Ο ελληνισμός της Αζοφικής πληρώνει τα σπασμένα της ρωσικής στρατιωτικής ανικανότητας

1,3K

Του στρατιωτικού αναλυτή Mick Ryan – αναδημοσίευση από την The Sidney Morning Herald, 22 Μαρτίου 2022.

Η Μαριούπολη, το προπύργιο του ακριτικού ελληνισμού της Αζοφικής, έχει ουσιαστικά πάψει να υφίσταται ως πόλη και έχει μετατραπεί από τον ρωσικό στρατό σε έναν σωρό ερειπίων. Ο Αυστραλός στρατιωτικός αναλυτής Mick Ryan (υποστράτηγος ε.α. και συγγραφέας του βιβλίου War Transformed: The Future of 21st Century Great Power Competition and Conflict), περιγράφει σε ένα χθεσινό άρθρο του στην The Sidney Morning Herald τους λόγους που οδήγησαν τον Πούτιν στην απόφασή του να ισοπεδώσει την πόλη αυτή. Παραθέτουμε το άρθρο μεταφρασμένο, καθώς περιγράφει τα αδιέξοδα και την αποτυχία της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. Δυστυχώς, ο κλήρος έπεσε στη Μαριούπολη (και τον εκεί ελληνισμό) να πληρώσουν τα σπασμένα της αποτυχίας αυτής.

Μέχρι τώρα, ο πόλεμος στη νότια Ουκρανία είχε μία διαφοροποίηση από τον πόλεμο στα βόρεια και τα ανατολικά της χώρας. Οι ρωσικές δυνάμεις είχαν καταφέρει να προελάσουν αρκετά μέσα στο έδαφος της Ουκρανίας, χάρη στις γραμμές ανεφοδιασμού τους από τις μεγάλες ρωσικές βάσεις στην Κριμαία και το Ροστόβ. Έτσι, η εκστρατεία στον νότο έχει οδηγήσει στην κατάληψη σχεδόν όλων των παραθαλάσσιων πόλεων της Ουκρανίας. Όλων; Σχεδόν όλων.

 […] Στα ανατολικά, μία πόλη αντιστέκεται. Είναι η Μαριούπολη, μία παραθαλάσσια πόλη, χτισμένη στο σημείο όπου ο ποταμός Κάλμιους χύνεται στην Αζοφική θάλασσα. Δεν αποτελεί μόνο σημαντικό λιμάνι, αλλά βρίσκεται και σε στρατηγική θέση, στους δρόμους που ενώνουν την Κριμαία με το Ντόνετσκ και κατόπιν τη Ρωσία. Για τη Ρωσία είναι ο τελευταίος σημαντικός θύλακας που απομένει να καταληφθεί στην περιοχή αυτή.

Εξαιτίας αυτού, οι κάτοικοι και οι υπερασπιστές της Μαριούπολης έχουν πληρώσει έναν βαρύτατο φόρο αίματος. Οι Ρώσοι κατηγορούνται για πολλαπλές αγριότητες, καθώς στοχοποιούν και δολοφονούν αμάχους, μικρούς και μεγάλους, σε θέατρα, σχολές και νοσοκομεία. Τις τελευταίες τρεις εβδομάδες οι Ρώσοι επιχείρησαν επανειλημμένα να καταλάβουν την πόλη: υπέστησαν μεγάλες απώλειες, με πενιχρά αποτελέσματα.

Τουλάχιστον έχουν καταφέρει να την περικυκλώσουν και είναι σε θέση να την βομβαρδίζουν απ’ όλες τις πλευρές. Όπως συμβαίνει και στα άλλα μέτωπα, η πολιορκία της Μαριούπολης έχει λάβει τη μορφή ενός πόλεμου φθοράς, όπου μεγάλες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές ανταλλάσσονται για πολύ μικρά εδαφικά κέρδη.

Τι μας λένε όλ’ αυτά;

Πρώτον, μας υποδεικνύουν πόσο απελπισμένα χρειάζεται ο Πούτιν κάποια στρατιωτική επιτυχία για να δείξει στους πολίτες της χώρας του. Επί εβδομάδες οι Ρώσοι ρίχνουν τη μία μετά την άλλη τις μονάδες τους στην πολιορκία της πόλης. Κόντρα σε όλες τις προβλέψεις, οι υπερασπιστές της έχουν καταφέρει να αντέξουν όλες τις επιθέσεις, ο δε πρόεδρος της Ουκρανίας Ζελένσκυ απέρριψε το ρωσικό τελεσίγραφο για παράδοση της πόλης. Ο Πούτιν, όμως, είναι αποφασισμένος να καταλάβει την πόλη. Έτσι, λοιπόν, για τους Ρώσους η Μαριούπολη έχει πάψει πλέον να είναι στρατιωτικός στόχος και έχει μετατραπεί σε πολιτικό στόχο.

Σε προηγούμενο άρθρο μου είχα περιγράψει το πως η αποτυχημένη επιχείρηση για την κατάληψη του Κιέβου είχε σαν αποτέλεσμα την αναθεώρηση των στόχων του Ρώσου προέδρου, ο οποίος θα αναζητούσε στον νότο κάποια επιτυχία σαν αντιστάθμισμα. Ο ρωσικός στρατός θέλει να καταλάβει τη Μαριούπολη, ώστε να αποδείξει στην κοινή γνώμη (ίσως και στους ίδιους τους στρατιώτες του) ότι είναι ακόμη σε θέση να κερδίσει τον πόλεμο. Οι Ρώσοι επιτελείς σκέφτονται μάλλον πως μία νίκη στη Μαριούπολη θα μπορούσε ίσως να ανεβάσει το ηθικό των κακοδιοικούμενων και συχνά λιποτακτούντων στρατιωτών τους.

Με τόσες καταστροφές που έχει υποστεί, η Μαριούπολη δεν έχει πλέον κάποια ιδιαίτερη αξία, από στρατιωτικής άποψης. Από την άλλη, η σφοδρή επίθεση εναντίον της και εναντίον των πολιτών της ενδιαφέρει ασφαλώς τα διεθνή δικαστήρια. Ολόκληρη η ρωσική στρατιωτική ιεραρχία στον νότιο τομέα ευθύνεται για την αδιάκριτη στοχοποίηση αμάχων και την αχρείαστη δολοφονία χιλιάδων ανθρώπων. Είναι, λοιπόν, ύποπτοι για την τέλεση εγκλημάτων πολέμου. Ως διοικητές των ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων, έχουν επιδείξει ανηθικότητα και αντιεπαγγελματισμό.

Δεύτερον, Μαριούπολη μας δείχνει επίσης και την ανικανότητα του ρωσικού στρατού. Τις τελευταίες τρεις εβδομάδες, πολλοί αναλυτές είχαν υποθέσει ότι είχαν δεi τα χειρότερα, όσον αφορά στις επιδόσεις των ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων: Η ανεπαρκής διοίκηση, ο κακός σχεδιασμός, η απαράδεκτη διοικητική μέριμνα και η ανύπαρκτη διακλαδική συνεργασία ανάμεσα στον Στρατό Ξηράς και την Αεροπορία υποδείκνυαν ότι ο Ρωσικός Στρατός δεν είναι ο σύγχρονος στρατός που πολλοί πίστευαν ότι είναι. Τώρα, στη Μαριούπολη, δείχνει ακόμη χειρότερη εικόνα, μέσα από την κακοδιοίκηση και την αχρείαστη κτηνωδία σε βάρος των Ουκρανών αμάχων.

Τρίτον, η Μαριούπολη δίνει μία εικόνα του πως είναι πλέον στον 21^ο αιώνα ο πόλεμος σε αστικές περιοχές. Συνδυάζοντας βομβαρδισμούς από μεγάλη απόσταση και μάχες εκ του συστάδην, η ρωσική επίθεση έχει μετατρέψει το μεγαλύτερο μέρος της πόλης σε σωρό από ερείπια. Ένα μεγάλο μέρος των κατοίκων έχουν εγκαταλείψει την πόλη. Κάποιες δεκάδες χιλιάδες έχουν «εκκενωθεί» δια της βίας από τους Ρώσους. Εκτιμάται ότι στην πόλη παραμένουν περί τους 130.000 πεινασμένοι και τρομοκρατημένοι κάτοικοι.

Η Ευρώπη είχε δεκαετίες να δει τέτοιες εικόνες. Για πολλούς, η ισοπέδωσης της Μαριούπολης θυμίζει τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Θεωρούσαμε ότι οι σκηνές αυτές είχαν περάσει ανεπιστρεπτί. Κι όμως, υπάρχουν ακόμη πολιτικοί και στρατιωτικοί ηγέτες που αντιμετωπίζουν την ισοπέδωση πόλεων σαν ένα μέσο επίτευξης των στόχων τους.

Εν τέλει, δεν αποκλείεται οι γενναίοι υπερασπιστές της πόλης να μην αντέξουν για πολύ ακόμη. Οι Ρώσοι προχωρούν αργά αλλά σταθερά, στραγγαλίζοντας την άλλοτε ζωντανή πόλη του μισού εκατομμυρίου κατοίκων. Αν τελικά καταφέρουν να την καταλάβουν, θα έχουν επιτέλους έναν διάδρομο ανάμεσα στην Κριμαία και τη Ρωσία. Ίσως ακόμη να επιχειρήσουν να παρουσιάσουν την κατάληψη της πόλης ως στρατιωτική επιτυχία. Όμως θα είναι μια νίκη μόνον κατ’ όνομα, με τεράστιο κόστος στους κατοίκους και τις υποδομές της πόλης. Και τότε, ίσως βγάλουμε μία νέα ορολογία, καθώς η «πύρρειος νίκη» θα λέγεται πλέον «ρωσική νίκη».

Μετάφραση: Νικόλας Δημητριάδης

Εκδήλωση Άρδην: “25η Μαρτίου 2022, στην Ουκρανία ο αγώνας για ελευθερία συνεχίζεται” (24/3/22)

Το Άρδην διοργανώνει την Πέμπτη 24 Μαρτίου 2022 στις 19.30 συζήτηση με θέμα:

“25η Μαρτίου 2022, στην Ουκρανία ο αγώνας για ελευθερία συνεχίζεται”

Θα μιλήσουν οι:

Απόστολος Δοξιάδης, συγγραφέας

Γιώργος Καραμπελιάς, επικεφαλής Άρδην

Άννα Μανιάτη, συντάκτρια ukranorama.gr

Σοφία Μισάκοβετς, Ουκρανή δημοσιογράφος

Νίκος Ντάσιος, Δρ Κοινωνικών Επιστημών – Άρδην

Παρεμβαίνει από την Ουκρανία ο δημοσιογράφος Κώστας Ονισένκο

Συντονίζει η

Βίκυ Φλέσσα, δημοσιογράφος

Στην αίθουσα «Ρήγας Βελεστινλής», Ξενοφώντος 4 πλ. Συντάγματος

Χορηγός επικοινωνίας: Livemedia

Η εκδήλωση θα προβληθεί και διαδικτυακά από την σελίδα του Άρδην, και τις σελίδες μας στο facebook και το youtube.

Στην αίθουσα θα επιτραπεί η είσοδος σε 80 άτομα (απαραίτητη η ένδειξη πιστοποιητικού εμβολιασμού). Για κρατήσεις θέσεων μπορείτε να καλείτε στο 210 3826319.