Τρεις χιλιάδες βροντοφώναξαν ότι η ελληνική μειονότητα είναι ψυχή ζώσα
του Κώστα Δαμαβολίτη από την Ρήξη φ. 148
Αντιφατικός ο τίτλος, με μια δόση ειρωνείας. Όπως μεγάλη είναι και η αντίφαση να βλέπεις πολιτικούς από τη μια να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για τη γεωγραφική έννοια του όρου «Μακεδονία» και από την άλλη, στο άκουσμα της Βορείου Ηπείρου να παθαίνουν νευρικό κλονισμό και να υποστηρίζουν ότι δεν υφίσταται είτε ως γεωγραφικός, αλλά είτε και ως ιστορικός όρος.
Η μεγάλη ειρωνεία της ιστορίας αποτυπώνεται όταν, αυτά, που δεν μπορείς να κάνεις εσύ λόγω ανικανότητας, να τα επιτυγχάνει ο «γείτονάς» σου με τη βαρβαρότητα. Και γι’ αυτό θα πρέπει να τον «ευχαριστείς».
Ευχαριστούμε πολύ, λοιπόν, κύριε Ράμα, γιατί καταφέρατε ότι δεν κατάφερε να κάνει χρόνια τώρα η αναιμική μας εξωτερική πολιτική· το κατορθώσατε εσείς άμεσα με ένα εξαιρετικά γρήγορο και αποτελεσματικό μηχανισμό.
Ευχαριστούμε γιατί καταφέρατε, την 28η Οκτωβρίου, στους Βουλιαράτες Βορείου Ηπείρου, από μια «μικρή, βαρετή εθνική εορτή ρουτίνας», να τη μετατρέψετε σε μία μεγαλειώδη γιορτή, προξενώντας παγκόσμιο ενδιαφέρον. Επίσης, δημιουργήσατε ένα λαϊκό προσκύνημα για όλο τον Ελληνισμό, για έναν άνθρωπο που θυσιάστηκε στην προσπάθειά του να ασκήσει τα δικαιώματα για την ελληνική μειονότητα που το κράτος σας υποτίθεται του παρέχει συνταγματικά. Έτσι, θα είμαστε όλοι οι Έλληνες κάθε χρόνο εκεί, για να δηλώνουμε δυναμικό παρών σε κάτι που πήγαινε να σβήσει.
Ευχαριστούμε, κύριε Ράμα, γιατί καταφέρατε, με μία σας ενέργεια, τα εξής φοβερά αποτελέσματα για την πατρίδα μου:
Να μαζέψετε πάνω από τρεις χιλιάδες κόσμου και με μία ατσαλένια συνοχή να βροντοφωνάξουν ότι η Ελληνική Μειονότητα είναι ψυχή ζώσα μέσα στο αλβανικό κράτος, το οποίο την έχει αναγνωρίσει συνταγματικά και οφείλει να τη σέβεται, αν θέλει να λέγεται κράτος δικαίου του δυτικού κόσμου.
Γιατί καταφέρατε να ακουστεί ο ελληνικός εθνικός ύμνος στους Βουλιαράτες, εκατοντάδες φορές μέσα σε λίγες ώρες.
Γιατί καταφέρατε, σε λίγα εικοσιτετράωρα, να κάνετε στο βουνό, που είναι πάνω από τους Βουλιαράτες, ένα εξαιρετικό μνημείο από πέτρες με ένα γιγάντιο σταυρό με της λέξεις «ΕΛΛΑΣ – ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΤΣΙΦΑΣ – ΗΡΩΑΣ ΑΘΑΝΑΤΟΣ» που είναι ευδιάκριτο από μεγάλη απόσταση.
Γιατί καταφέρατε να βγάλετε εκατοντάδες ανθρώπους μέσα σε μερικές ώρες – ακόμα και υπέργηρους είδα να ανεβαίνουν με τις πενιχρές τους δυνάμεις το βουνό– για να γονατίσουν στο σημείο της θυσίας ψάλλοντας ξανά και ξανά τον ελληνικό εθνικό ύμνο.
Γιατί μας δείξατε με ένα πολύ ξεκάθαρο τρόπο ότι στην Αλβανία η δημοσιογραφία δεν έχει αλλάξει χαρακτηριστικά από τον καιρό του Χότζα και είναι απόλυτα συντεταγμένη με το καθεστώς.
Επίσης, σας ευχαριστούμε ως κοινωνία γιατί μας δώσατε να καταλάβουμε από τον τρόπο που εκδικηθήκατε ένα παιδί, που παλεύει για τα δικαιώματα της μειονότητας του, ότι θα πρέπει να περάσουν πολλά χρόνια για να αποκτήσετε τα εχέγγυα ενός κράτους, που προσβλέπει να μπει σε Ε.Ε. και ΝΑΤΟ. Η ελληνική κοινωνία κατάλαβε με τον χειρότερο τρόπο – μετά βέβαια από τις τελευταίες σας δηλώσεις για τις «Ύαινες και τα Γαϊδούρια» που παραβρέθηκαν στην κηδεία του παιδιού – πώς εννοείτε την καλή γειτονία. Η πολιτική τάξη όμως σύσσωμη –και λέω σύσσωμη γιατί οι αντιδράσεις από τα κόμματα της αντιπολίτευσης ήταν από χαλαρές έως ανύπαρκτες– αντί να δει καθαρά τους κινδύνους και την σκοτεινή προοπτική, που προδιαγράφεται για το μέλλον, προσπαθεί να κάμψει τις αντιδράσεις άλλων ευρωπαϊκών κρατών, όπως είναι η Γαλλία και Ολλανδία που αμφιβάλουν αν στην Αλβανία λειτουργεί το κράτος δικαίου και προσπαθεί να τις πείσει να συναινέσουν για την είσοδό της στην ευρωπαϊκή οικογένεια.
Μετά όμως τις «ευχαριστίες» στο γείτονα μας έρχεται και απολογισμός στα του οίκου μας. Ένας απολογισμός ντροπής, που αναγκάζει τη σκέψη και τη συνείδησή μας να σταθεί σε μία λέξη μόνο: Κρίμα.
Κρίμα, γιατί έπρεπε να έρθει ένας τέτοιος βίαιος και άδικος θάνατος ενός παλικαριού για να μας θυμίσει ότι η Βόρειος Ήπειρος ζει μέσα στην Αλβανία, με πολλά προβλήματα, εγκαταλελειμμένη, προδομένη, και βαθιά πικραμένη.
Κρίμα, γιατί αυτήν τη γαλάζια φωτεινότητα, που είχε φτιάξει στους Βουλιαράτες με τις ελληνικές σημαίες ο Κωνσταντίνος, κατάφερε να την κάνει με πολλές στερήσεις. Τόσες που, σύμφωνα με τα λεγόμενα ενός συγχωριανού, ενώ το αυτοκίνητό του είχε ακινητοποιηθεί λόγω βλάβης και απαιτούνταν 500 ευρώ για την επισκευή του, ούτε που διανοήθηκε ποτέ να πάρει τα χρήματα, που είχε αποταμιεύσει για τις σημαίες.
Κρίμα, γιατί οι 3.000 άνθρωποι, που ήταν στην κηδεία του, ήταν λίγοι, μα πολύ λίγοι για μία τόσο μεγάλη θυσία.
Κρίμα, γιατί εμείς όλοι δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε το σύνδρομο του φρέντο καπουτσίνο και κάνουμε εκτιμήσεις από τη θερμοκοιτίδα της καθημερινότητας μας, με αποτέλεσμα αντί να διαμαρτυρόμαστε για τις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης και μεθοδεύσεις, που υφίσταται η εκεί ελληνική μειονότητα, να τον βαφτίζουμε με άνεση «φασίστα», ενώ οι πιο τολμηροί να σχολιάζουν χωρίς ίχνος ντροπής: «Τί τις ήθελε τόσες σημαίες και αυτός».
Κρίμα, γιατί μας κυβερνούν πολιτικοί, που δεν μπορούν να καταλάβουν τις διαφορές μεταξύ της εθνικής μειονότητας της Βορείου Ηπείρου, η οποία είναι εγκαταλελειμμένη από την Ελλάδα και στο έλεος τον εθνικιστικών δυνάμεων της Αλβανίας, και της θρησκευτικής μειονότητας της Θράκης, που με περίσσιο ζήλο η Τουρκία επιθυμεί να τη μετατρέψει σε εθνική μειονότητα και να την «εργαλειοποιήσει» για τα συμφέροντά της.
Έσπευσαν οι περισσότεροι να δικαιολογήσουν τις αλβανικές αρχές για τον τρόπο αντιμετώπισης του συμβάντος και επ’ αυτού θέτω κάποια ερωτήματα.
Τι θα έπρεπε να γίνει δηλαδή όταν η Αλβανία προκρίθηκε στο Μουντιάλ και εκατοντάδες Αλβανοί με αλβανικές σημαίες ξεχυθήκαν στις πλατείες ανά την Ελλάδα και πανηγύρισαν την πρόκρισή τους;
Τι θα έκανε ο κύριος Ράμα εάν ένας Αλβανός Κατσίφας έπεφτε νεκρός για τον ίδιο λόγο στο Κόσοβο.
Πόσο λιγότερος άραγε θα ήταν ο ζωτικός χώρος της Χρυσής Αυγής εάν ο λεγόμενος προοδευτικός χώρος και η αριστερά είχαν στοιχειωδώς πατριωτική γραμμή και έπρατταν όπως πράττει κάθε ευρωπαϊκό κράτος στα εθνικά του θέματα;
Πού είναι οι ακτιβιστές και όλοι αυτοί, που μάχονται για τα δικαιώματα των μειοψηφιών, προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για την εκτέλεση του Κωνσταντίνου, αφού όσο και αν προσπάθησαν τα αλβανικά και τα δικά μας φιλοκυβερνητικά μέσα να τον βαφτίσουν χρυσαυγίτη και ακροδεξιό δεν τα κατάφεραν;
Τι κλίμα καλλιεργείτε στους κόλπους των ειδικών δυνάμεων της ελληνικής αστυνομίας όταν τύχει παρόμοια περίπτωση με Αλβανό πρωταγωνιστή;
Τι θα κάνουν οι τάσεις των αναρχικών, που εξεγείρονται σε παρόμοια περιστατικά αν έχουμε απώλεια ζωής Έλληνα πολίτη αλβανικής καταγωγής σε ανάλογο περιστατικό;
Μάλλον οι απώλειες ζυγίζουν ανάλογα με την ιδεολογία.
Μπορείτε να φανταστείτε τι θα γινόταν αν είχε σκοτωθεί κάποιος αριστερός, κρατώντας καλάσνικοφ στο χέρι, χωρίς να υπάρχει το θέμα με τις σημαίες, τι θα έκαναν οι βουλευτές του Σύριζα;
Υ.Γ.: Στην Αλβανία πήγα για πρώτη φορά περίπου πριν δεκαπέντε χρόνια, για να αγωνιστώ ως αθλητής. Η φιλοξενία που δέχθηκα τόσο ο ίδιος, όσο και ολόκληρη η ελληνική αποστολή από τον αλβανικό λαό ήταν υποδειγματική. Η δεύτερη φορά ήταν πριν από δέκα περίπου χρόνια που πήγα να παρακολουθήσω ένα αγώνα κικ μπόξινγκ όπου έπαιζε ένας μαθητής μου Αλβανός και είχα την ίδια εξαιρετική φιλοξενία. Έχω πολλούς φίλους από την Αλβανία, που μας συνδέει δυνατή φιλία πολλών χρόνων. Τα λέω αυτά για να προλάβω τη σκέψη ορισμένων «φίλων», που μπορεί να νομίσουν ότι έχω προκατάληψη.
