Του Γιάννη Σιδέρη από το liberal.gr
Εβδομάδα Παθών και καιροί παθών. «Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται… Λόγχη εκεντήθη, ο Υιός της Παρθένου…», θα ακουστεί το βράδυ στις εκκλησίες της Χριστιανοσύνης.
Με εικόνες που μεταδίδουν τα ίδια τα ΜΜΕ από τη ρώσικη φρικωδία στα εδάφη της αιμάσσουσας Ουκρανίας. Εδώ περισσεύουν οι γεωπολιτικές αναλύσεις του διαδικτύου, που έχουν αντικαταστήσει εκείνες του καφενείου. Ότι η Αμερική έβαλε το προτεκτοράτο της την Ουκρανία να πολεμήσει την Ρωσία.
Ουδείς σε βάζει να πεθάνεις αν δεν είσαι ο ίδιος αποφασισμένος να θυσιαστείς για την πατρίδα σου. Αντίθετα διατυπώνεις ένα ηχηρό μαζικό «Πουρκουά» = Γιατί ( να πολεμήσουμε;), όπως η πλειοψηφία της Γαλλικής κοινωνίας, για την οποία το 1940 ο εχθρός δεν ήταν οι Γερμανοί και δεν έβρισκε λόγο να πολεμήσει κατά του Χίτλερ. Έτσι οδηγήθηκαν σε άμεση προσάρτηση μέρους της γαλλικής επικράτειας, και η υπόλοιπη χώρα σε ντροπιαστική συνθήκη υπό την κυβέρνηση του Βισύ.
Η Αμερική βοηθάει με όπλα την Ουκρανία, αλλά εν πολλοίς κατόπιν εορτής. Τηρώντας διφορούμενη στάση σχετικά με τη είσοδο της χώρας στο ΝΑΤΟ, την άφησε ως πρόβατο επί σφαγή. Ούτε εναλλακτική λύση είχε διαμορφώσει, ούτε με βαρύ οπλισμό την είχε εφοδιάσει.
Τώρα τρέχει να προλάβει, αλλά στο ενδιάμεσο τμήματα της Ουκρανίας μεταβάλλονται σε κρανίου τόποι, με την καταστροφή της παραγωγικής δομής της χώρας, ενώ ρέει αίμα σε μακελέματα αμάχων – με εμφατικά τα ανθρώπινα σφαγεία της Μαριούπολης και της Μπούκας.
Αναφερόμαστε στην Αμερική, γιατί αφενός ήταν η κινητήριος χώρα για την ενδεχόμενη ένταξη Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ (τους φούσκωσαν τα μυαλά κατά το λαϊκό), αφετέρου γιατί τις τελευταίες δεκαετίες είναι η μόνη δυτική χώρα βρίσκεται σε πολεμική εγρήγορση – έστω και αν και οι περισσότερες δράσεις της ήταν καταδικαστέες (Γιουγκοσλαβία, επεμβάσεις σε Αραβικές χώρες). Από την «πουρκουάδικη» κακομαθημένη και εφησυχασμένη Ευρώπη, δεν ανέμενε κανείς πολλά.
Χθες το ρωσικό υπουργείο Άμυνας ανακοίνωσε την επιτυχή εκτόξευση του διηπειρωτικού βαλλιστικού πυραύλου Sarmat στο κοσμοδρόμιο Πλεσέτσκ. Ο Πούτιν με αυτοπεποίθηση δήλωσε: «Αυτό το πυραυλικό σύστημα θα εξασφαλίσει την ασφάλεια της Ρωσίας και θα δώσει τροφή για σκέψη σε όσους λυσσασμένους προσπαθούν να την απειλήσουν».
Πρόκειται για πύραυλο 200 τόνων που έχει βεληνεκές 10.000 χιλιομέτρων. Μπορεί να μεταφέρει έως και 15 πυρηνικές κεφαλές που απελευθερώνονται σε μεγάλο ύψος και πλήττουν πολλαπλούς στόχους με ταχύτητα σχεδόν 25.000 χιλιόμετρα την ώρα. Με αυτήν την ταχύτητα, μπορεί θεωρητικά να πλήξει οποιοδήποτε σημείο της Γης σε λιγότερο από 30 λεπτά. Η όπως ανέφερε το ρωσικό Sputnik: «Ένας πύραυλος φέρεται να αρκεί για να καταστρέψει μια ολόκληρη χώρα σαν τη Γαλλία».
Ο Πούτιν, παρά τις εντυπώσεις, είναι ένας αποτυχημένος ηγέτης. Από την εκπαίδευσή του, την συγκρότησή του και την επαγγελματική του κουλτούρα, αντιμετωπίζει τα εσωτερικά κοινωνικά όσο και τα εξωτερικά γεωπολιτικά προβλήματα, από την αστυνομικο- στρατιωτική και μόνο πλευρά τους. Αλλά η στρατιωτικής ισχύς απαιτεί οικονομική ευρωστία. Τα ΑΕΠ κερδίζουν τους σύγχρονους πολέμους καθώς απαιτούν υλικοτεχνική υποδομή.
Ο Πούτιν έχει αποτύχει, ακριβώς εξαιτίας της στρατιωτικής του κουλτούρας. Μια χώρα 146 εκατομμυρίων, ιδιαίτερα ευνοημένη με ορυκτό πλούτο, έχει περίπου το ίδιο ΑΕΠ με την Ισπανία των 48 εκατομμυρίων! Απολαμβάνει μεν έσοδα από τον ορυκτό πλούτο της, αλλά δεν βρίσκονται στις αγορές ρωσικά μηχανήματα υψηλής τεχνολογίας, ρωσικά επιβατηγά αεροσκάφη, αυτοκίνητα, κινητά, υπολογιστές, φάρμακα κ.α. Ακόμη και η ρωσική δημόσια διοίκηση λειτουργεί με αμερικανικό λογισμικό, τα windows.
Αντί να ανατάξει την οικονομία του με προδιαγραφές 21ου αι. υπερκαταναλώθηκε προκειμένου να διαβρώσει και αποδυναμώσει τη Δύση, με συνδετήριους αγωγούς την θρησκεία και την ακροδεξιά ιδεολογία. Ε και; Τι κατάφερε;
Στο μόνο που υπερέχει είναι τα πυρηνικά. Δεν είναι της αρμοδιότητάς μας, αλλά οι περισσότεροι ειδικοί θεωρούν ότι δεν θα τα χρησιμοποιήσει. Ξεκίνησε να γίνει ο Τσάρος του 21ου αι. και να γραφτεί ένδοξος στις φωτεινές σελίδες της ιστορίας. Μόνο που η ιστορία έχει και μαύρες σελίδες για τις σκοτεινές προσωπικότητες.
