του Θ. Ντρίνια, από το Άρδην τεύχος 60, Ιούλιος – Αύγουστος 2006
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, η ναζιστική Βέρμαχτ είχε βγάλει φιρμάνι με το οποίο, επειδή ο Γερμανός στρατιώτης θεωρούνταν ανώτερο ανθρώπινο είδος, κάθε θάνατος στρατιώτη θα επέφερε εκτελέσεις εκατό ντόπιων. Τα θυμηθήκαμε όλα αυτά με την υπόθεση της απαγωγής του Ισραηλινού στρατιώτη από Παλαιστίνιους αγωνιστές, σαν αντίποινα για τις εν ψυχρώ δολοφονίες αόπλων Παλαιστινίων από τον Ισραηλινό στρατό κατοχής. Το Ισραήλ διέταξε μεγάλης κλίμακας χερσαία επίθεση στη Λωρίδα της Γάζας, βομβαρδίζοντας παράλληλα γέφυρες και εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας, καταδικάζοντας στο σκοτάδι και την έλλειψη πόσιμου νερού το 80% του πληθυσμού. Ο ΟΗΕ, οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση, μαζί με ξεπουλημένες αραβικές ηγεσίες, καταδίκασαν την απαγωγή και κάνουν τα πάντα για να απελευθερωθεί ο Ισραηλινός στρατιώτης ενώ το Ισραήλ απήγαγε τη μισή παλαιστινιακή κυβέρνηση και Βουλή! Φαίνεται πως, κατά βάθος όλοι συμφωνούν με τη δήλωση που φέρεται να έκανε ο νέος σφαγέας πρωθυπουργός του Ισραήλ, Ολμέρτ, ότι «η ζωή των Ισραηλινών είναι πιο σημαντική από αυτή των κατοίκων της Γάζας». Στις 9/6, μια ολόκληρη επταμελής οικογένεια (τρία παιδιά ανάμεσά τους) Παλαιστινίων ξεκληρίστηκε από ισραηλινή οβίδα στην παραλία της Σουντανίγια και, μετά από λίγες μέρες, στις 13/6, εννιά άμαχοι (τρία παιδιά) σκοτώθηκαν στη Γάζα από δύο ρουκέτες ισραηλινών αεροπλάνων την ώρα που περπατούσαν αμέριμνοι, ενώ στις 20/6 άλλα δυο παιδιά σφαγιάστηκαν. Τα παιδιά των Παλαιστινίων δεν αξίζουν ούτε όσο η μπότα του «εκλεκτού» Ισραηλινού στρατιώτη!
Όχι τόσο σκληρή γλώσσα…
«Καταδικάζουμε απερίφραστα τη μεταμεσονύκτια μαζική εισβολή στρατιωτικών ισραηλινών δυνάμεων στη Γάζα. Ένας νέος φαύλος κύκλος βίας και αίματος, με θύματα αμάχους Παλαιστινίους και Ισραηλινούς, είναι η χειρότερη απάντηση την ώρα που αναζητείται η επανάληψη της ειρηνευτικής διαδικασίας, ύστερα και από την αλλαγή της θέσης της Χαμάς υπέρ της λύσης των δύο κρατών. Η επιδρομή δεν δικαιολογείται από το γεγονός της σύλληψης και ομηρίας του Ισραηλινού στρατιώτη, που για την απελευθέρωσή του βρίσκονταν σε εξέλιξη διπλωματικές προσπάθειες, ιδιαίτερα από την πλευρά του Παλαιστίνιου Προέδρου Μαχμούντ Αμπάς. Ζητούμε την άμεση αποχώρηση των ισραηλινών δυνάμεων από τη Γάζα. Η λύση είναι μία και μοναδική. Τερματισμός της ισραηλινής κατοχής και δημιουργία ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, δίπλα στο κράτος του Ισραήλ». Από σχετική ανακοίνωση του ΣΥΝ στις εφημερίδες την 29η Ιουνίου. Πότε θα ήταν άραγε «δικαιολογημένη» μια εισβολή ενός στρατού κατοχής στην πατρίδα των Παλαιστινίων ενώ τώρα είναι «αδικαιολόγητη»; Η απεγνωσμένη και ηρωική αντίσταση του αδούλωτου λαού των Παλαιστινίων τροφοδοτεί κι αυτή τον «φαύλο κύκλο βίας και αίματος»; Κατά τον ΣΥΝ, θα έπρεπε να καθήσουν με σταυρωμένα χέρια να λένε «σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω» επειδή ο στρατός κατοχής έχει F-16, πυρηνικές βόμβες και χιλιάδες τεθωρακισμένα; Ποια είναι αυτή η «ειρηνευτική διαδικασία» με την οποία εκστασιάζεται ο ΣΥΝ; (Γιατί αυτή έχει εκπέσει εδώ και καιρό, με αποκορύφωμα την εκκωφαντική ψήφο διαμαρτυρίας του παλαιστινιακού λαού, που ανέδειξε πρώτη πολιτική δύναμη τη Χαμάς. Εκτός αν θα πρέπει να την αποδεχτούν με το ζόρι οι Παλαιστίνιοι, κατά τα πρότυπα του Σχεδίου Ανάν στην Κύπρο, που επίσης είχε προκαλέσει τον εκστασιασμό του ΣΥΝ). Μήπως, το λουτρό αίματος που έχει εξαπολύσει το Ισραήλ μετά τη νίκη της Χαμάς. το επονείδιστο, αντιδημοκρατικό και παράνομο εμπάργκο – εκβιασμός που έχουν επιβάλει Ισραήλ, ΗΠΑ και Ε.Ε. κι έχει οδηγήσει σε απόγνωση τον παλαιστινιακό λαό; Οι 4000 νεκροί Παλαιστίνιοι (770 παιδιά), τα 500 παιδιά και γυναίκες που κρατούνται κατά παράβαση κάθε έννοιας δικαίου στις ισραηλινές φυλακές, οι 10.000 πολιτικοί κρατούμενοι που σαπίζουν στα ισραηλινά Γκουαντανάμο που βοηθούν ενίοτε την ασθενική μνήμη ώστε να γνωρίζουμε ποιας εθνικότητας άμαχοι είναι τα θύματα και σε ποιες αναλογίες! Και πώς ακριβώς θα γίνει το ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος που εύχεται ο ΣΥΝ; Από τι ακριβώς θα εξαναγκαστεί η ισραηλινή υπερδύναμη να αποδεχτεί κάτι τέτοιο; Στον «άλλο κόσμο εφικτό» που κινούνται οι φαντασιώσεις του ΣΥΝ, όλα μπορεί να είναι «ειρηνικά», σε τούτον τον κόσμο όμως, τον πραγματικό, εκεί κάτω συμβαίνουν δύο πράγματα: η γενοκτονία ενός πρακτικά άοπλου και φτωχού λαού και η ταυτόχρονη αντιστασιακή του εποποιία. Καθήκον όλων, λοιπόν, είναι να πάρουν θέση. Εκτός αν το μόνο άγχος κάποιων είναι μην τους «κατσαδιάσει» ο Δημητράς επί αντισημιτισμώ…
Για την ιστορία παραθέτουμε και την ανακοίνωση του «παρακατιανού» ΚΚΕ την ίδια ημέρα: «Το ΚΚΕ εκφράζει την έντονη διαμαρτυρία του για την απροκάλυπτη νέα βάρβαρη εισβολή του στρατού του Ισραήλ στη Γάζα. Καταγγέλλει τους βομβαρδισμούς και τις επιθέσεις ενάντια σε αμάχους, όπως και την ανατίναξη του σταθμού παραγωγής ηλεκτρικού και άλλων ζωτικών υποδομών. Πρόκειται για νέες τρομοκρατικές ενέργειες που αποσκοπούν στην παραπέρα εξόντωση του παλαιστινιακού λαού, που έρχονται να συμπληρώσουν τα μέτρα οικονομικής εξόντωσης που έχουν επιβάλει η ΕΕ και οι ΗΠΑ μετά τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές… Καλούμε τους εργαζόμενους και τη νεολαία, το αντιπολεμικό και αντιιμπεριαλιστικό κίνημα να καταδικάσουν με κάθε πρόσφορο τρόπο την εισβολή και να δυναμώσουν την αλληλεγγύη στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού μέχρι την τελική νίκη».
«Ριζοσπάστης», έτος 1947
Διαβάσαμε στο «Ποντίκι», στις 29/6, ένα κατατοπιστικό αφιέρωμα για την ένωση των Δωδεκανήσων με την Ελλάδα. Εκτός των άλλων, παρατίθεται και το πρωτοσέλιδο δημοσίευμα του «Ριζοσπάστη» της 30ης Μαρτίου 1947, με τίτλο: «Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΧΑΙΡΕΤΙΖΕΙ ΤΑ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ ΜΕ ΤΟ ΝΕΟ ΑΔΑΜΑΣΤΟ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ – ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ!». Σας παρουσιάζουμε κι ένα μικρό απόσπασμα του άρθρου εκείνου του 1947:
«(…) Οι ίδιοι οι Άγγλοι και Aμερικάνοι τους εγκατέλειψαν στην διεκδίκηση της Βορείου Ηπείρου και των ελληνοβουλγαρικών συνόρων. (…) Παραλίγο να χαθεί και η υπόθεση των Δωδεκανήσων, όπου οι Άγγλοι είχαν αρχίσει (όπως και στην ελληνική Μακεδονία) αυτονομιστικές ραδιουργίες, ενώ παράλληλα υπέθαλπαν και τις τουρκικές σωβινιστικές απαιτήσεις για τα νησιά. Είναι γνωστό ότι με πρόταση του Mολότωφ τα Δωδεκάνησα παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα. Αντίθετα, η Κύπρος, η ελληνικότατη μεγαλόνησος, που θα ολοκλήρωνε τη συγκρότηση του ελληνικού κράτους με το σύνολο των εδαφών που κατοικούνται ολοκληρωτικά ή κατά πλειοψηφία από Έλληνες, προδόθηκε από τους Γραικύλους που παρασταίνουν τον εθνικόφρονα».
Να σημειώσουμε ότι ο Εμφύλιος Πόλεμος είχε ξεκινήσει όταν γράφηκε το εν λόγω κείμενο!
Αυτά έλεγαν εκείνοι που εκτελούνταν σωρηδόν από τους Ναζιστές ή μαρτυρούσαν στα Μακρονήσια από τους ανανήψαντες «εθνικόφρονες» επιγόνους τους και όχι οι αριστεροί του πανεπιστημιακού καναπέ και της «μη μου άπτου» επιδοτούμενης διανόησης. Μήπως και αυτοί ήταν «φαιοκόκκινοι εθνικισταί»! Αναμένουμε τον επόμενο γίγαντα της ανανεωτικής αριστερής ιστοριογραφίας που θα μας το αποδείξει…
Ο Λοξός
