Ελευθεριακοί εθνικο-σοσιαλιστές πράσινοι

Αυ­τές εί­ναι οι ε­ρω­τή­σεις στις ο­ποί­ες α­πα­ντού­με συ­χνό­τε­ρα, στο πλαί­σιο του δη­μό­σιου δια­λό­γου που έ­χου­με α­νοί­ξει προ­κει­μέ­νου να α­πευ­θυν­θού­με στους αν­θρώ­πους που έ­χουν τα ί­δια εν­δια­φέ­ρο­ντα με ε­μάς, τα­ξι­νο­μη­μέ­νες α­ριθ­μη­τι­κά α­νά­λο­γα με τη συ­χνό­τη­τα με την ο­ποί­α εμ­φα­νί­ζο­νται.

I. Ε­ρω­τησεις για τον ι­στο­ρι­κο να­ζι­σμο
1. Ε­σείς, τε­λι­κά, εί­στε Να­ζί;
Εί­μα­στε Να­ζί με την έν­νοια ό­τι πι­στεύ­ου­με στη βα­θύ­τε­ρη ου­σί­α της φι­λο­σο­φί­ας του κι­νή­μα­τος του ε­θνι­κο­σο­σια­λι­σμού, κα­θώς και σε πα­ρεμ­φε­ρή κι­νή­μα­τα ό­πως εί­ναι ο α­ναρ­χι­κός φι­λευ­θε­ρι­σμός και οι Πρά­σι­νοι. Θα έ­χε­τε προ­φα­νώς ε­θι­στεί στην τρέ­χου­σα δαι­μο­νο­ποί­η­ση του να­ζι­σμού που τον ταυ­τί­ζει με πο­λι­τι­κές ρα­τσι­σμού και πο­λέ­μους ευ­γο­νι­κής· αλ­λά μια πιο πα­ρα­δο­σια­κή προ­σέγ­γι­ση της κουλ­τού­ρας εί­ναι δυ­να­τόν να προ­σφέ­ρει μια ερ­μη­νεί­α του να­ζι­σμού βα­σι­σμέ­νη πε­ρισ­σό­τε­ρο στη φι­λο­σο­φί­α του πα­ρά στην κα­τά­λη­ξή του.
Αρ­νού­μα­στε να α­πο­δε­χτού­με τη νο­μι­μο­ποί­η­ση της δαι­μο­νο­ποί­η­σης της πο­λι­τι­κής του ε­θνι­κο­σο­σια­λι­σμού δε­δο­μέ­νου ό­τι η συ­ντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φί­α των αν­θρω­πί­νων πο­λι­τι­κών μορ­φω­μά­των εί­ναι πε­ρισ­σό­τε­ρο ε­πι­βλα­βής, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων ε­κεί­νων που κυ­ριαρ­χούν σή­με­ρα στο Ισ­ρα­ήλ και τη Γερ­μα­νί­α, δο­θέ­ντος ε­πί­σης του α­νε­ξά­ντλη­του δυ­να­μι­κού των ε­θνι­κο­σο­σια­λι­στι­κών και των ε­λευ­θε­ρια­κών/πρά­σι­νων ι­δε­ών για (θε­τι­κή) αν­θρώ­πι­νη δρά­ση.
Η α­ντί­στα­σή μας στη ση­με­ρι­νή τά­ξη πραγ­μά­των μας ο­δή­γη­σε στην α­να­ζή­τη­ση των θε­με­λιω­δών αι­τί­ων για την α­πο­τυ­χί­α της αν­θρώ­πι­νης δια­κυ­βέρ­νη­σης σε πα­γκό­σμιο ε­πί­πε­δο· ως α­πο­τέ­λε­σμα αυ­τής της α­να­ζή­τη­σης ε­πι­κε­ντρώ­νου­με σε ο­ρι­σμέ­νες ευ­ρύ­τε­ρα α­πο­δε­κτές έν­νοιες για μια τέ­τοια δια­κυ­βέρ­νη­ση.
2. Εί­σα­στε ρα­τσι­στές;

Δεν εί­μα­στε φυ­λε­τι­στές ό­πως, για πα­ρά­δειγ­μα, οι άν­θρω­ποι που υ­πο­στη­ρί­ζουν πως μια φυ­λή υ­πε­ρέ­χει σα­φώς ό­λων των υ­πο­λοί­πων.
Σύμ­φω­να με τη δι­κή μας ε­πι­στη­μο­νι­κή ε­μπει­ρί­α, η φυ­λή ου­δέ­πο­τε υ­πήρ­ξε ση­μα­ντι­κός πα­ρά­γων στην ε­ξέ­λι­ξη του α­τό­μου ε­νώ “θε­τι­κά” και “αρ­νη­τι­κά” χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά α­πα­ντώ­νται ε­ξί­σου σε πολ­λές φυ­λές, κα­τά συ­νέ­πεια εί­μα­στε ε­νά­ντια στον φυ­λε­τι­σμό και στην υ­πε­ρο­χή της φυ­λής ο­ποιου­δή­πο­τε εί­δους θε­ω­ρώ­ντας ό­τι α­πο­τε­λεί ψευ­δο­ε­πι­στή­μη.
Υ­πο­στη­ρί­ζου­με ε­ντού­τοις το δι­καί­ω­μα των ε­θνών και των το­πι­κών ο­μά­δων να δια­τη­ρούν τα φυ­λε­τι­κά τους χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά στην πε­ριο­χή που ε­μπί­πτει στη δι­καιο­δο­σί­α τους. Αυ­τό δεν ση­μαί­νει ό­τι ε­μείς θέ­λου­με ή προ­τι­θέ­με­θα να θέ­σου­με τέ­τοιους πε­ριο­ρι­σμούς στις δι­κές μας ορ­γα­νώ­σεις ή στις εκ­δη­λώ­σεις μας οι ο­ποί­ες εί­ναι α­νοι­κτές για ό­λες τις φυ­λές, τις η­λι­κί­ες, τα γέ­νη, τις σε­ξουα­λι­κές προ­τι­μή­σεις, τις ε­θνό­τη­τες, τις προ­ε­λεύ­σεις παρ’ ό­λο που α­σκού­με μετ’ ε­πι­τά­σε­ως δια­κρί­σεις ε­να­ντί­ον ε­κεί­νων  οι ο­ποί­οι τό­σο α­πε­ρί­σκε­πτα προ­σχω­ρούν στην πί­στη του Ιου­δα­ϊ­σμού ή του Χρι­στια­νι­σμού.
3. Θα συ­ναι­νού­σα­τε στην ε­ξό­ντω­ση των Ε­βραί­ων;
Δεν υ­πο­στη­ρί­ζου­με τη χρή­ση της βί­ας ως μέ­σο ε­πί­τευ­ξης των στό­χων μας, ού­τε ε­πι­κρο­τού­με τη μα­ζι­κή ε­ξό­ντω­ση πο­λι­τών, ι­διαι­τέ­ρως ο­μο­φυ­λό­φι­λων και τσιγ­γά­νων. Ω­στό­σο, δεν θα α­πο­λο­γη­θού­με για το έρ­γο άλ­λων, που ε­πι­χεί­ρη­σαν να ε­ξο­λο­θρεύ­σουν μια θρη­σκεί­α η ο­ποί­α δια­κη­ρύτ­τει πως ό­σοι την έ­χουν α­σπα­στεί εί­ναι “η ε­κλε­κτή φυ­λή του Θε­ού” και η ο­ποί­α θε­ω­ρεί τους αν­θρώ­πους που δεν πι­στεύ­ουν σε αυ­τήν “κα­τώ­τε­ρα ό­ντα”. Ό­σο οι άν­θρω­ποι θα ι­σχυ­ρί­ζο­νται πως μια υ­πο-ο­μά­δα εί­ναι α­νώ­τε­ρη απ’ ό­λες τις άλ­λες για φυ­λε­τι­κούς, ε­θνο­τι­κούς, οι­κο­νο­μι­κούς, η­θι­κούς λό­γους, θα υ­πάρ­χει για πά­ντα πό­λε­μος. Η ά­πο­ψή μας εί­ναι ό­τι, μέ­σω της υ­πέρ­βα­σης αυ­τών των ρα­τσι­στι­κών α­ντι­λή­ψε­ων, μπο­ρού­με να ε­γκα­θι­δρύ­σου­με έ­να κα­θε­στώς που θα προ­στα­τεύ­ει τη δια­φο­ρε­τι­κό­τη­τα.
4. Εί­στε υ­πέρ της ε­ξό­ντω­σης των Χρι­στια­νών;
Θε­ω­ρού­με τον Χρι­στια­νι­σμό αί­ρε­ση του Ιου­δα­ϊ­σμού· το Ταλ­μούδ –ά­σχε­τα με την τρέ­χου­σα χρή­ση του– ως την πη­γή της η­θι­κής και το θε­μέ­λιο της δυ­τι­κής κουλ­τού­ρας στην κα­τεύ­θυν­ση του αι­σθη­τι­κού ε­λι­τι­σμού και της α­το­μι­κής ι­διο­κτη­σί­ας. (…)
5. Αρ­νεί­στε το ο­λο­καύ­τω­μα;
Η ε­μπι­στο­σύ­νη μας στην ι­κα­νό­τη­τα των αν­θρώ­πων να προ­σλαμ­βά­νουν τα γε­γο­νό­τα α­με­ρό­λη­πτα, και ό­χι να ε­ξυ­πη­ρε­τούν προ­σω­πι­κούς ή συλ­λο­γι­κούς στό­χους, εί­ναι τό­σο μι­κρή, ώ­στε δεν μπαί­νου­με καν στον κό­πο να σχο­λιά­σου­με κοι­νά α­πο­δε­κτά ι­στο­ρι­κά γε­γο­νό­τα. Δεν εί­ναι δυ­να­τόν, τη δε­δο­μέ­νη χρο­νι­κή στιγ­μή, να πεις ποιος λε­ει ψέ­μα­τα σε ποιόν. Ω­στό­σο τα γε­γο­νό­τα κα­τα­τεί­νουν στο ό­τι το Να­ζι­στι­κό κόμ­μα ε­ξα­πέ­λυ­σε μια ε­πι­χεί­ρη­ση ε­ξο­λό­θρευ­σης με στό­χο τη συ­στη­μα­τι­κή εκ­δί­ω­ξη συ­γκε­κρι­μέ­νων Ε­βραί­ων α­πό τις πε­ριο­χές που βρί­σκο­νταν υ­πό γερ­μα­νι­κή κα­το­χή κα­τά τη διάρ­κεια του Β’ Πα­γκο­σμί­ου Πο­λέ­μου.
Η α­να­πο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα της ε­θνι­κο­σο­σια­λι­στι­κής γε­νο­κτο­νί­ας και η ευ­κο­λί­α με την ο­ποί­α ο­ρι­σμέ­νοι Ε­βραί­οι α­πέ­δρα­σαν ε­νώ άλ­λοι κα­τα­δι­κά­στη­καν σε βέ­βαιο θά­να­το ε­νι­σχύ­ει ως έ­να βαθ­μό τη θε­ω­ρί­α κα­τά την ο­ποί­α υ­πήρ­χε κά­ποιο κί­νη­τρο πί­σω α­πό τον προ­φα­νή στό­χο, που θα μπο­ρού­σε να ερ­μη­νευ­τεί ως θε­τι­κή ε­βρα­ϊ­κή ευ­γο­νι­κή (οι πε­ρισ­σό­τε­ρες θε­ω­ρί­ες του εί­δους τη συν­δέ­ουν με τον υ­ψη­λά ι­στά­με­νο Να­ζί Άλ­φρε­ντ Ρό­ζεν­μπερ­γκ).
Ο­ποια­δή­πο­τε ο­μά­δα ε­πι­δο­θεί σε πρα­κτι­κές φυ­λε­τι­κής κα­θα­ρό­τη­τας θα αι­σθαν­θεί πι­κρί­α στην ε­πι­σή­μαν­ση ό­τι τα έ­ως τώ­ρα ε­πι­στη­μο­νι­κά δε­δο­μέ­να συ­νη­γο­ρούν για την ύ­παρ­ξη ε­νός χα­ο­τι­κού μο­ντέ­λου δια­σπο­ράς της νο­η­μο­σύ­νης α­νά­με­σα στις φυ­λές, που θε­με­λιώ­νε­ται στην ί­δια τη φύ­ση.
6. Υ­πο­στη­ρί­ζε­τε την ε­ξό­ντω­ση των ο­μο­φυ­λό­φι­λων;
Ό­χι. Με υ­πε­ρη­φά­νεια δη­λώ­νου­με πως α­νά­με­σά μας υ­πάρ­χουν δρα­στή­ρια μέ­λη που υ­πε­ρα­σπί­ζο­νται με θάρ­ρος την ταυ­τό­τη­τά τους ως ο­μο­φυ­λό­φι­λων, οι ο­ποί­οι θε­ω­ρούν τον Ε­θνι­κό Σο­σια­λι­σμό ως έ­ναν θρί­αμ­βο κα­τά του η­θι­κι­σμού και των πε­ριο­ρι­στι­κών, κα­νο­νι­στι­κών δε­σμών που ε­πι­τάσ­σει.
Δεν α­να­γνω­ρί­ζου­με την Ιου­δαιο­χρι­στια­νι­κή α­ντί­λη­ψη για σω­στή ή λά­θος συ­μπε­ρι­φο­ρά και ως εκ τού­του θε­ω­ρού­με τις εν­στά­σεις πε­ρί ο­μο­φυ­λο­φι­λί­ας α­δια­νό­η­τες.
Οι “α­δερ­φοί” μας που ε­ξα­κο­λο­υθούν να α­σπά­ζο­νται την Ιου­δαιο­χρι­στια­νι­κή α­ντί­λη­ψη εί­ναι πε­πει­σμέ­νοι ό­τι η κο­σμο­α­ντί­λη­ψή τους πε­ρί κα­θα­ρό­τη­τας και πα­ντο­δυ­να­μί­ας α­πει­λεί­ται α­πό τους ο­μο­φυ­λό­φι­λους, τους ο­ποί­ους συ­χνά λοι­δο­ρούν, βα­σα­νί­ζουν ή δο­λο­φο­νούν.
Προ­τάσ­σου­με μια πο­λι­τι­κή α­νο­χής βα­σι­σμέ­νη στην κα­θα­ρή ε­πι­στή­μη:
Δεν υ­πάρ­χει τρό­πος να α­πο­δεί­ξει κα­νείς, πο­τέ, πως μια συ­γκε­κρι­μέ­νη γε­νε­τι­κά προσ­διο­ρι­σμέ­νη ο­μά­δα (ό­πως φαί­νε­ται να εί­ναι η ο­μο­φυ­λο­φι­λί­α) α­πο­τε­λεί μια ε­κτρο­πή α­πό την ο­ποί­α θα πρέ­πει να α­παλ­λα­γού­με· γι’ αυ­τούς τους λό­γους το LNSG κα­λω­σο­ρί­ζει, τό­σο στην κο­σμο­α­ντί­λη­ψή του κα­θώς και στην ορ­γά­νω­σή του, ό­λους ό­σους δεν έ­χουν μια συμ­βα­τι­κή σε­ξουα­λι­κό­τη­τα.
7. Υ­πο­στη­ρί­ζε­τε τον Γερ­μα­νι­κό Ε­θνι­κι­σμό;
Αυ­τές εί­ναι ε­ρω­τή­σεις που πρέ­πει να α­πευ­θύ­νε­τε στους Γερ­μα­νούς. Ε­μείς δεν εί­μα­στε α­πο­κλει­στι­κά ή κυ­ρί­ως γερ­μα­νι­κή ορ­γά­νω­ση.
8. Εί­σα­στε φα­να­τι­κοί Χρι­στια­νοί ή σχε­τί­ζε­στε με κι­νή­μα­τα χρι­στια­νι­κής ταυ­τό­τη­τας;
Πι­στεύ­ου­με πως η ε­πι­στή­μη  εί­ναι η υ­πέρ­τα­τη α­πά­ντη­ση στα ε­ρω­τή­μα­τα για το σύ­μπαν και ό­χι μια ι­δε­ο­λη­πτι­κή πί­στη τυ­λιγ­μέ­νη στην η­θι­κή κουλ­τού­ρα της ε­νο­χής και στον αι­σθη­τι­κό εκ­στα­σια­σμό του πό­νου.
Ο Χρι­στια­νι­σμός, ως βλα­στά­ρι του Ιου­δα­ϊ­σμού, ε­μπε­ριέ­χει και αυ­τός την ί­δια η­θι­κή θυ­μα­το­ποί­η­σης που α­πο­σκο­πεί στο να θέ­σει τον α­νι­διο­τε­λή πό­νο υ­πε­ρά­νω ό­λων, ε­πι­βάλ­λο­ντας την ορ­θό­τη­τα τού να υ­πο­φέ­ρει κα­νείς για τους άλ­λους και κα­θι­στώ­ντας ό­σους λει­τουρ­γούν με βά­ση τη λο­γι­κή και τη βί­α α­νί­κα­νους α­πέ­να­ντι στις συ­ναι­σθη­μα­τι­κές α­ντι­δρά­σεις των μα­ζο­χι­στών. Ό­πως εί­πε και έ­νας με­γά­λος η­γέ­της κά­πο­τε, “ο Χρι­στια­νι­σμός εί­ναι μια φάρ­σα που σκά­ρω­σαν οι Ε­βραί­οι εις βά­ρος των Ρω­μαί­ων”.
Τα χρι­στια­νι­κά κι­νή­μα­τα πέ­φτουν στην ί­δια α­ντί­φα­ση με το κα­θε­στώς του Α­δόλ­φου Χί­τλερ που πα­ρα­σύρ­θη­κε στη δί­νη του φα­να­τι­σμού. Ο Λε­βιά­θαν που δη­μιούρ­γη­σε θα πρέ­πει να τε­θεί σε λει­τουρ­γί­α ε­νώ η υ­πο­δού­λω­ση στη συλ­λο­γι­κή βού­λη­ση του κρά­τους διαιω­νί­ζει τη δια­νο­η­τι­κή σύγ­χυ­ση της αν­θρω­πό­τη­τας κα­θώς διο­χε­τεύ­ει ό­λη την ε­νέρ­γεια προς έ­να α­πο­προ­σα­να­το­λι­στι­κό μο­νο­πά­τι, το ο­ποί­ο ο­δη­γεί σε έ­να πα­νο­μοιό­τυ­πο μέλ­λον. Γι’ αυ­τόν τον λό­γο ο Χρι­στια­νι­σμός ι­σο­δυ­να­μεί στη σκέ­ψη μας με τον Ιου­δα­ϊ­σμό και άλ­λες κα­τά βά­ση ε­λι­τι­στι­κές και α­πα­τη­λές α­πό­πει­ρες για να α­ξιο­λο­γή­σεις και να κα­τα­νο­ή­σεις τη ζω­ή μάλ­λον, πα­ρά να την α­ντι­με­τω­πί­σεις και να γί­νεις πιο δυ­να­τός.
10. Εί­σα­στε υ­πέρ ό­σων διέ­πρα­ξαν οι Γερ­μα­νοί στο ο­λο­καύ­τω­μα;
Οι δο­μές της αν­θρώ­πι­νης κα­τα­πί­ε­σης εί­ναι πα­νο­μοιό­τυ­πες. Ο Ιου­δα­ϊ­κός ρα­τσι­σμός εκ­φρά­ζε­ται με τον ε­πί­μο­νο ι­σχυ­ρι­σμό ό­τι οι Ε­βραί­οι εί­ναι ο πε­ριού­σιος λα­ός, με έ­να νο­μι­κό σύ­στη­μα που εί­ναι υ­πέρ της α­τι­μω­ρη­σί­ας των ε­γκλη­μά­των που δια­πράτ­το­νται εις βά­ρος μη Ε­βραί­ων, και με έ­ναν η­θι­κό κώ­δι­κα που εν­θαρ­ρύ­νει ε­νερ­γά μια συ­μπε­ρι­φο­ρά ε­να­ντί­ον των άλ­λων, α­πό την ο­ποί­α κα­νείς θα ή­θε­λε να προ­στα­τέ­ψει τον ε­αυ­τό του. Γι’ αυ­τό και α­πο­τε­λού­σε μια πρό­κλη­ση για τους Γερ­μα­νούς που εί­χαν α­νά­γκη α­πό έ­να έ­θνος και μια ε­θνι­κή κουλ­τού­ρα – τη στιγ­μή μά­λι­στα που ε­πι­χει­ρού­σαν να συ­γκρο­τή­σουν έ­να έ­θνος το ο­ποί­ο δη­μιουρ­γή­θη­κε μό­λις μια γε­νιά πριν την παρ’ ο­λί­γο κα­τα­στρο­φή του και την α­πο­δυ­νά­μω­σή του κα­τά τον Α΄ πα­γκό­σμιο πό­λε­μο.
Η πλου­σιό­τε­ρη ε­θνι­κή ο­μά­δα στη Γερ­μα­νί­α, οι Ε­βραί­οι, βί­ω­σαν αυ­τό που μια μο­ντέρ­να πό­λη στην Α­με­ρι­κή α­να­κά­λυ­ψε στις τα­ρα­χές της δε­κα­ε­τί­ας του ’90: Α­να­κα­τα­νο­μή του πλού­του υ­πέρ των ο­μά­δων που ε­πι­χει­ρού­σαν να δια­σφα­λί­σουν το βα­σι­κό τους ει­σό­δη­μα. Σε σύ­γκρι­ση με τις ε­θνο­τι­κές ε­πι­θέ­σεις ε­να­ντί­ον των Ε­βραί­ων στη Σ. Έ­νω­ση, στις Η.Π.Α., στην Πα­λαι­στί­νη, στην Πο­λω­νί­α, στη Γαλ­λί­α, στην Α­φρι­κή και στις Σλα­βι­κές χώ­ρες, η νύ­χτα των κρυ­στάλ­λων ή­ταν έ­να γλέ­ντι, έ­να όρ­γιο λε­η­λα­σί­ας προς ε­ξυ­πη­ρέ­τη­ση προ­σω­πι­κών σκο­πών και στό­χων, πα­ρό­μοιο με τα πε­ρι­στα­τι­κά κλο­πής η­λε­κτρο­νι­κών και άλ­λων α­γα­θών στο Γουάτ­ς, κα­θώς και το 1992 στο Λος Ά­ντζε­λες, στην Κα­λι­φόρ­νια των Η.Π.Α, που ση­μειώ­θη­καν σε μα­γα­ζιά Α­σια­τών και Καυ­κά­σιων οι ο­ποί­οι έ­βγα­ζαν κέρ­δος α­πό τη χα­μη­λό­μι­σθη ερ­γα­σί­α ως ε­πί το πλεί­στον μαύ­ρων και Ι­σπα­νό­φω­νων.
Αυ­τό μας ο­δη­γεί στην υ­πό­θε­ση πως, κα­θώς ε­πι­τάσ­σει ο Ιου­δα­ϊ­κός νό­μος, οι Ε­βραί­οι στη Γερ­μα­νί­α ε­φάρ­μο­ζαν δια­κρί­σεις υ­πέρ των Ε­βραί­ων και κα­τά των Γερ­μα­νών, σε τέ­τοιο βαθ­μό ώ­στε 14 ε­κα­τομ­μύ­ρια α­νά­με­σά τους υ­πο­στή­ρι­ξαν (στις ε­κλο­γές του 1933, σ.τ.μ.) τον άν­θρω­πο που τα Μ.Μ.Ε. θε­ω­ρούν πα­ρα­νο­ϊ­κό η­λί­θιο. Στη σύγ­χρο­νη Ι­στο­ρί­α, θρη­σκεί­ες και λα­τρεί­ες ή φυ­λε­τι­κές ε­λι­τί­στι­κες ο­μά­δες, ό­πως οι σύγ­χρο­νοι Ε­βραί­οι, α­ντι­με­τώ­πι­σαν ε­πι­θε­τι­κές α­ντι­δρά­σεις α­πό τους πα­γιω­μέ­νους το­πι­κούς πλη­θυ­σμούς που α­να­γνω­ρί­ζουν στοι­χεί­α δια­κρί­σε­ων στους νό­μους, τα έ­θι­μα και τις α­ξί­ες αυ­τών των ε­θνι­κών ή φυ­λε­τι­κών ο­μά­δων και υ­φί­στα­νται μια με­ρο­λη­πτι­κή συ­μπε­ρι­φο­ρά στις ε­μπο­ρι­κές συ­ναλ­λα­γές μα­ζί τους· έ­να μο­ντέ­λο που ε­πα­να­λαμ­βά­νε­ται σ’ ό­λες τις πε­ρι­πτώ­σεις. Α­κό­μα και στο χω­νευ­τή­ρι του κό­σμου, οι Ε­βραί­οι α­πο­μο­νώ­νο­νται πρώ­τα απ’ ό­λα ε­ξαι­τί­ας του ί­διου τους του ε­λι­τι­σμού και δεύ­τε­ρον α­πό τον φό­βο και την έ­χθρα  άλ­λων που έ­χουν βιώ­σει α­πό πρώ­το χέ­ρι τον πό­νο που προ­κα­λούν οι ρα­τσι­στι­κές ο­μά­δες και τη μι­σαλ­λο­δο­ξί­α στην  κα­θη­με­ρι­νή συ­μπε­ρι­φο­ρά.
Ο­ξυ­δερ­κείς ι­στο­ρι­κοί θα ε­πι­ση­μά­νουν μια αυ­ξα­νό­με­νη τά­ση α­φρο-α­με­ρι­κα­νι­κού  α­ντι-ε­βρα­ϊ­σμού ως μια πρό­σφα­τη εκ­δο­χή αυ­τής της πραγ­μα­τι­κό­τη­τας στις Η.Π.Α.
11. Υ­πο­στη­ρί­ζε­τε την ε­ξό­ντω­ση των πνευ­μα­τι­κά και σω­μα­τι­κά α­νά­πη­ρων;
Δεν πι­στεύ­ου­με πως τέ­τοιες ε­νέρ­γειες εί­ναι α­πα­ραί­τη­τες α­πό τη στιγ­μή που ε­κεί­νους που δεν μπο­ρούν να φρο­ντί­σουν τον ε­αυ­τό τους εί­τε θα τους α­να­λαμ­βά­νει η οι­κο­γέ­νειά τους ή θα μέ­νουν χω­ρίς φρο­ντί­δα. Κα­θώς οι πό­ροι θα μειώ­νο­νται, η αν­θρω­πό­τη­τα θα ε­πα­νέλ­θει  στον νό­μο της φύ­σης σύμ­φω­να με τον ο­ποί­ο ε­κεί­νοι που δεν θα μπο­ρούν να φρο­ντί­ζουν τον ε­αυ­τό τους θα α­φή­νο­νται στο έ­λε­ος της φύ­σης – ο νό­μος του λύ­κου.

12. Υ­πο­στη­ρί­ζε­τε τον ρα­τσι­σμό ε­νά­ντια στους μαύ­ρους;
Με υ­πε­ρη­φά­νεια δη­λώ­νου­με πως α­νά­με­σα στα μέ­λη μας υ­πάρ­χουν πολ­λοί άν­θρω­ποι που έλ­κουν την κα­τα­γω­γή α­πό την Α­φρι­κή. Η α­ντί­λη­ψή μας για τον Να­ζι­σμό εί­ναι πως ο φυ­λε­τι­σμός του πή­γα­ζε α­πό την ε­πι­θυ­μί­α του να ε­ξα­λεί­ψει το Ιου­δαιο­χρι­στια­νι­κό σύ­στη­μα α­ξιών α­πό την Ευ­ρώ­πη και πί­στευε πως ο ευ­κο­λό­τε­ρος τρό­πος να λύ­σει το πρό­βλη­μα ή­ταν να χα­ρά­ξει σα­φή ό­ρια α­νά­με­σα στην αυ­τό­χθο­νη (Ά­ρια, Γερ­μα­νι­κή, Ιν­δο-Ευ­ρω­πα­ϊ­κή) και τη με­σο­γεια­κή κουλ­τού­ρα (Ιου­δα­ϊ­κή, Χρι­στια­νι­κή, Μαυ­ρι­τα­νι­κή).
Τρέ­φου­με με­γά­λη συ­μπά­θεια για τους μαύ­ρους Α­με­ρι­κα­νούς που για πολ­λά χρό­νια έ­χουν υ­πο­στεί κα­κο­με­τα­χεί­ρι­ση στη ί­δια τους τη χώ­ρα και μά­λι­στα, τώ­ρα, α­να­μορ­φώ­νου­με τις δια­φη­μι­στι­κές εκ­στρα­τεί­ες μας, για να τους κά­νου­με να αι­σθαν­θούν α­κό­μα πιο ευ­πρόσ­δε­κτοι στο κί­νη­μα.

Ι­Ι. Ε­ΡΩ­ΤΗ­ΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙ­ΚΑΙΩ­ΜΑ­ΤΑ, ΠΟΥ Α­ΠΕΥ­ΘΥ­ΝΟ­ΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΕΥ­ΦΥΕΙΣ
1. Τι πι­στεύ­ε­τε για τα ναρ­κω­τι­κά;
Το LNSG προ­συ­πο­γρά­φει μια πο­λι­τι­κή του “κά­νε ό,τι θέ­λεις” ό­σον α­φο­ρά την προ­σω­πι­κή ζω­ή του κά­θε α­τό­μου και, σε αυ­τό το πλαί­σιο, δεν έ­χου­με πρό­τα­ση για τα ναρ­κω­τι­κά. Ω­στό­σο, κά­ποια α­πό τα μέ­λη μας κά­νουν χρή­ση ναρ­κω­τι­κών και τα βρί­σκουν ε­ξαι­ρε­τι­κά.
Ως πο­λι­τι­κή ο­ντό­τη­τα το κόμ­μα εί­ναι υ­πο­χρε­ω­μέ­νο να ε­πι­ση­μά­νει το προ­φα­νές: Δεν υ­πο­στη­ρί­ζου­με κα­νε­νός εί­δους πε­ριο­ρι­σμό των προ­σω­πι­κών ε­πι­λο­γών, ό­σο και αν κά­τι τέ­τοιο θε­ω­ρεί­ται α­πα­ραί­τη­το και δεν α­πο­δε­χό­μα­στε ό­τι το κοι­νά δια­δε­δο­μέ­νο ψεύ­δος, “Πό­λε­μος στα ναρ­κω­τι­κά”, βο­η­θά με ο­ποιο­δή­πο­τε τρό­πο τους Α­με­ρι­κα­νούς πο­λί­τες ή/και συμ­βάλ­λει στη μεί­ω­ση της εισ­ρο­ής ναρ­κω­τι­κών στην χώ­ρα. Δι­κό σου εί­ναι το σώ­μα και έ­χεις μό­νο μί­α ζω­ή· πρέ­πει ε­σύ να μπο­ρείς να ε­πι­λέ­ξεις· και αν ό­χι, α­πό κει και πέ­ρα τ’ α­να­λαμ­βά­νει ό­λα ο δαρ­βι­νι­σμός.
2. Ποια εί­ναι η στά­ση σας α­πέ­να­ντι στη λο­γο­κρι­σί­α;
Μας βρί­σκει 100% α­ντί­θε­τους. Η φι­λο­σο­φί­α μας και η θέ­λη­σή μας εί­ναι δυ­να­τές και ά­ρα δεν έ­χου­με α­νά­γκη να κα­τα­πα­τού­με τα βα­σι­κά δι­καιώ­μα­τα άλ­λων για την δι­κή μας α­σφά­λεια. Ε­κεί­νοι που δεν εί­ναι τό­σο δυ­να­τοί, με λί­γη τύ­χη θα τα κα­τα­φέ­ρουν. Θέ­λη­σή μας εί­ναι να α­ντι­στα­θού­με στη λο­γο­κρι­σί­α και να βο­η­θή­σου­με τους αν­θρώ­πους να α­ντι­λη­φθούν ό­τι η πλη­ρο­φο­ρί­α, ως α­νοι­χτή και έ­ντι­μη α­νά­λυ­ση και γνώ­ση, εί­ναι προς ό­φε­λος της κοι­νω­νί­ας, σε πλή­ρη α­ντί­θε­ση με τα τα­μπού, τις θρη­σκεί­ες του φό­βου ή της εκ­δί­κη­σης και τη δια­φθο­ρά των ι­δε­ω­δών που καλ­λιερ­γεί η δαι­μο­νο­λο­γί­α ε­να­ντί­ον των υ­πο­τι­θέ­με­νων α­πει­λη­τι­κών ι­δε­ο­λο­γιών.
3. Υ­πο­στη­ρί­ζε­τε τον φυ­λε­τι­κό δια­χω­ρι­σμό;
Ως έ­να βαθ­μό εί­ναι α­πα­ραί­τη­τος για να δια­τη­ρη­θεί η κα­θα­ρό­τη­τα της κουλ­τού­ρας πολ­λών αν­θρώ­πι­νων φυ­λών και γι’ αυ­τό τον λό­γο υ­πο­στη­ρί­ζου­με τον προ­σω­πι­κό φυ­λε­τι­κό δια­χω­ρι­σμό: την α­να­τρο­φή των α­τό­μων στα πλαί­σια της φυ­λής τους, με σκο­πό να δια­τη­ρη­θεί ζω­ντα­νή η ι­διαι­τε­ρό­τη­τα των αν­θρώ­πων.

4. Προ­συ­πο­γρά­φε­τε τον έ­λεγ­χο των ό­πλων /υ­πο­στη­ρί­ζε­τε τα δι­καιώ­μα­τα των α­τό­μων να ο­πλο­φο­ρούν;

Υ­πο­στη­ρί­ζου­με την κοι­νω­νι­κο­ποί­η­ση της πα­ρα­γω­γής ό­πλων και την πα­ρο­χή πλή­ρους ο­πλι­σμού στους ε­νή­λι­κες που εί­ναι ι­κα­νοί να φέ­ρουν ό­πλα ώ­στε, με την ε­πι­βο­λή της τά­ξης σε το­πι­κό ε­πί­πε­δο, να α­πο­φεύ­γε­ται το έ­γκλη­μα. Έ­τσι α­πο­σο­βεί­ται ο κίν­δυ­νος των ό­πλων α­πό τη στιγ­μή που κα­νέ­νας πο­λί­της δεν θα έ­χει συ­γκρι­τι­κό πλε­ο­νέ­κτη­μα έ­να­ντι των άλ­λων α­φού θα ε­ξα­σφα­λί­ζε­ται η α­μοι­βαί­α δυ­να­τό­τη­τα ε­ξο­λό­θρευ­σης. (…)
5. Υ­πο­στη­ρί­ζε­τε τον θε­σμό της δι­δα­σκα­λί­ας στο σπί­τι/ τα ι­διω­τι­κά σχο­λεί­α;
Θα έ­πρε­πε να πα­ρέ­χε­ται, ε­άν εί­ναι δυ­να­τό, και η δι­δα­σκα­λί­α στο σπί­τι και το ι­διω­τι­κό σχο­λεί­ο. (…)
6. Υ­πο­στη­ρί­ζε­τε τα δι­καιώ­μα­τα των με­τα­να­στών;
Υ­πο­στη­ρί­ζου­με τα αν­θρώ­πι­να δι­καιώ­μα­τα σε ό­λο τον κό­σμο, με μια ο­μά­δα πο­λι­τών για κά­θε έ­θνος χω­ρι­στά που ζει ε­κεί και προ­έρ­χε­ται α­πό την δο­μή και τις κα­τα­βο­λές του και γι’ αυ­τό εί­ναι σε θέ­ση να παίρ­νουν α­πο­φά­σεις που α­φο­ρούν τον τό­πο τους, αφού πρό­κει­ται για την ί­δια τους την ι­στο­ρί­α. Αυ­τό ε­ντάσ­σε­ται στην αρ­χή “του δι­καιώ­μα­τος του αυ­το­προσ­διο­ρι­σμού”.
7.  Τι εί­ναι το δι­καί­ω­μα του αυ­το­προσ­διο­ρι­σμού;
Το πιο προ­ο­δευ­τι­κό απ’ ό­λα τα κυ­βερ­νη­τι­κά έγ­γρα­φα έ­ως τώ­ρα, το Σύ­νταγ­μα των Η.Π.Α., δί­νει έμ­φα­ση στη λο­γι­κή της Δια­κή­ρυ­ξης της Α­νε­ξαρ­τη­σί­ας: “ζω­ή, ε­λευ­θε­ρί­α και ε­πι­δί­ω­ξη της ευ­τυ­χί­ας”. Οι έν­νοιες αυ­τές συ­μπυ­κνώ­νουν το δι­καί­ω­μα του α­τό­μου να α­να­κα­λύ­πτει τον ε­αυ­τό του, να α­ξιο­λο­γεί την ζω­ή του και να κα­θο­ρί­ζει το τι πρό­κει­ται να κά­νει σ’ αυ­τόν τον σχε­τι­κά πε­ριο­ρι­σμέ­νο χρό­νο που έ­χει στη ζω­ή του. Το δι­καί­ω­μα του αυ­το­προσ­διο­ρι­σμού συ­νί­στα­ται στην ε­πι­θυ­μί­α των αν­θρώ­πων να δί­νουν στους άλ­λους αν­θρώ­πους την α­να­παλ­λο­τρί­ω­τη δυ­να­τό­τη­τα να ε­ξε­ρευ­νούν τον ε­αυ­τό τους και τον κό­σμο τους, χω­ρίς άλ­λες ε­ξω­τε­ρι­κές α­παι­τή­σεις που να τους κα­τα­πιέ­ζουν, ή να α­παλ­λο­τριώ­νουν τον χρό­νο τους, υ­πο­δου­λώ­νο­ντάς τους σε αρ­χές που τους ε­πι­βάλ­λο­νται απ’ έ­ξω.
Η ση­με­ρι­νή κοι­νω­νί­α ε­γκλω­βί­ζει τα μέ­λη της στη  δο­μή της οι­κο­γέ­νειας και της δου­λειάς α­πο­μυ­ζώ­ντας ό­λο τον χρό­νο που έ­χουν για να σκε­φτούν ε­νώ κα­θυ­πο­τάσ­σει ο­ποια­δή­πο­τε κα­τά­λοι­πα ε­λεύ­θε­ρης βού­λη­σης με την τη­λε­ό­ρα­ση και τα άλ­λα μέ­σα μα­ζι­κής ε­νη­μέ­ρω­σης. Ό­θεν, το LNSG θα δώ­σει έμ­φα­ση στην κα­τάρ­γη­ση ό­λων των ά­χρη­στων νό­μων και στην ε­πι­βο­λή δια­προ­σω­πι­κών διευ­θε­τή­σε­ων υ­πό την ε­πί­βλε­ψη ε­νός διαι­τη­τή, ό­σο και στη σο­σια­λι­στι­κή ε­νί­σχυ­ση της γνώ­σης και της προ­ο­δευ­τι­κής έ­ρευ­νας, ε­νώ θα φρο­ντί­σει για τη δη­μο­σιο­ποί­η­ση των α­να­κα­λύ­ψε­ων αυ­τών προ­κει­μέ­νου να ε­ντα­χθούν στο συλ­λο­γι­κό σώ­μα της γνώ­σης.

III. Ε­ΡΩ­ΤΗ­ΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΟ­ΛΙ­ΤΙ­ΚΕΣ ΚΑΙ TIΣ ΘΕ­Ω­ΡΗ­ΤΙ­ΚΕΣ  ΒΑ­ΣΕΙΣ
1. Ποιο εί­ναι το πα­ρά­δο­ξο του Ε­λευ­θε­ρια­κού Ε­θνι­κο­σο­σια­λι­σμού;

Η βα­σι­κή ε­πι­δί­ω­ξη του κι­νή­μα­τος εί­ναι να χρη­σι­μο­ποιού­με α­κραί­ες με­θό­δους για να δη­μιουρ­γού­με συ­στή­μα­τα μέ­σα στα ο­ποί­α θα μπο­ρούν να αν­θούν τα α­το­μι­κά δι­καιώ­μα­τα και η δυ­να­μι­κή του αυ­το­προσ­διο­ρι­σμού. Πα­ρά την κά­πως κα­κό­φη­μη ι­στο­ρί­α ο­ρι­σμέ­νων το­μέ­ων του κι­νή­μα­τός μας, πι­στεύ­ου­με πως ο συν­δυα­σμός φι­λο­σο­φι­κής ε­γρή­γορ­σης, πνευ­μα­τι­κού μη­δε­νι­σμού και τε­χνο­λο­γι­κής ι­σορ­ρο­πί­ας με τη φύ­ση, κά­νει τον ε­θνι­κο­σο­σια­λι­σμό το κόμ­μα που μπο­ρεί κα­λύ­τε­ρα α­πό ο­ποιο­δή­πο­τε άλ­λο να συν­δε­θεί με την ε­πι­μο­νή στα α­το­μι­κά δι­καιώ­μα­τα του φι­λε­λεύ­θε­ρου α­ναρ­χι­σμού και την προ­τε­ραιό­τη­τα που δί­νουν οι Πρά­σι­νοι στη φύ­ση, – τη μο­να­δι­κή ο­μά­δα, μα­ζί με τους Να­ζί, που προ­τάσ­σει την προ­στα­σί­α της φύ­σης και ί­σως α­πό τους λί­γους που συ­νει­δη­το­ποιούν ό­τι η οι­κο­λο­γι­κή υ­γιει­νή εί­ναι έ­να κί­νη­μα που εν­δυ­να­μώ­νει την αν­θρω­πό­τη­τα προ­βλέ­πο­ντας και φρο­ντί­ζο­ντας για το μέλ­λον α­πό πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κή και κοι­νω­νι­κή ά­πο­ψη.
Υ­πάρ­χουν α­να­φο­ρές στην φυ­σιο­κρα­τι­κή φι­λο­σο­φί­α των Α­με­ρι­κα­νών συγ­γρα­φέ­ων (Έ­μερ­σον, Το­ρώ, Μπά­ρο­ουζ, Pynchon) κα­θώς και στο κί­νη­μα της προ­η­γού­με­νης γε­νιάς, που ο­νο­μά­στη­κε “η ε­πα­νά­στα­ση των χίπ­πυς” και υ­πο­στή­ρι­ζε την προ­τε­ραιό­τη­τα των αν­θρώ­πι­νων α­ξιών, των συν­δε­δε­μέ­νων με το ά­το­μο, και ό­χι της  συλ­λο­γι­κής α­νά­γκης για πο­λι­τι­κό συμ­βο­λι­σμό. Κά­ποιοι στο πα­ρελ­θόν θε­ω­ρού­σαν αυ­τόν τον συν­δυα­σμό α­ντι­φα­τι­κό αλ­λά ε­μείς τον θε­ω­ρού­με ως τη μό­νη δυ­να­τή σύν­θε­ση ι­δε­ών ι­κα­νή για την ώ­ρα να προ­σφέ­ρει έ­να μέλ­λον στην αν­θρω­πό­τη­τα μέ­σω της δια­νο­η­τι­κής ε­γρή­γορ­σης και της δυ­να­τό­τη­τας της ε­πι­λο­γής.
2 . Τι σκέ­φτε­στε για τη με­τα­νά­στευ­ση στην Α­με­ρι­κή;
Ήρ­θε η ώ­ρα για τους Α­με­ρι­κα­νούς να προ­τά­ξουν το έ­θνος και τη γλώσ­σα τους ε­νά­ντια στην πλημ­μυ­ρί­δα των με­τα­να­στών α­πό τις κα­τε­στραμ­μέ­νες χώ­ρες του Νό­του. Το να υ­πο­στη­ρί­ζεις αν­θρώ­πους που αρ­νού­νται να μά­θουν την κουλ­τού­ρα, τα έ­θι­μα και την γλώσ­σα της χώ­ρας που τους φι­λο­ξε­νεί, ε­νώ πα­ράλ­λη­λα τη δυ­σφη­μούν και κο­μπορ­ρη­μο­νούν για το μυ­θι­κό έ­θνος του Αζ­τλάν, έ­να υ­πο­τι­θέ­με­νο μόρ­φω­μα των Αζ­τέ­κων που έ­φθα­νε έ­ως την α­με­ρι­κα­νι­κή ιν­διά­νι­κη εν­δο­χώ­ρα, α­πο­τε­λεί εν τέ­λει μια ε­σφαλ­μέ­νη προ­ο­πτι­κή και για τις δύ­ο χώ­ρες. Οι Α­με­ρι­κα­νοί πρέ­πει να ε­γκα­τα­λεί­ψουν το μο­ντέ­λο της φτη­νής ερ­γα­σί­ας και να ε­πι­βά­λουν την εκ­παί­δευ­ση, τη νο­μο­θε­σί­α και τη δη­μό­σια διοί­κη­ση στην αγ­γλι­κή γλώσ­σα, εκ­διώ­κο­ντας ε­κεί­νους που θέ­λουν να πα­ρα­μεί­νουν Με­ξι­κα­νοί, σ’ αυ­τό που πράγ­μα­τι εί­ναι το Αζ­τλάν – το έ­θνος που κα­τοι­κεί νο­τί­ως του πο­τα­μού Ρί­ο Γκρά­ντε.
Οι με­τα­νά­στες, που συ­νε­χί­ζουν να αυ­το­α­πο­κα­λού­νται “Με­ξι­κα­νοί” και μο­λύ­νουν τη χώ­ρα φι­λο­ξε­νί­ας τους με πο­λι­τι­κές ψευ­δο­λο­γί­ες, θα πρέ­πει να α­πο­φα­σί­σουν σε ποιο κρά­τος θα δη­λώ­σουν την πί­στη τους, ό­πως έ­κα­νε και κά­θε άλ­λος με­τα­νά­στης που πα­ρά­τη­σε τον πα­λιό τρό­πο ζω­ής του για να φτιά­ξει έ­ναν και­νούρ­γιο στην Α­με­ρι­κή. Εί­τε την α­γα­πάς, εί­τε τη μι­σείς, η Α­με­ρι­κή α­πο­τε­λεί έ­να μο­να­δι­κό πεί­ρα­μα που θα πρέ­πει να δια­φυ­λα­χθεί α­πό τον κα­τα­στρο­φι­κό χεί­μαρ­ρο των μνη­σί­κα­κων Με­ξι­κα­νών. Α­πό τη δι­κή της πλευ­ρά, η Α­με­ρι­κή πρέ­πει να α­πο­σύ­ρει τα κε­φά­λαιά της α­πό το Με­ξι­κό και να στα­μα­τή­σει να τους πλη­ρώ­νει λι­γό­τε­ρο α­πό το βα­σι­κό μι­σθό για βρώ­μι­κες ερ­γα­σί­ες. Πρέ­πει ό­λοι να γί­νου­με δυ­να­τό­τε­ροι και να ε­πι­τε­λέ­σου­με το κα­θή­κον μας χω­ρίς να ρί­χνου­με το φταί­ξι­μο στους άλ­λους. Το κόμ­μα LNSG δεν προ­βάλ­λει α­πο­κλει­στι­κά τη βί­α ως μια μέ­θο­δο ε­πί­τευ­ξης των στό­χων του, ε­ντού­τοις ό­μως πι­στεύ­ει πως μια “με­ξι­κά­νι­κη γε­νο­κτο­νί­α” μπο­ρεί να κρι­θεί α­να­γκαί­α προ­κει­μέ­νου να πα­ρα­μεί­νει η Α­με­ρι­κή έ­να δια­κρι­τό έ­θνος α­πέ­να­ντι στην πο­λι­τι­κή, οι­κο­νο­μι­κή και κοινω­νι­κή α­πο­σύν­θε­ση του Νό­του.
Το Αζ­τλάν πε­ρι­λαμ­βά­νει ε­δά­φη τα ο­ποί­α εί­τε εκ­χω­ρή­θη­καν α­πό τους Ι­σπα­νούς ι­μπε­ρια­λι­στές πριν α­κό­μη υ­πάρ­ξει το Με­ξι­κό, εί­τε ε­δά­φη που κα­τεί­χαν οι ε­ξο­λο­θρε­μέ­νες φυ­λές των Α­με­ρι­κα­νών Ιν­διά­νων (που δεν ά­φη­σαν τους Με­ξι­κα­νούς να τα κα­τα­λά­βουν – ό­πως συ­νέ­βη στο Τέ­ξας ό­που οι Με­ξι­κα­νοί προ­σκά­λε­σαν Ευ­ρω­παί­ους α­φού οι ί­διοι δεν μπο­ρού­σαν να δια­χει­ρι­στούν το “ιν­διά­νι­κο ζή­τη­μα” μό­νοι τους) και δεν ή­ταν πο­τέ, ού­τε πρέ­πει να γί­νει, η πε­ριο­χή ε­νός έ­θνους πα­ροι­μιώ­δους α­νι­κα­νό­τη­τας ό­πως εί­ναι το Με­ξι­κό. Νιώ­θου­με συ­μπό­νια για τους νό­τιους α­δελ­φούς μας και θα θέ­λα­με να ερ­γα­σθού­με α­πό κοι­νού για να ε­νι­σχύ­σου­με τις σχέ­σεις με­τα­ξύ των δύ­ο χω­ρών μας, αλ­λά ό­χι και να τους προ­σκα­λέ­σου­με στη χώ­ρα μας. Ε­πι­κρο­τού­με την πρω­το­βου­λί­α της NAFTA που πή­ρε ο πρό­ε­δρος Κλί­ντον η ο­ποί­α κά­νει το ε­μπό­ριο μια ε­πι­λο­γή πε­ρισ­σό­τε­ρο ελ­κυ­στι­κή α­πό την ει­σβο­λή.
3. Θέ­λε­τε να κυ­ριαρ­χή­σε­τε στον κό­σμο;
Η Πα­γκό­σμια Ο­μο­σπον­δί­α, ή η ι­δέ­α μιας πα­γκό­σμιας κυ­βέρ­νη­σης, θε­ω­ρή­θη­κε ελ­κυ­στι­κή α­πό ση­μα­ντι­κούς δια­νο­η­τές για με­γά­λες πε­ριό­δους της αν­θρώ­πι­νης ι­στο­ρί­ας.
Το LNSG υ­πο­στη­ρί­ζει την τά­ση της συ­γκρό­τη­σης μιας πα­γκό­σμιας ο­μο­σπον­δί­ας υ­πό την προ­ϋ­πό­θε­ση ό­τι θα δια­φυ­λάσ­σε­ται, σύμ­φω­να με την πα­ρά­δο­ση, η α­το­μι­κό­τη­τα και το το­πι­κό δί­καιο, με τη θε­μι­τή προσ­δο­κί­α ό­τι η πα­γκό­σμια κυ­βέρ­νη­ση θα φέ­ρει τους αν­θρώ­πους μα­ζί, προς την α­να­ζή­τη­ση ε­νός μέλ­λο­ντος για το σύ­μπαν που θα ε­ξα­λεί­ψει τις το­πι­κές ε­ξου­σί­ες και τους στρα­τούς. Η κουλ­τού­ρα μας εί­ναι ε­κεί­νη ε­νός πα­ναν­θρώ­πι­νου ε­θνι­κι­σμού, ε­νός εί­δους που στο­χεύ­ει στην α­νά­πτυ­ξη της α­ντι­λη­πτι­κής του ι­κα­νό­τη­τας και στην ε­πι­βε­βαί­ω­ση της κυ­ριαρ­χί­ας του ό­χι μό­νο πά­νω στη γη αλ­λά και σε ο­ποιο­δή­πο­τε πε­ρι­βάλ­λον. Η εκ­θε­τι­κή με­γέ­θυν­ση της δια­νο­η­τι­κής μας ι­κα­νό­τη­τας αρ­κεί ώ­στε ε­μείς, ως άν­θρω­ποι, να μη φο­βού­μα­στε αλ­λά να α­γκα­λιά­ζου­με και να α­να­πτύσ­σου­με ό­λα αυ­τά που εί­ναι πε­ρί­πλο­κα, τρο­μα­κτι­κά,  δι­φο­ρού­με­να και ε­ρε­θι­στι­κά στη ζω­ή, έ­τσι ώ­στε να μπο­ρέ­σου­με να δη­μιουρ­γή­σου­με δο­μές πε­ρισ­σό­τε­ρο δυ­να­μι­κές, α­ει­φό­ρες και πε­ριε­κτι­κές  για τους α­πο­γό­νους μας.
Με­τά­φρα­ση: Νά­σια Πα­να­γού­λια