Του Αλέκου Μιχαηλίδη
«Έγραψα ότι οι Άγγλοι μας γλύτωσαν το 1878 από τους Τούρκους και πάθανε σοκ οι ψεκασμένοι που νομίζουν ότι μας απελευθέρωσε η ΕΟΚΑ. Εάν δεν έμπαινε η Κύπρος στην ατζέντα της διάσκεψης του Βερολίνου, θα ήταν σήμερα νομός της Τουρκίας και όλοι οι ψεκασμένοι θα ψήφιζαν Μπαχτσελί…»
ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΔΡΟΥΣΙΩΤΗΣ, 17 Αυγούστου 2020
Ο Μακάριος δεν γράφει ό,τι γράφει ελαφρά τη καρδία. Ο σκοπός του είναι συγκεκριμένος, όπως συγκεκριμένος ήταν κι όταν συμβούλευε τον Αναστασιάδη να κάνει ακόμα περισσότερες υποχωρήσεις στο Κυπριακό, όχι γιατί είχε πόθο για την επανένωση, μα γιατί ανήκει σε μια φάρα που ισχυρίζεται εδώ και καιρό ότι το νησί μόνο ως «Χονγκ Κονγκ» της Τουρκίας μπορεί να επιβιώσει. Τοιούτω σκοπώ είχε μπει το 2013 στο Προεδρικό, όταν τον Αναστασιάδη ψήφιζαν και υμνούσαν όλοι εκείνοι που αποδέχθηκαν την ήττα και μέχρι σήμερα απολογούνται αδιαλείπτως εκ μέρους της Τουρκίας –ή του εαυτού τους.
Το «οι ψεκασμένοι που νομίζουν ότι μας απελευθέρωσε η ΕΟΚΑ» είναι επαρκές για να καταλάβει κανείς το μέγεθος της αποστασίας αυτού του μεταπράτη «διανοουμένου». Είναι αρκετό για να καταλάβει κανείς με ποιο σκοπό γράφει αυτός ο δημοσιογράφος στον «Πολίτη» ή στο «Βήμα» των Αθηνών. Κι είναι αρκετό, όλο αυτό το σκεπτικό για την Αγγλία που μας γλύτωσε το 1878 από τους Τούρκους, για να καταλάβει κανείς γιατί ο άνθρωπος αυτός ήταν από τους φανατικούς του σχεδίου Ανάν, σύμβουλος του Αναστασιάδη –όταν τον υποστήριζαν οι «χούλιγκαν» της τουρκοποίησης, μα και οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ– και εσχάτως σύμβουλος του γνωστού και μη εξαιρετέου Χρήστου Στυλιανίδη. Προσφάτως «ανακάλυψε» πως τον παρακολουθούν κι έταξε αποκαλύψεις, μα έμεινε ως εκεί.
Γενικώς, άνθρωποι σαν τον Μακάριο, που δεν λένε κάτι διαφορετικό από τον Ντεβλέτ Μπαχτσελί των Γκρίζων Λύκων, είναι άρρηκτα μέλη μιας πάστας με κατεύθυνση προς την ιστορική αναθεώρηση εξ ου και το «εάν δεν έμπαινε η Κύπρος στην ατζέντα της διάσκεψης του Βερολίνου», μιας διάσκεψης που έβαλε τον τόπο μας στον προθάλαμο της αγγλικής αποικιοκρατίας. Εξ ου και το «οι ψεκασμένοι που νομίζουν ότι μας απελευθέρωσε η ΕΟΚΑ», που αρκετοί προτάσσουν για να μηδενίσουν την υπέροχη αυτή επανάσταση. Είναι σαφέστατος ο σκοπός του συρφετού στον οποίον συμμετέχει κι ο Μακάριος και πιάνει από το βαθύ ΑΚΕΛ –όσο κι αν νομίζουν πως είναι οχτρός τους– μέχρι τον ΔΗΣΥ και τα… εθνικόφρονα σωματεία: Να ισχυριστούν δημόσια πως οι λόρδοι Βρετανοί «εκπολίτισαν» εμάς τους ιθαγενείς και μας έδωσαν ανεξαρτησία, παρόλο που το 2020 δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα να συνυπογράψουν τη νεοοθωμανική πολιτική του Ταγίπ Ερντογάν (και του συνέταιρού του Μπαχτσελί) που πιάνει από τη Λιβύη, την Κύπρο, τη Συρία μέχρι τη Θράκη, τη Μακεδονία και τα Βαλκάνια. Άραγε, δεν έβγαλε και με τον Μπαχτσελί αναμνηστική φωτογραφία ο πρώην σύμβουλος του Προέδρου Αναστασιάδη;
«Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες».
Κ. Καβάφης, “Όσο Μπορείς”
Διαβάστε και το πρώτο μέρος του κείμενου:
Μ. Δρουσιώτης: Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις (μέρος Α΄)
1 ΣΧΟΛΙΟ
Ἐπίκαιρο ξανά:
Ἡ διαθήκη τοῦ ἀνθρώπου (Φιλοαφρικανὸς ποὺ ὀραματιζότανε τὸ καλὸ τῆς Κρήτης καὶ τῆς Κύπρου! Τί Φιλέλληνα χάσαμε μέσα ἀπὸ τὰ χέρια μας!!!)
To and for the establishment, promotion and development of a Secret Society, the true aim and object whereof shall be for the extension of British rule throughout the world, the perfecting of a system of emigration from the United Kingdom, and of colonisation by British subjects of all lands where the means of livelihood are attainable by energy, labour and enterprise, and especially the occupation by British settlers of the entire Continent of Africa, the Holy Land, the Valley of the Euphrates, the Islands of Cyprus and Candia, the whole of South America, the Islands of the Pacific not heretofore possessed by Great Britain, the whole of the Malay Archipelago, the seaboard of China and Japan, the ultimate recovery of the United States of America as an integral part of the British Empire, the inauguration of a system of Colonial representation in the Imperial Parliament which may tend to weld together the disjointed members of the Empire and, finally, the foundation of so great a Power as to render wars impossible, and promote the best interests of humanity.[72]
— Cecil Rhodes