Συμ­με­το­χὴ στὴν ἡ­μέ­ρα τῆς γά­τας

356

του Χρίστου Δάλκου από την ιστοσελίδα Ιστορίες Μπονζάι

Παρ’ όλο ποὺ δὲν μ᾿ ἐν­θου­σιά­ζουν οἱ κα­τὰ πα­ραγ­γε­λί­αν συμ­με­το­χὲς σὲ ἑ­ορ­τα­σμούς, καὶ μά­λι­στα πρὸς τι­μὴν ζώ­ων ―π.χ. ἡ­μέ­ρα τῆς σμέρ­νας, τῆς ὀ­χιᾶς, τοῦ τσα­κα­λιοῦ, τοῦ με­γά­λου κα­λοῦ λύ­κου κ.λπ.― ἐν τού­τοις, ὑ­πα­κού­ον­τας σὲ μιὰν αἰφ­νί­δια πα­ρόρ­μη­ση, εἶ­πα νὰ πά­ρω μέ­ρος στὸν ἑ­ορ­τα­σμὸ τῆς ἡ­μέ­ρας τῆς γά­τας, ὀρ­γα­νω­μέ­νο ἀ­πὸ τὸν «Ὅ­μι­λο Ζω­ο­φί­λων Λο­γο­τε­χνῶν We love cats. gr».

       Ὅ­πως δι­α­βε­βαί­ω­νε ὁ ἐν λό­γῳ ὅ­μι­λος, οἱ καλ­λί­τε­ρες ἀπ᾿ τὶς συμ­με­το­χές ―ποὺ συ­νο­λι­κὰ προ­βλε­πό­ταν νὰ ξε­πε­ρά­σουν τὶς χί­λι­ες δι­α­κό­σι­ε― θὰ δη­μο­σι­εύ­ον­ταν σὲ συλ­λο­γι­κὸ τό­μο, σὲ ἰλ­λου­στρα­σιὸν χαρ­τί, συ­νο­δευ­ό­με­νες ἀ­πὸ ἑ­κα­τὸ ὁ­λο­σέ­λι­δες φω­το­γρα­φί­ες τοῦ τι­μώ­με­νου ζώ­ου, σὲ 10.000 ἀν­τί­τυ­πα. Ση­μει­ω­τέ­ον ὅ­τι ὡ­ρι­ζό­ταν ἡ συμ­βο­λι­κὴ ἀ­μοι­βὴ τῶν 1.233 εὐ­ρὼ γιὰ κά­θε συμ­με­τέ­χον­τα στὴν ἔκ­δο­ση, βε­βαί­ως μὴ συμ­πε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νου τοῦ Φ.Π.Α.

       Ἀ­πο­φά­σι­σα λοι­πὸν νὰ πά­ρω μέ­ρος στὴν ἐν λό­γῳ συλ­λο­γι­κὴ δρά­ση, καὶ πρὸς τοῦ­το ἀ­πέ­στει­λα στὴν ἠ­λε­κτρο­νι­κὴ δι­εύ­θυν­ση τοῦ «Ὁ­μί­λου Ζω­ο­φί­λων Λο­γο­τε­χνῶν We love cats.gr» τὸ πα­ρα­κά­τω ποί­η­μα:

             Ζω­ο­φι­λι­κόν

Πό­σο χα­ρι­τω­μέ­να δυ­ὸ γα­τά­κια

― τὸ ἕ­να ἀ­σπρό­μαυ­ρο, τὸ ἄλ­λο κα­νε­λί ―

εἶ­χαν κα­τα­σπα­ρά­ξει τὰ γλυ­κού­λια μου

μιὰ δε­κο­χτού­ρα στὰ παρ­τέ­ρια τῆς αὐ­λῆς

(ἐ­ξαί­σια πού­που­λα, στα­χτιά, μα­το­βαμ­μέ­να,

στὰ χώ­μα­τα ἀπ᾿ τοὺς ἀ­νέ­μους σκορ­πι­σμέ­να)

 ― Τί ᾿ναι, μω­ρέ, τί ᾿ναι;

       Τὸ ποί­η­μα συ­νω­δευ­ό­ταν ἀ­πὸ ση­μεί­ω­μα στὸ ὁ­ποῖ­ο ἀ­να­φέ­ρον­ταν τὰ ἑ­ξῆς:

«Ἀ­γα­πη­τοὶ φί­λοι,

          σᾶς ἀ­πο­στέλ­λω τὸ ποί­η­μα «Ζω­ο­φι­λι­κόν», ὡς συμ­με­το­χή μου στὸν ἑ­ορ­τα­σμὸ τῆς «Η­μέ­ρας της γά­τας», ποὺ ἔ­χει προ­κη­ρύ­ξει ὁ Ὅ­μι­λός σας. Σᾶς πα­ρα­κα­λῶ σὲ κά­θε πε­ρί­πτω­ση, εἴ­τε ἀ­πόρ­ρι­ψης εἴ­τε ἔγ­κρι­σης τῆς συμ­με­το­χῆς μου, νὰ μὲ ἐ­νη­με­ρώ­σε­τε. Με­τὰ τι­μῆς,

Μι­χά­λης Σκα­τζο­πούρ­νης,

ποι­η­τής – ζω­ό­φι­λος»

Σπά­ω τὸ κε­φά­λι μου για­τί ἐ­δῶ καὶ τρί­α χρό­νια δὲν μοῦ ἔ­χουν ἀ­παν­τή­σει.

Χρῖ­στος Δάλ­κος (Τρό­παι­α Ἀρ­κα­δί­ας, 1951). Σπού­δα­σε στὴ Φι­λο­σο­φι­κὴ Σχο­λὴ Ἀ­θη­νῶν καὶ ἐρ­γά­στη­κε ὡς φι­λό­λο­γος στὴ Μέ­ση Δη­μό­σια Ἐκ­παί­δευ­ση. Δη­μο­σί­ευ­σε: Μι­κρὲς βι­ο­μη­χα­νι­κὲς τρα­γω­δί­ες (Δι­η­γή­μα­τα, Ἀ­θή­να, 1987), Τὰ ἰ­δε­ο­λο­γή­μα­τα τῆς νέ­ας γλωσ­σο­λο­γί­ας (Δί­αυ­λος, 1995), Νευ­ρό­σπα­στο τη­λε­χει­ρι­στη­ρί­ου (Ποι­ή­μα­τα, Πλα­νό­διον, 2007) κ.ἄ. Τε­λευ­ταῖ­α του βι­βλία τὸ πεζό Με­λαν­θώ (Μελάνι, 2016) καὶ τὸ δο­κί­μιο Γλωσ­σικὴ δι­δα­σκα­λία: μή­πως ἦρ­θε και­ρὸς νὰ δι­ορ­θώ­σου­με τὰ λάθη μας; (Παρα­σκή­νιο/Δί­θυ­ρον, 2019). Ἐκδίδει τὰ Ἐνδο­συγκρι­τικά, ἑ­ξαμη­νιαῖο βιβλι­οπεριο­δικὸ γλωσ­σικῆς, ἐθνι­κῆς καὶ πο­λιτι­σμι­κῆς αὐ­τοσυ­νειδη­σίας, ἐκδ. Δί­αυ­λος.