Counter Punch, από το Άρδην τ. 21, Ιούλιος-Αύγουστος 1999
Καθώς οι ΗΠΑ συνέχιζαν με αυξανόμενη ένταση τις βομβαρδιστικές επιδρομές τους κατά της Γιουγκοσλαβίας, ο Χάρολντ Κοχ. υφυπουργός για θέματα εργασίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κάλεσε εσπευσμένα τους επικεφαλής αρκετών αμερικανικών ανθρωπιστικών οργανώσεων και είχε μαζί τους συνάντηση στα γραφεία του, στο Φόγκυ Μπόττομ. Ο Κοχ άρχισε τη συνεδρίαση με τους επικεφαλής των οργανώσεων, ανάμεσα στους οποίους παρευρίσκονταν και ο υπεύθυνος του αμερικανικού τμήματος τη: Διεθνούς Αμνηστίας, δρ. Ουίλλιαμ Σουλτς, εκφράζοντας τη λύπη του που η κυβέρνηση δεν μπόρεσε να υποστηρίξει το αίτημα έκδοση; του Πινοτσέτ. Τόνισε μάλιστα ότι, ενώ η Μαντλίν Ολμπράϊτ ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για την υπόθεση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το Υπουργείο Αμυνας ήταν αυτό που κατέπνιξε την ιδέα. Όμως, συνέχισε ο Κοχ, υπήρχαν και καλές ειδήσεις. Η Ολμπράϊτ είχε πείσει το Υπουργείο Άμυνας και τον Κλίντον ότι το ενδιαφέρον για τα ανθρώπινα δικαιώματα θα έπρεπε να αποτελέσει την αιχμή του δόρατος των βομβαρδισμών κατά της Σερβίας. Ο Κοχ εξέφρασε επίσης την ελπίδα ότι οι οργανώσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα υποστήριζαν ενθουσιωδώς την επιχείρηση και υποσχέθηκε ότι, αν συνέβαινε αυτό, θα μπορούσαν να έχουν προσωπική συνάντηση με την Ολμπράϊτ στο εγγύς μέλλον.
Η Διεθνής Αμνηστία πιπίλισε υπάκουα την κρατική καραμέλα, αναφέροντας σε μια συνέντευξη τύπου ότι «οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποτελούν την καρδιά του προβλήματος της πρόσφατης σύγκρουσης στο Κοσσυφοπέδιο, και αυτό συμβαίνει απ’ όταν άρχισαν να αναπτύσσονται κατά τη δεκαετία του ’80. Είναι κατά συνέπεια ουσιώδες το γεγονός ότι η αποτελεσματική προστασία και προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα πρέπει να γίνει το κεντρικό ζήτημα για όποια συμφωνία τελικώς επιτευχθεί στο Κοσσυφοπέδιο». Στις 29 Μαρτίου, η οργάνωση έκανε έκκληση για ενίσχυση των στρατιωτικών επιχειρήσεων στο έδαφος του Κοσσυφοπεδίου. Η οργάνωση Human Rights Watch έχει επιμείνει στην ανάγκη στρατιωτικής επέμβασης, δείχνοντας ιδιαίτερη προσοχή στις Σερβικές βιαιότητες. Ύστερα από μια βδομάδα ασταμάτητων επιθέσεων στη Γιουγκοσλαβία και το Κόσσοβο, καμία από τις ανταποκρίσεις της οργάνωσης δεν περιείχε αναφορές σχετικά με απώλειες αμάχων εξαιτίας των βομβαρδισμών του NATO. Η Care Yugoslavia, μια αυστραλέζικη οργάνωση ανθρωπιστικής βοήθειας, ανέφερε ότι κατά την πρώτη εβδομάδα, οι Νατοϊκές επιδρομές είχαν σκοτώσει τουλάχιστον 15 Κοσσοβάρους, όταν οι βόμβες τους έπληξαν ένα στρατόπεδο προσφύγων. Κάποιος που παρακολούθησε τη συνάντηση, περιέγραψε στην Counter Punch το σοκ που ένιωσε, βλέποντας πολλούς από τους επικεφαλής των οργανώσεων να επιδοκιμάζουν τη λογική του Κοχ. «Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ένας ακόμη λόγος που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τον Κλίντον και την Ολμπράϊτ, όταν τους βολεύει, περισσότερο απ’ ότι γενικά συνηθίζεται». Πράγματι, το ενδιαφέρον για τα ανθρώπινα δικαιώματα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι για παράνομες πράξεις, οι οποίες παρακάμπτουν το συμβούλιο ασφαλείας και/ ή το Κογκρέσο».
Οι αναγνώστες ίσως θυμούνται ότι μία αρκετά επιτυχής εκστρατεία προπαγάνδας εναντίον του Ιράκ πραγματοποιήθηκε από την αμερικανική κυβέρνηση μέσω της χρήσης της Διεθνούς Αμνηστίας, για να προβάλουν την ψεύτικη ιστορία -που ελέγχεται ως αναληθής- ότι οι Ιρακινοί είχαν δολοφονήσει περισσότερα από 300 μωρά από το Κουβέιτ τον Αύγουστο του 1990. πετώντας τα έξω από τις θερμοκοιτίδες τους και αφήνοντάς τα να πεθάνουν στο πάτωμα. Δεν είναι βέβαια εδώ το θέμα εάν οι Ιρακινές ή οι Σερβικές δυνάμεις φέρονται με κτηνώδη τρόπο. Το θέμα είναι πως οι οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων μεταβάλλονται πρόθυμα σε όργανα της κυβερνητικής πολιτικής. Η περίπτωση της Σομαλίας παρέχει ένα πολύ ζωντανό παράδειγμα γι’ αυτό.
Μετάφραση: Φώτης Καραμεσίνης
