Γκιουλμπεγιάζ Καραχασαν

Συγγραφέας: Κώστας Καραΐσκος

Άρδην τ. 59

ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΜΑΚΙΚΗ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ!

Ἡ ὑ­πο­ψη­φι­ό­τη­τα τῆς Ποµά­κας δι­κη­γό­ρου Γκιουλµπε­γι­άζ Κα­ρα­χα­σάν µέ τό Πα­ΣοΚ γιά τήν ὑ­περ­νοµαρ­χί­α Ξάν­θης – Δράµας – Κα­βά­λας ἦ­ταν σί­γου­ρα τό µεῖ­ζον θέµα πού ἀ­να­δεί­χτη­κε ἀ­πό τίς κοµµα­τι­κές ἐ­πι­λο­γές γιά τίς ἐ­κλο­γές τοῦ φθι­νο­πώ­ρου καί ἀ­ναµφι­σβή­τη­τα τό πλέ­ον ἀµφι­λε­γόµε­νο. Θά το­πο­θε­τη­θοῦµε λοι­πόν κι ἐµεῖς σχε­τι­κά, µέ λό­γο ὅ­πως πάν­τα ἀµε­ρό­λη­πτο καί µέ δε­δοµέ­νη τήν ἔ­γνοι­α γιά τήν ἀ­λή­θεια καί τήν πα­τρί­δα µας.

Τό µου­σουλµα­νι­κό ὄ­νοµα πού ἀ­κού­στη­κε στό πα­νελ­λή­νιο εἶ­ναι ἀ­λή­θεια ὅ­τι σό­κα­ρε. Ἔ­τσι, καί σέ συν­δυ­ασµό µέ τίς νε­ο­ε­πο­χί­τι­κες ἰ­δέ­ες πού προ­ω­θεῖ συ­στηµα­τι­κά ὁ Γι­ῶρ­γος Πα­παν­δρέ­ου πε­ρί πο­λυ­πο­λι­τισµι­κό­τη­τας κτλ, πολ­λές ἀν­τι­δρά­σεις δέν ὑ­πα­γο­ρεύ­τη­καν ἀ­πό τήν κρι­τι­κή ἱ­κα­νό­τη­τα ἤ ἀ­πό τήν πλη­ρο­φό­ρη­ση ἀλ­λά ἀ­πό τά στε­ρε­ό­τυ­πα, τήν ἐν γέ­νει γνώ­ση πε­ρί τῆς κα­τά­στα­σης στήν Θρά­κη καί τήν δι­και­ο­λο­γηµέ­νη κα­χυ­πο­ψί­α. Ἀ­πό δῶ καί πέ­ρα ὅµως πρέ­πει νά δεῖ κα­νείς τό­σο τό πρό­σω­πο στό ὁ­ποῖ­ο ἀ­να­φέ­ρε­ται, ὅ­σο καί τήν ἐ­πι­λο­γή του αὐ­τή κα­θαυ­τή, ἀ­σχέ­τως τῶν ὅ­ποι­ων πρώ­των ἀν­τι­δρά­σε­ων.

Ἡ κ. Κα­ρα­χα­σάν δι­α­θέ­τει ὄν­τως τό προ­φίλ µέ τό ὁ­ποῖ­ο πα­ρου­σι­ά­στη­κε: νέ­α, σπου­δαγµέ­νη στήν Ἀ­θή­να, ἐρ­γα­ζόµε­νη µη­τέ­ρα καί µου­σουλµά­να. Πα­ρό­τι εἶ­ναι προ­φα­νές πώς µό­νο τό τε­λευ­ταῖ­ο αὐ­τό χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό της εἶ­ναι πού συ­νε­τέ­λε­σε στήν ἐ­πι­λο­γή της (γιά λό­γους προ­πα­γαν­δι­στι­κούς ἤ οὐ­σί­ας, ἀ­δι­ά­φο­ρο), τό κα­θο­ρι­στι­κό γιά µᾶς εἶ­ναι ὅ­τι πρό­κει­ται γιά Ποµά­κα καί µά­λι­στα ἄ­σχε­τη µέ τό τουρ­κο­προ­ξε­νι­κό κύ­κλωµα ἐ­ξου­σί­ας. Λέµε λοι­πόν ναί – καί µπρά­βο – γιά τήν ἐ­πι­λο­γή της, ἀ­κρι­βῶς γιά τά δύ­ο αὐ­τά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά της, ἀ­φοῦ τήν ἴ­δια στιγµή ὑ­πῆρ­χαν πάµπολ­λες ἄλ­λες µου­σουλµά­νες ἐ­πι­στήµο­νες πού ἡ ἐ­πι­λο­γή τους θά σήµαι­νε ἐ­θνι­κή ὑ­πο­χώ­ρη­ση.

Ἔ­τσι λοι­πόν, τό­σο ἡ κα­τα­γω­γή τῆς Κα­ρα­χα­σάν ἀ­πό τό φι­λελ­λη­νι­κό­τε­ρο Ποµα­κο­χώ­ρι τῆς Ξάν­θης, ὅ­σο καί ἀ­πό µι­ά οἰ­κο­γέ­νεια µέ στα­θε­ρό προ­σα­να­το­λισµό στό.­.. ἐ­σω­τε­ρι­κό τῆς χώ­ρας µας, εἶ­ναι ἕ­να ἐ­χέγ­γυ­ο γιά τήν µελ­λον­τι­κή της δρά­ση. Τό θέµα εἶ­ναι ἄν θά ἀν­τέ­ξει στίς πι­έ­σεις τοῦ συγ­κε­κριµέ­νου πε­δί­ου στό ὁ­ποῖ­ο θά κλη­θεῖ νά κι­νη­θεῖ, ἀν­τιµε­τω­πί­ζον­τας τό­σο τήν δι­κή της ἀ­πει­ρί­α ὅ­σο καί τήν ἰ­σχύ τοῦ τουρ­κό­φι­λου ρεύµα­τος πού λυµαί­νε­ται σήµε­ρα τήν µει­ο­νο­τι­κή ἡ­γε­σί­α. Καί εἶ­ναι νοµί­ζουµε προ­φα­νές ὅ­τι µί­α πα­τα­γώ­δης ἀ­πο­τυ­χί­α – προ­ε­κλο­γι­κή ἤ µε­τε­κλο­γι­κή – δέν θά «κά­ψει» µο­νά­χα τήν Γκιουλµπε­γι­άζ ἀλ­λά καί κά­θε πα­ρόµοι­α πε­ρί­πτω­ση, ἀ­πο­δει­κνύ­ον­τας ὅ­τι ὁ µό­νος πό­λος ἐ­ξου­σί­ας στόν µει­ο­νο­τι­κό κόσµο πα­ραµέ­νει ὁ µη­χα­νισµός τῆς Ἄγ­κυ­ρας.

Ἡ ἐ­πι­λο­γή τῆς κ. Κα­ρα­χα­σάν γέν­νη­σε κι ἄλ­λα ἐ­ρω­τηµα­τι­κά στόν πο­λύ κόσµο (καί δέν µι­λᾶµε µό­νο γιά τά βλα­κώ­δη ἤ προ­βο­κα­τό­ρι­κα τοῦ τύ­που «δη­λώ­νε­τε ἑλ­λη­νί­δα;­», «θά ἔρ­θε­τε στήν πα­ρέ­λα­ση τῆς 25ης Μαρ­τί­ου;­», κ.ἄ.­). Ἀ­να­φο­ρι­κά µέ τίς ὑ­περ­νοµαρ­χί­ες καί τήν ἀ­ναί­ρε­ση τοῦ σκε­πτι­κοῦ µέ τό ὁ­ποῖ­ο ἱ­δρύ­θη­καν, πρέ­πει νά ποῦµε ὅ­τι ἐ­κτός τοῦ ὅ­τι ἦ­ταν δι­οι­κη­τι­κά ἐ­ξαµβλώµα­τα πού κα­κῶς δι­α­τη­ροῦν­ται, εἶ­ναι ἀ­κρι­βῶς οἱ «δι­κοί µας», πλει­ο­νο­τι­κοί πο­λι­τευ­τές, πού προ­κειµέ­νου νά ἐ­κλε­γοῦν δι­α­λύ­ουν κά­θε ἔν­νοι­α ἐ­θνι­κοῦ συµφέ­ρον­τος καί δί­νουν γῆ καί ὕ­δωρ στήν Τουρ­κί­α*. Σέ σχέ­ση µέ τήν ἐ­θνο­τι­κή κα­τα­γω­γή της, τήν ὁ­ποί­α κι ἀ­πο­φεύ­γει νά δη­λώ­σει, εἶ­ναι σα­φές ὅ­τι φυ­σι­κά καί δέν χρει­ά­ζε­ται νά αὐ­το­κτο­νή­σει πο­λι­τι­κά κά­νον­τας κά­τι πού δέν κά­νουν οὔ­τε οἱ πλει­ο­νο­τι­κοί ἄρ­χον­τές µας. Γιά τό σκε­πτι­κό µέ τό ὁ­ποῖ­ο ἐ­πε­λέ­γη µί­α µου­σουλµά­να, χω­ρίς ἰ­δι­αί­τε­ρα προ­σόν­τα, νά ἐκ­προ­σω­πή­σει µί­α πε­ρι­ο­χή κα­τά 92% χρι­στι­α­νι­κή, νοµί­ζουµε ὅ­τι δέν χρει­ά­ζον­ται σχό­λια. Ἡ ἐ­πι­λο­γή της στό­χευ­ε στήν σηµει­ο­λο­γί­α καί στά ἐξ αὐ­τῆς ἐ­πι­κοι­νω­νια­κά ὀ­φέ­λη καί (ἴ­σως) στό ἐ­θνι­κό ὄ­φε­λος τῆς δηµι­ουρ­γί­ας πο­λι­τι­κῶν στε­λε­χῶν στό ἐ­σω­τε­ρι­κό τῆς µου­σουλµα­νι­κῆς κοι­νω­νί­ας, ἀ­νε­ξάρ­τη­τα ἀ­πό τίς βου­λές τῆς ὁ­δοῦ Ἰ­ώ­νων.

Τί νά κά­νουµε; Ὅ­πως οἱ Χρι­στια­νοί τῆς Θρά­κης ἀ­νέ­χον­ται συ­χνά ἀ­νι­σό­τη­τες σέ βά­ρος τους (π.χ. ἡ πο­σό­στω­ση τῶν Α­ΕΙ ἤ ἡ ἐ­πι­λε­κτι­κή ἐ­λα­στι­κό­τη­τα τοῦ νόµου) χά­ριν τοῦ γε­νι­κοῦ κα­λοῦ, ἔ­τσι ἄς δε­χθοῦν καί οἱ Δραµι­νοί ἤ οἱ Κα­βα­λι­ῶ­τες µί­α «πε­ρί­ερ­γη»  ἐ­πι­λο­γή, γιά µι­ά θέ­ση οὕ­τως ἤ ἄλ­λως δια­κοσµη­τι­κή.

Τέ­λος, θέ­λουµε νά σηµει­ώ­σουµε τόν δυ­σα­νά­λο­γο θό­ρυ­βο πού ἔ­γι­νε µέ τήν συγ­κε­κριµέ­νη ὑ­πο­ψη­φι­ό­τη­τα. Ἀ­να­δεί­ξαµε µό­νοι µας µει­ο­νο­τι­κό πρό­βληµα, σέ µέ­ρες µά­λι­στα πο­νη­ρές, µέ κά­θε πι­κραµέ­νο νά κραυ­γά­ζει τίς ἀ­πό­ψεις του σέ κά­θε µέ­σο µα­ζι­κῆς ἐ­νηµέ­ρω­σης. Βε­βαί­ως τό πρᾶγµα ἔ­χει καί τό κα­λό του, κα­θώς πο­λύς κόσµος ἐν­δι­α­φέρ­θη­κε γιά τήν κα­τά­στα­ση στή Θρά­κη καί ἀρ­κε­τοί κά­τι µά­θα­νε (δε­κά­δες, ἄλ­λω­στε, ἐ­πι­κοι­νώ­νη­σαν µα­ζί µας γιά τό ἴ­διο θέµα). Κλεί­νουµε ἀ­παν­τών­τας σέ βου­λευ­τή τοῦ Πα­ΣοΚ πού ἐ­πι­τέ­θη­κε σέ τη­λε­ο­πτι­κό κα­νά­λι κα­τά τῶν ἐ­ναν­τι­ο­φρό­νων, µέ τό ρη­το­ρι­κό ἐ­ρώ­τηµα «µή­πως πρέ­πει νά δί­νουµε καί πι­στο­ποι­η­τι­κό φρο­νηµά­των;­». Ναί ρέ, θά δί­νε­τε! Ἤ θαρ­ρεῖς ὅ­τι µπο­ρεῖ ὁ κά­θε κοµµα­τάρ­χης νά µᾶς φυ­τεύ­ει ὑ­πο­ψη­φί­ους π.χ. µέ κεµα­λι­κό φρό­νηµα καί ἀ­λυ­τρω­τι­κή ἰ­δε­ο­λο­γί­α, καί ὅ­λοι ἐµεῖς οἱ ἄλ­λοι δέν θά τολµᾶµε νά ρω­τή­σουµε; Τήν ἐ­πι­λο­γή τήν στη­ρί­ζουµε ὄ­χι λό­γῳ τῶν πο­λυ­πο­λι­τισµι­κῶν µπουρ­δο­λο­γι­ῶν, οὔ­τε ἐ­πει­δή τήν ἔ­χρι­σε ὁ ἡ­γέ­της σας ἀλ­λά για­τί πρό­κει­ται γιά τήν συγ­κε­κριµέ­νη πε­ρί­πτω­ση (κι ἀ­κόµα κα­λύ­τε­ρη ἦ­ταν πρό­περ­σι ἡ το­πο­θέ­τη­ση τοῦ Μου­ζα­φέρ Καπ­ζά στό εὐ­ρω­ψη­φο­δέλ­τιο).

Εὐ­χόµα­στε στήν κ. Κα­ρα­χα­σάν κα­λή ἐ­πι­τυ­χί­α (πρᾶγµα πού δέν σηµαί­νει ὑ­πο­χρε­ω­τι­κά τήν ἐ­κλο­γή της) καί νά ἔ­χουµε κα­τά νοῦ ὅ­τι γιά τήν ὅ­ποι­αν ἔκ­βα­ση τοῦ ἐγ­χει­ρήµα­τος θά ἔ­χουµε ὅ­λοι µε­ρί­διο εὐ­θυ­νῶν.­..

*Μέ τό ἐ­φεύ­ρηµα τῆς ὑ­περ­νοµαρ­χί­ας Ρο­δό­πης-Ἕ­βρου φτά­σαµε νά κρί­νε­ται ἀ­πό τήν γεί­το­να χώ­ρα καί τό κουµάν­το στόν σχε­δόν ἀµι­γή νοµό Ἕ­βρου!