του Γιώργου Καραμπελιά από τη Ρήξη (φ. 86) που κυκλοφορεί.
Την Πέμπτη το βράδυ, αφού ανακοινώθηκε η σύνθεση της νέας κυβέρνησης, στον ταραγμένο ύπνο μου είδα ένα όνειρο. Αντί γι’ αυτή την κυβέρνηση, «μία από τα ίδια», είχε συγκροτηθεί μια κυβέρνηση «ειδικού σκοπού», στην οποία συμμετείχαν και ο ΣΥΡΙΖΑ και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και το ΚΚΕ, μια κυβέρνηση που έθετε με σοβαρότητα και επιτακτικά το αίτημα μιας πραγματικής και όχι προσχηματικής αναδιαπραγμάτευσης του χρέους. Η Μέρκελ και η Λαγκάρντ ήταν κυριολεκτικά έξαλλες και απελπισμένες, νοκ άουτ, διότι βρήκαν μπροστά τους τον ελληνικό λαό στο σύνολό του. Τα ποικίλα συγκροτήματα των δωσιλόγων στο εσωτερικό της χώρας –και ο Μπάμπης– ήταν στα πρόθυρα της αυτοκτονίας, ενώ ο Γιωργάκης δραπέτευσε με ελικόπτερο αφήνοντας ενέχυρο τον Παπακωνσταντίνου και τον Βενιζέλο.
Σύντομα όμως αφυπνίστηκα και σκέφτηκα πως, εάν ήταν δυνατό να συμβεί κάτι τέτοιο, τότε τα αντιμνημονιακά κόμματα θα είχαν, από την προεκλογική περίοδο ήδη, στριμώξει τον Σαμαρά και τον Κουβέλη –ακυρώνοντας οριστικά τον Βενιζέλο– και μάλλον θα είχαν κατακτήσει και την πλειοψηφία. Διότι, εάν είχαν πείσει τον ελληνικό λαό ότι όντως εννοούν τη σκληρή αναδιαπραγμάτευση, χωρίς να προκαλούν φόβο, θα είχαν βρεθεί στην εξουσία. Αλλά, προφανώς, δεν την ήθελαν. Γι’ αυτό και φρόντισαν οι ίδιοι, εσκεμμένα, να στείλουν το μήνυμα της διακινδύνευσης, σε περίπτωση εκλογής τους.
Και όμως οι Έλληνες θα ήθελαν, αυτή τη φορά, μια πραγματικά πανεθνική κυβέρνηση, που θα αναλάμβανε να συγκρουστεί με τους Γερμανούς και τους διεθνείς τραπεζίτες, να προτάξει τα δίκαια του ελληνικού λαού προς τα έξω και να επιβάλει την αναγκαία στροφή προς ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης, πέρα από τον κυρίαρχο μεταπρατισμό. Αντ’ αυτού, βλέπει να επαναλαμβάνεται το γνωστό –πασίγνωστο– μοντέλο της εμφυλιοπολεμικής παράδοσης.
Η ίδια η «συγκυβέρνηση», στην ουσία είναι η επιβεβαίωση του καθολικού αδιεξόδου του πολιτικού συστήματος και τις καχεξίας των κοινωνικών τάξεων. Οι δύο ελάσσονες εταίροι, και ιδιαίτερα ο «πονηρός χοντρός», βρίσκονται με το ένα πόδι μέσα και το άλλο απ’ έξω, έτοιμοι να την κοπανήσουν με την πρώτη ευκαιρία. Όσο για τον κορμό της κυβέρνησης, τη Νέα Δημοκρατία, μας εξέπληξε όλους με τους γίγαντες της σκέψης και της δράσης που επέβαλε, από τον Αβραμόπουλο έως τον Λυκουρέντζο, τον Δένδια, την Όλγα, και τον Νικολόπουλο – και πάντα ο αφανής εταίρος, οι «αγορές», στα πρόσωπα του Ράπανου και του Χατζηδάκη. Ο δε ΣΥΡΙΖΑ, Ανεξάρτητοι Έλληνες και ΚΚΕ, στρατοπεδεύουν λιγότερο ή περισσότερο άνετα στην αντιπολίτευση και ας πάει και το παλιάμπελο, δηλαδή η Ελλάδα.
Έτσι, για μια ακόμα φορά στην ιστορία μας, βρεθήκαμε παραδομένοι στον… «Θεό της Ελλάδας», παρακαλώντας τον να βάλει το χέρι του!
5 ΣΧΟΛΙΑ
Κοινώς επιστρέψαμε στην πεπατημένη όπου κάποιοι επαγγελματίες πολιτικοί είναι στην κυβέρνηση και κάποιοι στην αντιπολίτευση έτοιμοι όλοι για μετεγγραφές, ανταλλαγές κλπ. ανάλογα με το ίδιον επαγγελματικό συμφέρον του κάθε πολιτικάντη.
Μα καλά αγαπητέ κ. Καραμπελιά μπορεί κανείς να περιμένει και να “ονειρεύεται” κάτι καλύτερο από επαγγελματίες πολιτικούς που επί τόσα χρόνια ως επικεφαλής της παρασιτικής δημοσιοϋπαλληλίας και της κομματικής διαπλοκής νέμονται το νεοελληνικό κράτος και απομυζούν τον ελλαδικό πληθυσμό; Το μόνο που μπορεί να κάνει κανείς είναι να τους ρεύεται ξανά και ξανά σε μια προσπάθεια να τους χωνέψει, αν κι εντελώς αχώνευτοι….
@Common Sense
Ενώ με τους τεχνοκράτες μη επαγγελματίες: Παπαδήμους, Μόντι, Ράπανους όλα κυλάνε ρολόι. Αγορές uber alles. Μπράβο!!
Ως προς την επιχειρηματολογία του κυρίου Καραμπελιά και του χώρου του Άρδην ότι το μνημόνιο τελείωσε αποδείχτηκε ολοκληρωτικά (όπως ήταν φυσικό εξάλλου)εσφαλμένη. Αντιγράφω το άρθρο του Μ. Ιγνατίου από το Έθνος:
” Σύμφωνα με πληροφορίες από πηγές εκτός Ταμείου, τα μέλη της αποστολής του ΔΝΤ δεν επιθυμούν να συζητήσουν την αλλαγή των όρων ενός Προγράμματος, όπως το ελληνικό, που συμφωνήθηκε πριν από τρεις μήνες. Οι πηγές υποστήριξαν ότι οι δανειστές θα ζητήσουν «επίδειξη καλής διαγωγής» από το οικονομικό επιτελείο της νέας κυβέρνησης, με δεδομένο ότι από την ημέρα προκήρυξης των εκλογών, υποθέτουν ότι η υλοποίηση και η εφαρμογή αναστάλθηκε. Το πραγματικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας αναμένουν ότι θα εμφανιστεί κατά την επιθεώρηση του Ιουλίου και προβλέπουν πως η διαδικασία θα είναι επίμονη. Ενας αξιωματούχος δήλωσε στο «ΕτΚ» ότι η νέα κυβέρνηση μπορεί να επιθυμεί αλλαγές, αλλά κατά την επιθεώρηση πιθανότατα θα αναδειχθεί η ανάγκη περαιτέρω μέτρων” .
Τι έχετε να πείτε κύριοι του Άρδην; ;
ΥΓ. Κάποιοι εδώ μέσα έλεγαν ότι η ΝΔ έχει γεωστρατηγική στόχευση (sic). Ακούσατε μήπως (χθεσινό δελτίο MEGA) για την ενεργοποίηση εκ νέου από Σαμαρά-Ερντογάν τoυ κοινού ελληνοτουρκικού υπουργικού συμβουλίου με συνεδρίαση αυτή τη φορά στην Τουρκία; ;
Τεχνοκράτες μη επαγγελματίες;;;
Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα αγαπητέ/ή άρα το μένος σας είναι έωλον….
Να είσθε καλά.
Έχουμε να πούμε ότι συνεχίζουμε να πιστεύουμε πώς η ελληνική κοινωνία δεν πιστεύει άλλο μνημόνιο.
Ο Ιγνατίου, το ΔΝΤ, ή η Μέρκελ μπορούν να λένε ό,τι θέλουν. Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα, είναι ότι αν συνεχιστεί έστω και δύο μήνες η πολιτική του μνημονίου, αυτή η κυβερνητική οπερέττα θα καταρρεύσει και η χώρα θα χρεοκοπήσει.
Δεν είναι θέμα προθέσεων. Αν γινόταν να επιταθεί η μνημονιακή προσαρμογή, δεν πιστεύω ότι θα μπορούσε αυτή η κυβέρνηση να πεί όχι. Εντούτοις, προσκρούει στα όρια της ελληνικής κοινωνίας -και των κοινωνιών γενικότερα. Καμία κοινωνία δεν έχει αντέξει τόσο εκτεταμένη και βίαιη εκπτώχευση… Αυτός είναι ο λόγος που ‘μας τελείωσε το μνημόνιο’ και δεν μπορώ να καταλάβω πως λειτουργούν ανασταλτικά σε σχέση με αυτό το συμπέρασμα οι εκλογές.
Εξ άλλου ακόμα και αυτή η οπερέττα, δήλωσε πως θα επαναφέρει τις συλλογικές συμβάσεις κλπ -πράγμα που δεν άρεσε καθόλου στους ξένους δανειστές. Αυτό δεν το κάνει γιατί θέλει, αλλά γιατί δεν μπορεί αλλιώς…
Οι… “νεοφιλελεύθεροι” του ΓΑΠ και πως “μείωσαν” το δημόσιο τομέα:
http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=463760
Αποδεικνύεται για μία ακόμη φορά ότι όλη η πολιτική “τάξη” ακόμα και τούτη την ύστατη ώρα παραμένουν πιστοί στο “σύστημα” ευνοιοκρατίας και κρατισμού που εξέθρεψαν κι ανέδειξαν και το οποίο κατέστρεψε την Ελλάδα κι απειλεί με αφανισμό όλο τον Ελληνισμό.
Αυτοί είναι οι επαγγελματίες πολιτικοί του σοβιετικού-τιτοϊκού-παλαιοθωμανικού νεοελληνικού “κράτους”. Επικεφαλής κι υπερασπιστές της παρασιτικής δημοσιοϋπαλληλίας και της κομματκής διαπλοκής που τους συντηρεί και τους στηρίζει μέχρι τελικής πτώσεως της Ελλάδος κι ακόμα και μετά από αυτήν αν καταφέρουν σαν το μυθικό Αινεία να “μεταλαμπαδεύσουν” το “σύστημά” τους κι αλλού, λ.χ. στην Κύπρο με τη βοήθεια του “προέδρου που-λύσης” και των συνενόχων τους. Να τους χαιρόμαστε….