από Άρδην - Ρήξη

Η αμερικανο-εβραϊκή κοινότητα

Συγγραφέας:

Σ. Λίπσετ – Ε. Ράαμπ

Με­λέ­τες, οι ο­ποί­ες σχε­τί­ζο­νται με τις ε­θνι­κές και θρη­σκευ­τι­κές ο­μά­δες για τις ο­ποί­ες χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­καν στοι­χεί­α α­πο­γρα­φής και δε­δο­μέ­να α­πό δείγ­μα­τα κα­τα­με­τρή­σε­ων, α­πο­κα­λύ­πτουν ό­τι οι Ε­βραί­οι κα­τα­κτούν τα υ­ψη­λό­τε­ρα ε­πί­πε­δα εκ­παί­δευ­σης, ε­παγ­γελ­μα­τι­κής θέ­σης και ει­σο­δή­μα­τος ξε­περ­νώ­ντας κά­θε άλ­λη υ­πο-ο­μά­δα. Α­πό μια κα­τα­μέ­τρη­ση σε πα­νε­θνι­κή κλί­μα­κα, που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε για την Α­με­ρι­κα­νι­κή Ε­βρα­ϊ­κή Ε­πι­τρο­πή τον Α­πρί­λιο του 1988 α­πό τον Στή­βεν Κο­έν, σχε­τι­κά με τους Α­με­ρι­κα­νούς Ε­βραί­ους και μη Ε­βραί­ους, βγή­κε το συ­μπέ­ρα­σμα ό­τι το μέ­σο ει­σό­δη­μα των Ε­βραί­ων εί­ναι δι­πλά­σιο α­πό αυ­τό των μη Ε­βραί­ων. Οι Ε­βραί­οι δε που έ­χουν ει­σό­δη­μα το ο­ποί­ο ξε­περ­νά τις 50.000 δο­λά­ρια εί­ναι υπερδιπλάσιοι α­πό τους μη Ε­βραί­ους λευ­κούς, ε­νώ οι Ε­βραί­οι που έ­χουν ει­σό­δη­μα κά­τω α­πό 20.000 δο­λά­ρια εί­ναι σχε­δόν υ­πο­δι­πλά­σιοι α­πό τους μη Ε­βραί­ους.

Μια α­νά­λυ­ση του 1982 που πα­ρου­σί­α­ζε τους 400 πλου­σιό­τε­ρους Α­με­ρι­κα­νούς, ό­πως α­νέ­φε­ρε το πε­ριο­δι­κό Forbes, α­πο­κα­λύ­πτει ό­τι 16 α­πό τους πλου­σιό­τε­ρους 40 εί­ναι Ε­βραί­οι (40%) ε­νώ α­ντι­προ­σω­πεύ­ουν και το 23% του συ­νό­λου. Έ­χουν δε προ­ω­θη­θεί στις υ­ψη­λές θέ­σεις του τρα­πε­ζι­κού και ε­πι­χει­ρη­μα­τι­κού κό­σμου. Το 1986, οι Ε­βραί­οι παρότι α­πο­τε­λούν λι­γό­τε­ρο α­πό το 3% του συ­νο­λι­κού πλη­θυ­σμού, α­πο­τε­λού­σαν το 7,4% με­τα­ξύ των α­νώ­τε­ρων διευ­θυ­ντι­κών στε­λε­χών στις με­γα­λύ­τε­ρες ε­πι­χει­ρή­σεις και το 13% των διευ­θυ­ντι­κών στε­λε­χών με η­λι­κί­α κά­τω των σα­ρά­ντα ε­τών. Τα δε­δο­μέ­να που συ­γκε­ντρώ­θη­καν για λο­γα­ρια­σμό μια Με­λέ­της για την Α­με­ρι­κα­νι­κή Ε­λίτ σε δέ­κα με­γά­λους το­μείς, το 1971-1972, κα­τε­δεί­κνυε ό­τι οι Ε­βραί­οι α­πο­τε­λού­σαν πά­νω α­πό το 11% του συ­νο­λι­κού α­ριθ­μού. Κα­μιά άλ­λη ε­θνι­κή ο­μά­δα δεν έ­χει να ε­πι­δεί­ξει κά­τι α­νά­λο­γο.
Μια α­νά­λυ­ση για αυ­τούς που συ­μπε­ρι­λή­φθη­σαν στο Who’s Who στην Α­με­ρι­κή στα μέ­σα της δε­κα­ε­τί­ας του ’70 α­πο­κά­λυ­ψε ό­τι πά­νω α­πό το 8% ή­σαν Ε­βραί­οι, έ­να­ντι 2% το 1944-45. Α­πό τις αρ­χές της δε­κα­ε­τί­ας του 1920 οι Ε­βραί­οι υ­πε­ρα­ντι­προ­σω­πεύ­ο­νται στο Who’s Who, συ­γκρι­τι­κά με ο­ποια­δή­πο­τε άλ­λη ε­θνι­κή ο­μά­δα, ε­ξαι­ρου­μέ­νης της αγ­γλι­κής, ε­νώ στα μέ­σα της δε­κα­ε­τί­ας του 1970 βρέ­θη­καν να προ­η­γού­νται κα­τά πο­λύ και α­πό αυ­τούς που έ­χουν αγ­γλι­κή κα­τα­γω­γή. Κα­τά τις τε­λευ­ταί­ες τρεις δε­κα­ε­τί­ες, οι Ε­βραί­οι κα­τέ­χουν έ­να πο­σο­στό που ξε­περ­νά το 50% α­νά­με­σα στους δια­κό­σιους κο­ρυ­φαί­ους δια­νο­ού­με­νους, το 40% των βρα­βευ­μέ­νων με Νό­μπελ στις ε­πι­στή­μες και στην οι­κο­νο­μί­α, το 20% των κα­θη­γη­τών στα ση­μα­ντι­κό­τε­ρα πα­νε­πι­στή­μια, το 21% των υ­ψη­λό­βαθ­μων κρα­τι­κών λει­τουρ­γών, το 40% των ε­ταί­ρων στις με­γα­λύ­τε­ρες νο­μι­κές ε­ται­ρεί­ες της Νέ­ας Υόρ­κης και της Ουά­σιν­γκτον, το 26% των δη­μο­σιο­γρά­φων, των εκ­δο­τών και των διευ­θυ­ντών στους με­γα­λύ­τε­ρους εκ­δο­τι­κούς οί­κους και στα ρα­διο­τη­λε­ο­πτι­κά μέ­σα, το 59% των πα­ρα­γω­γών, συγ­γρα­φέ­ων και σκη­νο­θε­τών των 50 με­γα­λύ­τε­ρων υ­περ-πα­ρα­γω­γών του κι­νη­μα­το­γρά­φου α­πό το 1965 έ­ως το 1982, και το 58% των σκη­νο­θε­τών, συγ­γρα­φέ­ων και πα­ρα­γω­γών σε δύ­ο ή πε­ρισ­σό­τε­ρες τη­λε­ο­πτι­κές σει­ρές υ­ψη­λής α­κρο­α­μα­τι­κό­τη­τας.
Αυ­τά τα στοι­χεί­α σκια­γρα­φούν μια δρα­μα­τι­κή ει­κό­να σχε­τι­κά με τη θέ­ση των Ε­βραί­ων στο α­με­ρι­κα­νι­κό “χω­νευ­τή­ρι”, ό­χι μό­νο σε ε­πί­πε­δο πλού­του αλ­λά α­κό­μη βα­θύ­τε­ρα, α­πό την ά­πο­ψη της α­πο­δο­χής και της ο­λο­κλή­ρω­σης στην οι­κο­νο­μι­κή η­γε­σί­α. Η δυ­σα­να­λο­γί­α εί­ναι περισσότερο εκ­πλη­κτι­κή ό­ταν οι ε­πι­τυ­χη­μέ­νοι Ε­βραί­οι συ­γκρί­νο­νται με άλ­λους που έ­χουν το ί­διο μορ­φω­τι­κό ε­πί­πε­δο (πε­ρί­που δύ­ο φο­ρές πε­ρισ­σό­τε­ροι Ε­βραί­οι α­πό μη Ε­βραί­ους α­να­λο­γι­κά εγ­γρά­φο­νται στην α­νώ­τε­ρη εκ­παί­δευ­ση). Αλ­λά οι ψυ­χροί α­ριθ­μοί πι­στο­ποιούν την έλ­λει­ψη ε­μπο­δί­ων προς τον χώ­ρο της α­γο­ράς και της εκ­παί­δευ­σης και ση­μα­το­δο­τούν τη νέ­α ο­λο­κλή­ρω­ση των Ε­βραί­ων.
Τα με­γά­λα Πα­νε­πι­στή­μια εί­ναι οι χρυ­σές πύ­λες που ο­δη­γούν στην οι­κο­νο­μι­κή ε­πι­τυ­χί­α. Λι­γό­τε­ρο α­πό έ­ναν αιώ­να πριν, οι Ε­βραί­οι ή­ταν αυ­στη­ρά πε­ριο­ρι­σμέ­νοι α­πό πο­σο­στώ­σεις που ε­πέ­τρε­παν την εισ­δο­χή σε αυ­τά τα λα­μπρά ι­δρύ­μα­τα ως φοι­τη­τές ή κα­θη­γη­τές. Στις αρ­χές του 1990, το 87% των νε­α­ρών Ε­βραί­ων της κο­λε­για­κής η­λι­κί­ας ει­σέρ­χο­νταν στην α­νώ­τε­ρη εκ­παί­δευ­ση, ε­νώ το α­ντί­στοι­χο πο­σο­στό του συ­νο­λι­κού πλη­θυ­σμού εί­ναι 40%.

* Α­πό­σπα­σμα α­πό το βι­βλί­ο των Seymour Martin Lipset και Earl Raab, Jews and the New American Scene, Harvard University Press, Κέ­μπρι­τζ, 1995. Ο Λίπ­σετ, ε­ξέ­χων μέ­λος της Α­με­ρι­κα­νο-ε­βρα­ϊ­κής κοι­νό­τη­τας, εί­ναι κα­θη­γη­τής Δη­μό­σιας Πο­λι­τι­κής στο George Mason University, στο Ί­δρυ­μα Χού­βερ του Stanford University, και στο Ιν­στι­τού­το Wilstein για την Jewish Policy Research. Ο καθ. Ρά­α­μπ χρη­μά­τι­σε ε­πί τριά­ντα πέ­ντε χρό­νια Ε­κτε­λε­στι­κός Διευ­θυ­ντής στο Συμ­βού­λιο Δη­μο­σί­ων Σχέ­σε­ων της Ε­βρα­ϊ­κής Κοι­νό­τη­τας του Σαν Φρα­ντσί­σκο και διευ­θύ­νει το Ιν­στι­τού­το Περ­λμιού­τερ για την Προ­ώ­θη­ση του Ε­βρα­ϊ­σμού στο Πα­νε­πι­στή­μιο του Brandeis.

Μετάφραση: Βαγγέλης Πατσός

ΣΧΕΤΙΚΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ