του Θ. Ντρίνια, από το Άρδην τ. 42, Ιούνιος 2003
Μιλώντας για την αμερικανική άκρα δεξιά, το μυαλό μας πάει σε άσπρες κουκούλες της Κου Κλουξ Κλαν, σε σημαίες του Νότου και σε οργανώσεις που στόχο έχουν την εκδίωξη των Αφροαμερικανών και των Εβραίων και την απομόνωση των ΗΠΑ από τον υπόλοιπο κόσμο. Όσοι, όμως, κατηγορούν την κυβέρνηση Μπους ότι στηρίζεται σε ακροδεξιούς ή υπερσυντηρητικούς κύκλους δεν εννοούν τις παραπάνω εξαιρετικά βίαιες αλλά ταυτόχρονα ολιγάριθμες, πρακτικά ακίνδυνες και γραφικές παραστρατιωτικές οργανώσεις. Αναφέρονται σε ένα υπερσυντηρητικό, δογματικό και επιθετικό ρεύμα που αγκαλιάζει δεκάδες εκατομμύρια λευκούς, προτεστάντες Αμερικανούς και ελέγχει πια την ηγεσία και τις οργανώσεις των Ρεπουμπλικάνων, άρα και του Κράτους. Το ρεύμα αυτό σχηματίστηκε από δύο τάσεις: μία κοσμική και μια άλλη θρησκευτική.
Η κοσμική τάση ήταν η ομάδα των Νεοσυντηρητικών, ένας κύκλος φιλελεύθερων αρθρογράφων, διανοουμένων και κυβερνητικών στελεχών, μελών του Δημοκρατικού κόμματος, συχνά εβραϊκής καταγωγής, ευάριθμος αλλά με εξαιρετική επιρροή στις αμερικανικές «δεξαμενές σκέψης». Η ομάδα αυτή διαχώρισε τη θέση της από τους Δημοκρατικούς τη δεκαετία του ’70, κυρίως κατά τη διάρκεια της προεδρίας Κάρτερ, στη βάση της αντίθεσης με μια πολιτική κατευνασμού που θεωρούσαν ότι ακολουθούσε η Αμερική απέναντι στη Σοβιετική Ένωση. Έθεσαν στην πολιτική ατζέντα το ζήτημα της ολοκληρωτικής αντιπαράθεσης με τη Σοβιετική Ένωση, την «αυτοκρατορία του κακού», και στην πρώτη περίοδο του Ρήγκαν επηρέασαν καθοριστικά την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ προς αυτήν την κατεύθυνση.
Η θρησκευτική τάση ήταν στο ξεκίνημά της ένα άμορφο κοινωνικό κίνημα, που άρχισε να αναπτύσσεται τις δεκαετίες του ’60 και ’70 σαν αντίδραση στις κατακλυσμιαίες πολιτισμικές αλλαγές που συντελούνταν στην αμερικανική κοινωνία, κάτω από την επίδραση των απελευθερωτικών κι εναλλακτικών κοινωνικών κινημάτων. Όσο τα ζητήματα της απελευθέρωσης των γυναικών, των ομοφυλόφιλων, των δικαιωμάτων των παιδιών, της άλλης σχέσης με τη φύση, κλπ., έμπαιναν σιγά-σιγά και λόγω της κοινωνικής πίεσης στην πολιτική ατζέντα ακόμα και παραδοσιακών κομμάτων (π.χ. Δημοκρατικοί), τόσο κάποιοι λευκοί μεσοαστοί ίδρυαν και δικτύωναν σε πανεθνικό επίπεδο οργανώσεις για την προάσπιση των «παραδοσιακών αξιών» εναντίον της «ηθικής διαφθοράς»!
Η περίοδος της διακυβέρνησης από τον Ρήγκαν είναι η περίοδος κατά την οποία οι Νεοσυντηρητικοί χρησιμοποιούν το ολοένα αυξανόμενο κίνημα της θρησκευτικής δεξιάς για να διαδώσουν την επιθετική πολιτική τους απέναντι στην «αυτοκρατορία του κακού και τους τρομοκράτες συμμάχους της» στο εσωτερικό της χώρας. Αυτές οι τάσεις συμβίωσαν με τους παραδοσιακούς ρεπουμπλικάνους (νεοφιλελεύθεροι υπέρ του «ελάχιστου κράτους» και της μείωσης των φόρων ή επιχειρηματίες που στηρίζονταν στη διεθνή οικονομική επέκταση, κ.λπ.) οι οποίοι ήταν πιο μετριοπαθείς και πραγματιστές. Το ίδιο συνέβη και με την προεδρία του πρώτου Μπους. Μόνο κατά την προεδρία του σημερινού Μπους οι δύο ακροδεξιές τάσεις ένοιωσαν ότι είχαν τη δύναμη να αναφωνήσουν «…τώρα έχουμε τον Λευκό Οίκο και το Κογκρέσσο!» Οπαδοί τους είναι τοποθετημένοι σε καίρια πόστα στο Υπουργείο Εξωτερικών, Άμυνας και Δικαιοσύνης. Ο έλεγχος που ασκούν στην εσωτερική κι εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ είναι ασφυκτικός και καθοριστικός.
Ειδικά για τη θρησκευτική δεξιά η δεκαετία του ’90 ήταν η δεκαετία απογείωσης της δύναμής της. Στηριγμένη κυρίως σε ευαγγελιστικές προτεσταντικές σέκτες, ανέπτυξε μαζικές οργανώσεις σε ολόκληρη τη χώρα και, χρησιμοποιώντας ένα ευρύ δίκτυο τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών εκπομπών, καλωδιακά και δορυφορικά κανάλια, το Διαδίκτυο, πλήθος εκδόσεων, ιεραποστολές, κλπ, έφτασε να ελέγχει απόλυτα τον μηχανισμό του Ρεπουμπλικανικού κόμματος σε 17 από τις 50 Πολιτείες και σε άλλες 24 να ασκεί σοβαρή επιρροή κι έλεγχο. Η μεγαλύτερη από τις δεξιές χριστιανικές οργανώσεις, η Χριστιανική Συμμαχία, αριθμούσε στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας 10.000.000 μέλη (!) και μπορούσε να επηρεάζει και να κινητοποιεί εκατομμύρια άλλους. Ο ιδρυτής και ηγέτης της οργάνωσης, Πάτ Ρόμπερτσον, είναι τηλε-ευαγγελιστής κήρυκας, τις εκπομπές του οποίου παρακολουθούν εκατομμύρια άνθρωποι ανεξάρτητα σε ποιο χριστιανικό δόγμα ανήκουν!
Η θεολογική βάση των οργανώσεων της χριστιανικής δεξιάς είναι κατά κύριο λόγο μια ευαγγελιστική προτεσταντική θεώρηση πλήρης χιλιαστικών, εσχατολογικών και αποκαλυψιακών στοιχείων. Ο βασικός πυρήνας της σκέψης τους είναι ότι οι προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης προορίζονται να επαληθευτούν στο σύγχρονο κόσμο, οδηγώντας τον κόσμο στην Ημέρα της Κρίσεως, στην Αναρπαγή των πιστών πριν τον Αρμαγεδδώνα και στην Τελική Μάχη του Αρμαγεδδώνα. Η μάχη αυτή θα οδηγήσει στην καταστροφή του κόσμου, πράγμα απαραίτητο για να επιστρέψει ο Ιησούς και να σώσει «τους εκλεκτούς και τους πιστούς»! Ο κόσμος δεν μπορεί να γίνει καλύτερος μέχρι να έλθει η Δευτέρα Παρουσία του Ιησού που θα οδηγήσει στο χιλιετές βασίλειό του, οπότε οι καλοί χριστιανοί, νεκροί και ζωντανοί, θα βρεθούν στο πλευρό του στον ουρανό! Παράλληλα υπάρχει η ακράδαντη πίστη ότι οι Εβραίοι παραμένουν εκλεκτός λαός του Θεού και ότι, κάποια στιγμή, πριν το τέλος του κόσμου, θα επιστρέψουν από τη Διασπορά στη Γη της Βίβλου και θα πιστέψουν στον Χριστό. Στα εκλαϊκευμένα κείμενα και βιβλία αυτής της θεολογίας, τα οποία σημειωτέον γίνονται ανάρπαστα και φιγουράρουν για δεκαετίες στη λίστα των μπεστ σέλερ, η ίδρυση του κράτους του Ισραήλ το 1948 είναι μέρος του θεϊκού σχεδίου που θα οδηγήσει στην Τελική Μάχη ανάμεσα στις δυνάμεις του Καλού (που πιστεύουν ότι είναι οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους) και τις δυνάμεις του Κακού (η Σοβιετική Ένωση ή, σήμερα, οι Άραβες και Μουσουλμάνοι)!!
Όσο αφελή κι αστεία αν ακούγονται τα παραπάνω, η επίδραση του χριστιανικού φονταμενταλισμού στην εσωτερική και εξωτερική πολιτική της ιμπεριαλιστικής υπερδύναμης δεν μπορεί να αγνοηθεί. Σε μια έρευνα του περιοδικού «Τάιμ» (“TIME”), το 36% των Αμερικανών πιστεύει ότι «η Βίβλος είναι ο λόγος του Θεού και θα πρέπει να παίρνουμε ό,τι λέει στην κυριολεξία », το 59% πιστεύει ότι «οι προφητείες στο Βιβλίο της Αποκάλυψης θα επαληθευθούν», το 35% υποστηρίζει ότι, μετά την 11η Σεπτέμβρη, «παρακολουθεί προσεκτικά τα καθημερινά γεγονότα για να ανακαλύψει συσχετισμούς τους με ένα επικείμενο τέλος του κόσμου»(!) κι ένα 36% «υποστηρίζει το Ισραήλ διότι πιστεύει στις βιβλικές προφητείες που θέλουν τους Εβραίους να κυριαρχούν στο Ισραήλ πριν την επιστροφή του Χριστού»(!!). Βλέπουμε, λοιπόν, ότι η λαϊκή θρησκευτικότητα στις ΗΠΑ έχει χαρακτηριστεί από αυτές τις δοξασίες ανεξάρτητα από το δόγμα του καθενός και παρά το γεγονός ότι οι μεγαλύτερες εκκλησίες τις έχουν απορρίψει. Πολύ συχνά, Καθολικοί επίσκοποι διαπιστώνουν με έκπληξη ότι το ποίμνιό τους πιστεύει π.χ. στην Αναρπαγή των Πιστών (Rapture), θεωρία που η Καθολική Εκκλησία έχει καταγγείλει!
Αυτή η θρησκευτική παράνοια που έχει κατακλύσει δεκάδες εκατομμύρια λευκούς προτεστάντες (και όχι μόνο) επιτρέπει στις επιχειρηματικές, πολιτικές και στρατιωτικές ελίτ των ΗΠΑ να βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για να εξαπολύσουν τις επιθέσεις τους σε βάρος των φτωχών, των μειονοτήτων, των εργαζομένων στο εσωτερικό της χώρας, να οδηγήσουν σε μια ιδιότυπη φασιστικοποίηση και απανθρωποποίηση την κοινωνία και να περάσουν όλα εκείνα τα μέτρα που θα μεγιστοποιούν τα κέρδη της οικονομικής ολιγαρχίας και θα στέλνουν στο πυρ το εξώτερον τη δικαιοσύνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ο «συμπονετικός συντηρητισμός», σαν δόγμα άσκησης κοινωνικής πολιτικής της κυβέρνησης Μπους, στηρίζεται σε αυτές τις θρησκευτικές αντιλήψεις και στην πράξη σημαίνει να ρουφιανεύεις τον γείτονα, να αντιπαθείς τους ανήμπορους, τους άπορους και τους ανίατους, να είσαι υπέρ της περικοπής των πόρων της κοινωνικής πρόνοιας, να φυλακίζεις τους ναρκομανείς, να κυνηγάς όσους δεν έχουν τον ίδιο τρόπο ζωής με σένα, να βάζεις τα κέρδη πάνω από τους ανθρώπους, να αδιαφορείς για την καταστροφή του περιβάλλοντος και του πλανήτη (αφού ούτως ή άλλως ζούμε «στο τέλος του κόσμου» και ο Παράδεισος μας περιμένει!!). Ειδικά στο πεδίο της προστασίας του περιβάλλοντος, η αδηφάγος και ενεργοβόρος αμερικανική βιομηχανία βρήκε σ΄ αυτές τις οργανώσεις έναν ισχυρό συμπαραστάτη διατήρησης του «αμερικάνικου τρόπου ζωής», ο οποίος καταδιώκει το οικολογικό κίνημα γιατί εμποδίζει τις προφητείες να… εκπληρωθούν!!
Στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής, η σύμπλευση των «γερακιών», του λόμπυ της πολεμικής και ενεργειακής βιομηχανίας και των νεοσυντηρητικών κύκλων που ονειρεύονται την «Αυτοκρατορία», με την πολιτική εκπροσώπηση των χριστιανών φονταμενταλιστών, είναι κάτι παρά πάνω από εμφανής. Η περιφρόνηση για τις διεθνείς συνθήκες και τους διεθνείς οργανισμούς βρίσκει πρόσφορο έδαφος σε ένα θρησκευτικό περιβάλλον που θεωρεί τους διεθνείς οργανισμούς ελεγχόμενους από τον … «666»! Η άσκηση πλανητικής ηγεμονίας και οι ξεδιάντροπες επεμβάσεις όπου γης για την προάσπιση των αμερικανικών συμφερόντων κι επιδιώξεων δικαιολογούνται αφού η Αμερική είναι προορισμένη από τον Θεό να δώσει τη μάχη ενάντια στο …Κακό! Η επιβολή του «αμερικάνικου τρόπου ζωής» σε κάθε γωνιά του πλανήτη συναντάει τον ιεραποστολικό ζήλο ενός τηλε-ευαγγελιστή. Η απενοχοποίηση της χρήσης τακτικών πυρηνικών ώστε να καμφθούν ακόμα και σκληροτράχηλοι αντίπαλοι μπορεί να γίνει με τις ευλογίες των «χριστιανών» αφού, ακόμα κι αν οδηγήσει σε ένα παγκόσμιο ολοκαύτωμα, θα επιβεβαιωθεί… η Δευτέρα Παρουσία και η Έλευση του Κυρίου!!
Εκεί, όμως, που οι επιπτώσεις στην εξωτερική πολιτική είναι πιο εντυπωσιακές είναι στη συμμαχία μεταξύ Ευαγγελιστών και Σιωνιστών για την υπεράσπιση της γενοκτονίας του Παλαιστινιακού λαού και στις ασφυκτικές πιέσεις που ασκούνται ακόμα και στον ίδιο τον Μπους ώστε να μην προτείνει καν τη δημιουργία Παλαιστινιακού κράτους – μαριονέτα! Η συμμαχία αυτή πήρε μετά την 11η Σεπτέμβρη παροξυσμικές διαστάσεις.
Στις 14 Ιουλίου του 2002, ο Πατ Ρόμπερτσον βραβεύτηκε από τη Σιωνιστική Οργάνωση Αμερικής, τη μεγαλύτερη σιωνιστική οργάνωση των ΗΠΑ, γιατί μέσα από τις καθημερινές εκπομπές του υποστήριξε σθεναρά το Ισραήλ μετά την τελευταία παλαιστινιακή Ιντιφάντα. Στις 21 Ιουνίου του ίδιου έτους, ο Ραβίνος Λάπιν, πρόεδρος της υπερσυντηρητικής εβραϊκής οργάνωσης Προς την Παράδοση, υποστηρίζει σε άρθρο του με τίτλο «Ξαναγεννημένοι Σύμμαχοι» ότι οι Εβραίοι οφείλουν πολλές ευχαριστίες για τη δράση των χριστιανών Ευαγγελιστών υπέρ τους. Τον Μάιο, ο Ραβίνος Εκστάιν και ο ηγέτης των Ρεπουμπλικάνων της Τζόρτζια, Ραλφ Ριντ, ανακοινώνουν τη συμμετοχή τους σε ένα κοινό πρόγραμμα με τίτλο «Υποστηρίξτε το Ισραήλ» το οποίο θα ασχοληθεί κυρίως με την προκατάληψη των ΜΜΕ σε βάρος του Ισραήλ!! Τον Ιούλιο, ο σιωνιστής Ραβίνος Λάπιν και ο πρώην προεδρικός υποψήφιος Γκάρυ Μπάουερ ιδρύουν την Αμερικανική Συμμαχία Χριστιανών κι Εβραίων που κατά τα λεγόμενά τους θα αποτελεί «μια μοναδική σύνθεση εβραϊκής αυθεντικότητας και χριστιανικής μαζικότητας»(!) Το 1998, ο τότε πρωθυπουργός του Ισραήλ Νετανιάχου μίλησε στην Ουάσιγκτον σε ένα πλήθος 3000 Αμερικανών υποστηρικτών του Ισραήλ (η πλειοψηφία ήταν Ευαγγελιστές) λέγοντας: «Δεν έχουμε σημαντικότερους συμμάχους απ’ όσους κάθονται σ’ αυτήν την αίθουσα». Πολλές χριστιανικές οργανώσεις οργανώνουν επισκέψεις στήριξης στο Ισραήλ ενώ χρηματοδοτούν ομάδες Εβραίων της Αμερικής για να εγκατασταθούν μόνιμα στα Κατεχόμενα (ώστε να επιταχυνθεί η συγκέντρωση των Εβραίων της Διασποράς στο Ισραήλ πριν τη Δευτέρα Παρουσία!). Ο Γκάρυ Μπάουερ πρόσφατα δήλωσε πολύ σοβαρά στην Ουάσιγκτον Πόστ ότι «η Αμερική πρέπει να υποστηρίξει το Ισραήλ γιατί από την ανάγνωση της Γραφής προκύπτει ότι ο Θεός υποσχέθηκε τη γη του Ισραήλ στους Εβραίους». Ήμαρτον!
Από τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι η κατάσταση θα ήταν απίστευτα γελοία αν δεν ήταν τόσο τραγικά επικίνδυνη καθώς αυτή η θρησκοληπτική μπουρδολογία λειαίνει τα μυαλά και την κρίση εκατομμυρίων ανθρώπων στις ΗΠΑ ώστε να γίνονται αποδεκτές οι πολιτικές της κοινωνίας των 2/3 στο εσωτερικό και της κτηνώδους επίδειξης δύναμης στο εξωτερικό. Η ανάλυση για τη στρατηγική των κυρίαρχων ελίτ των ΗΠΑ δεν μπορεί να αγνοεί τη δράση και την επιδέξια χρήση των μαχητικών οργανώσεων της χριστιανικής άκρας δεξιάς. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ χρηματοδοτεί ιεραποστολές των σεκτών αυτών στο εξωτερικό και «απειλεί» με εκθέσεις παραβίασης των δικαιωμάτων όσες χώρες εμποδίζουν την ελεύθερη δράση αυτών των ιεραποστολών στο έδαφός τους. Εκτός από το δολάριο και το Χόλιγουντ, η Βίβλος γίνεται το νέο όπλο διείσδυσης των ΗΠΑ σε αρκετές περιοχές του πλανήτη. Τέλος, ας μην ξεχνάμε ότι ο δημόσιος πολιτικός λόγος του Μπους είναι λόγος ακροδεξιού ευαγγελιστή ιεροκήρυκα και ότι, κραδαίνοντας το μόνο βιβλίο που διαβάζει, τη Βίβλο, εξαπέλυσε τον τεχνολογικό Αρμαγεδδώνα του σε βάρος του Αφγανιστάν και του Ιράκ!
Πάτρα, 20/3/2003