Συνέντευξη της Σονγκούλ Καραμπουλούτ στο Άρδην, τ. 99, Ιανουάριος – Μάρτιος 2015
Άρδην: κα Καραμπουλούτ, πείτε μας τι συμβαίνει τους τελευταίους έξι μήνες στο Κομπάνι και γενικότερα στη Ροτζάβα.
Σ. Καραμπουλούτ: Τον Ιούλη άρχισαν οι μεγάλες συγκρούσεις, αρχικά στο Σενγκάλ και μετά στο Κομπάνι. Μια τρομοκρατική οργάνωση κατέλαβε κουρδικά εδάφη, πόλεις όπως η Μοσούλη, σφαγίασε τους πληθυσμούς. Επίσης στο Σενγκάλ έκανε μια γενοκτόνα επίθεση στους Γεζιντί. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι αναγκάστηκαν να εκπατριστούν, χιλιάδες δολοφονήθηκαν βάναυσα. Υπάρχουν χιλιάδες αγνοούμενοι. Απήγαγαν τις γυναίκες και τις πωλούσαν στα σκλαβοπάζαρα. Εκείνη την περιοχή θα έπρεπε να την υπερασπιστούν οι Πεσμεργκά. Μας είπαν ότι οι Πεσμεργκά δεν μπορούσαν να την υπερασπιστούν. Οι δυνάμεις του PYD (Κόμμα Δημοκρατικής Ένωσης) άνοιξαν έναν διάδρομο και υπερασπίστηκαν τους Γεζιντί. Αυτοί οι άνθρωποι σήμερα είναι πρόσφυγες στον ίδιο τους τον τόπο. Περίπου δέκα χιλιάδες κάτοικοι του Σενγκάλ έχουν μείνει εκεί.
Κατόπιν, το ISIS συγκέντρωσε τις δυνάμεις του και επιτέθηκε στο Κομπάνι. Εξάλλου πριν την τελευταία επίθεση, άλλες δύο φορές είχε επιχειρήσει να επιτεθεί στο Κομπάνι. Η τρίτη επίθεση ήταν πιο μαζική, αφού είχαν πάρει οπλισμό και από το Ιράκ. Είχαμε πολλά θύματα, αλλά μετά από μάχες 130 ημερών το Κομπάνι απελευθερώθηκε. Η ζωή δεν έχει ομαλοποιηθεί, οι άνθρωποι που είχαν εκπατριστεί δεν μπορούν ακόμα να επιστρέψουν και αυτό γιατί οι βάρβαροι του ISIS φεύγοντας γέμισαν τα σπίτια με νάρκες. Καλούμε τους ειρηνευτικούς φορείς να βοηθήσουν να εκκαθαριστεί το Κομπάνι από αυτά τα δολοφονικά όπλα.
Αρχικά το Κομπάνι είχε εγκαταλειφθεί στη μοίρα του, ήταν σίγουροι ότι δεν θα μπορούσε να αντέξει. Θυμίζω ότι ο Ερντογάν έλεγε ότι το Κομπάνι έπεσε ή θα πέσει σύντομα. Αλλά όσο η αντίσταση δυνάμωνε, η απουσία του διεθνούς παράγοντα δημιουργούσε αμηχανία. Στη συνέχεια, όταν αντιλήφθηκαν ότι το Κομπάνι δεν θα έπεφτε, αναγκάστηκαν να αναλάβουν μερική δράση κατά του ΙΚ και στη συνέχεια άφησαν να μπει στο Κομπάνι μια μικρή ομάδα Πεσμεργκά από τα σύνορα με την Τουρκία. Η τραγωδία όλης της ιστορίας είναι ότι οι δυνάμεις που αντιστέκονταν, συμπεριλαμβάνονται στη λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων και δεν έτυχαν της βοήθειας που έπρεπε. Τόσο οι Πεσμεργκά που ήρθαν να βοηθήσουν, όσο και οι Αμερικάνοι με τους από αέρος βομβαρδισμούς, προσπάθησαν να δείξουν ένα άλλο πρόσωπο πέρα από το πραγματικό τους. Προς το παρόν υπάρχουν ακόμα χωριά που είναι κατειλημμένα από τους βάρβαρους του ΙΚ. Οι δυνάμεις του YPG (Μονάδες Λαϊκής Προστασίας) και PYD προχωρούν και στο Σενγκάλ, αυτές τις μέρες, οι συγκρούσεις είναι πολύ έντονες. Το Σενγκάλ ήταν ένας διάδρομος που είχε κλείσει και τώρα προσπαθούμε να τον ξανανοίξουμε.
Ερ: Το επόμενο διάστημα μπορεί να υπάρξει κίνδυνος για το Κομπάνι ή έχει αποφύγει εντελώς τον κίνδυνο των τζιχαντιστών;
Απ: Υπάρχει ένα τέτοιο ζήτημα, και τα τρία καντόνια στην Ροτζάβα είναι σαν νησιά, δεν έχουν άμεση σύνδεση μεταξύ τους. Έχουν σύνορα με την Τουρκία και το νότιο Κουρδιστάν, βέβαια και τα τρία περιστοιχίζονται από εδάφη του Κουρδιστάν. αλλά αναφέρω τα υπαρκτά κρατικά σύνορα. Αυτοί που μπορούν να ανοίξουν διάδρομο για τα στρατεύματα του ΙΚ είναι οι Τούρκοι. Εμείς, αυτό που ζητάμε είναι να ανοίξει διάδρομος για μας, για την αποστολή ανθρωπιστικής βοηθείας και ζητάμε από τους Άραβες σουνίτες να εγκαταλείψουν το ΙΚ. Στο Σενγκάλ, οι Γεζιντί είπαν, εμάς μας επιτέθηκαν οι γείτονές μας, δηλαδή οι Σουνίτες, πράγμα που δεν έγινε σε μεγάλο βαθμό στο Κομπάνι.
Ερ: Ποια ήταν η στάση της Τουρκίας αυτούς τους μήνες απέναντι στο ΙΚ και τους αντιστεκόμενους Κούρδους;
Πολλές δυνάμεις που ήταν αντι-σιιτικές ή αντικουρδικές, είτε στήριξαν άμεσα το ΙΚ είτε το ανέχτηκαν. Η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και η Τουρκία είναι μέρος αυτών των δυνάμεων, αλλά η Τουρκία έπαιξε πολύ πιο ενεργό και άσχημο ρόλο γιατί συνορεύει με τις περιοχές, που δρα το ΙΚ. Αν θυμάστε, το 2011, όταν άρχισαν οι εξεγέρσεις, στη Συρία βγήκε ο Ερντογάν και είπε ότι πρέπει να ρίξουμε τον Άσαντ, ενώ λίγο καιρό πριν είχε κάνει κοινές οικογενειακές διακοπές με τον Άσαντ. Ο Ερντογάν ήθελε να επέμβει και στο ομόσπονδο κράτος του Ιράκ ώστε να προλάβει κάποιες εξελίξεις στο κουρδικό ζήτημα. Γι’ αυτό τον λόγο η ένοπλη έδρα της αντιπολίτευσης βρισκόταν στην Τουρκία. Τα όπλα με τα οποία είχε εξοπλίσει η Τουρκία την αντιπολίτευση περάσανε στα χέρια του ΙΚ. Υπ’ αυτή την έννοια, τα σύνορα της Τουρκίας τα χρησιμοποίησε το ΙΚ όπως ήθελε. Τα σύνορα που ήταν κλειστά για τους Κούρδους ήταν ανοιχτά για το ΙΚ. Είδαν το φως της δημοσιότητας πληροφορίες ότι τα νοσοκομεία στην Τουρκία περιέθαλπαν τραυματίες του ΙΚ και οι Αμερικάνοι δημοσίευσαν πληροφορίες ότι το πετρέλαιο το πουλάνε στην Τουρκία. Συζητούνται βέβαια και σενάρια στην Τουρκία ότι το ΙΚ θα της επιτεθεί (είναι σενάρια βέβαια). Οι δυνάμεις του PYD είχαν προειδοποιήσει την Τουρκία ότι «αυτό που κάνεις εσύ ενάντιά μας θα γυρίσει μπούμερανγκ αύριο εναντίον σου». Το ΙΚ είναι μια δύναμη εκτός ελέγχου και είναι πιθανόν να κάνει οποιαδήποτε επίθεση, τόσο στη Δύση όσο και σε δυτικές αποστολές που βρίσκονται στην Τουρκία, όπως έκανε και ο Χίτλερ. Πρόσφατα, έγινε η επίθεση στο εβραϊκό μουσείο των Βρυξελλών, οι επιθέσεις στη Γαλλία κ.ά. Κανείς δεν είναι ασφαλής απέναντι σ’ αυτές τις δυνάμεις. Τώρα, στόχος τους είναι οι Τούρκοι, βέβαια η πλειονότητα των Τούρκων είναι μουσουλμάνοι, αλλά επειδή το ΙΚ αυτοπροσδιορίζεται ως αντικαπιταλιστικό, αντιιμπεριαλιστικό, μπορεί στο μέλλον να τους επιτεθεί.
Η πολιτικοστρατιωτική κατάσταση στη βόρειο Συρία το 2015. Με κίτρινο χρώμα οι κουρδικές περιοχές.
Ποια είναι η πολιτική και στρατιωτική στάση της Ευρώπης; Ειδικά μετά την επίσκεψη στον Ολάντ αποστολής Κούρδων από τη Ροτζάβα;
Η Ευρώπη πολιτικά δεν έχει αλλάξει, αλλά οι εξελίξεις την ωθούν να επανεξετάσει την στάση της απέναντι στο Ρ.Κ.Κ. Για μεγάλη περίοδο, η Ευρώπη είχε διαιρέσει τους Κούρδους σε καλούς και κακούς. Η Ευρώπη στήριξε στρατιωτικά και πολιτικά τις δυνάμεις του νότιου Κουρδιστάν (σ.σ. εννοεί τους πεσμεργκά του Μπαρζανί). Αλλά δεν μπορεί να κλείσει τα μάτια στις εξελίξεις και στις δυνάμεις που αναπτύσσονται, οι οποίες είναι γέννημα του Οτσαλάν. Και ένα παράδειγμα είναι η Γαλλία. Στην αρχή μας πολέμησε, και κατόπιν δέχτηκε να συναντηθεί με τους αντάρτες. Αυτές οι εικόνες δείχνουν ότι θα υπάρξει κάποια αλλαγή. Γνωρίζουμε ότι τόσο στην Ε.Ε. όσο και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, έχει αρχίσει μια συζήτηση για την αλλαγή της στάσης τους. Αυτό το θεωρούμε θετικό. Και πιστεύουμε ότι πολιτικά θα βγάλουν το ΡΚΚ από την λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων, γιατί είναι μεγάλη αδικία. Δεν νοείται μία δύναμη η οποία πολεμάει ενάντια στην πιο βάρβαρη ομάδα, τον ΙΚ, να την περιλαμβάνεις στη λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων. Πλέον και τα κράτη στην Ευρώπη αλλά και άλλοι λαοί βλέπουν ότι οι μόνες δυνάμεις που πολέμησαν, τόσο στο Κομπάνι όσο και στο Σενγκάλ, ήταν οι δυνάμεις του ΡΚΚ. Στόχος του ΡΚΚ είναι να παίξει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο ρόλο ούτως ώστε οι λαοί να καθορίζουν τις τύχες τους.
Ποια είναι η κατάσταση των Κούρδων στην Τουρκία;
Υπήρχαν συνομιλίες από το 2009 μέχρι το 2011, όμως η Τουρκία δεν τις είχε παραδεχθεί ποτέ. Όμως όταν ξανάρχισαν οι συνομιλίες το 2012, αναγκάστηκε ο Ερντογάν να τις αποκαλύψει. Έτσι, οι συνομιλίες ήταν πια περισσότερο ανοικτές, και υπήρξε μία ντε φάκτο αποδοχή από τη μεριά της Τουρκίας, και κατάπαυση του πυρός και από τις δύο πλευρές. Όμως η Τουρκία πολέμησε εναντίον των Κούρδων στην Ροτζάβα. Υπ’ αυτή την έννοια, η Τουρκία δεν σταμάτησε να πολεμάει τους Κούρδους. Ο πρόεδρος (σ.σ. ο Οτσαλάν) είχε πει ότι «η Ροτζάβα για μένα είναι η κόκκινη γραμμή». Σήμερα, το 2015, έχουν περάσει ήδη δύο χρόνια από την έναρξη των συνομιλιών αλλά δεν έχουν ακόμα καταλήξει πουθενά. Το γιατί θα πρέπει να ρωτήσουμε την Τουρκία. Ο Ερντογάν θεωρεί ως λύση να παραδώσουμε τα όπλα. «Για να λυθεί το κουρδικό πρέπει να σταματήσετε τον ένοπλο αγώνα.» Ο κουρδικός λαός δεν έδωσε τόσα θύματα για να δώσει αυτή τη λύση. Και αυτό το διάστημα, το κυβερνητικό κόμμα, το ΑΚΡ, έχει κάνει πολεμικές προετοιμασίες ενάντιά μας. Ίδρυσε πάρα πολλά αστυνομικά τμήματα στα σύνορα, έκανε φράγματα για να μαζεύει το νερό. Θεσμοθέτησε νόμο για αυξημένα δικαιώματα της αστυνομίας, όλα αυτά είναι προετοιμασίες για πόλεμο εναντίον των Κούρδων. Αλλά και εμείς δεν καθόμαστε με δεμένα τα χέρια. Γνωρίζετε τις σημαντικές εξελίξεις στο Κομπάνι. στην Τουρκία, σε εκλογικό επίπεδο, το κουρδικό κόμμα κάθε φορά αυξάνει το εκλογικό του ποσοστό. Στις προσεχείς εκλογές, τον Ιούνη, στόχο έχουμε να περάσουμε το 10%, να διπλασιάσουμε τις δυνάμεις μας. Έχουμε πάρει περισσότερους από εκατό δήμους, απ’ ό,τι όμως καταλαβαίνω, αυτή η φάση δεν θα κρατήσει πολύ. Ή ο Ερντογάν θα παραιτηθεί από τις συζητήσεις, ή μέσα στον Μάρτη θα ανακοινώσουν ότι άρχισαν κάποιες διαπραγματεύσεις για κάποια θέματα. Εγώ πιστεύω ότι εάν δεν προχωρήσουν οι διαπραγματεύσεις, η θέση του θα είναι χειρότερη από τη δική μας. Ο Οτσαλάν προσπαθεί να τους πείσει γι’ αυτό και πιστεύω ότι θα το επιτύχει.
Τι γίνεται στο Ιράκ και στο Ιράν;
Όσον αφορά το Ιράκ, δεν ξέρουμε τι εξέλιξη θα υπάρξει. Αν θα διαιρεθεί στα τρία, αν γίνει ομόσπονδο κράτος; Η Τουρκία και εδώ έπαιξε ένα άσχημο ρόλο. Προσπάθησε να σπρώξει την κυβέρνηση του Μπαρζανί να συγκρουστεί με την κεντρική κυβέρνηση του Ιράκ. Ο Μπαρζανί δηλώνει ότι θα ανακοινώσει τη δημιουργία ανεξάρτητου κουρδικού κράτους. Πάντως τα συμφέροντα των Κούρδων είναι η εθνική ενότητα και για παράδειγμα, όταν αυτή η ενότητα υπήρξε, όπως στο Κομπάνι, στο Σενγκάλ και αλλού, τα αποτελέσματα ήταν θετικά. Τα κομματικά συμφέροντα δεν πρέπει να υπερβαίνουν τα εθνικά συμφέροντα. Ελπίζουμε ότι σύντομα θα κάνουμε ένα εθνικό συνέδριο ούτως ώστε να καθοριστεί και να αποσαφηνιστεί μία κοινή πολιτική όλων των κουρδικών οργανώσεων.
Υπάρχει βέβαια και το Ιράν, το οποίο είναι μία ηγεμονική δύναμη την οποία δεν μπορούμε να περιφρονήσουμε, αν και προς το παρόν τα πράγματα εκεί είναι ήσυχα. Λόγω αυτής της κατάστασης, οι διεθνείς δυνάμεις δεν έχουν αποφασίσει να επιτεθούν στο Ιράν. Και στο Ιράν οι Κούρδοι του Ιράν έχουν ένα δικό τους σχέδιο κοινής συμβίωσης με τους Ιρανούς, μέσα στα πλαίσια ενός δημοκρατικού Ιράν με αυτονομία στην κουρδική περιοχή. Υπάρχει τώρα και μία συμφωνία κατάπαυσης του πυρός μεταξύ του ιρανικού κράτους και των δυνάμεων του PJAK. Νομίζω τώρα και οι δύο δυνάμεις δεν έχουν στόχο τις συγκρούσεις σ’ αυτή τη φάση. Οι Κούρδοι στο Ιράν αγωνίζονται να δημιουργήσουν τους δικούς τους θεσμούς και σε μεγάλο βαθμό το έχουν επιτύχει. Οι Κούρδοι ποτέ δεν στρέφονται ενάντια στο κράτος όπου ζουν χρησιμοποιούμενοι από άλλες δυνάμεις. Το Ιράν το γνωρίζει αυτό. Όλες οι ξένες δυνάμεις θα ήθελαν να συμμαχήσουν με τους Κούρδους στο Ιράν για να τους χρησιμοποιήσουν εναντίον του, αλλά θα πρέπει όμως οι λαοί να ζουν πάντα μαζί. Γι’ αυτό θα πρέπει να γίνουν προσεγγίσεις διαφορετικού τύπου, που θα έχουν στόχο την κοινή συμβίωση των λαών. Εάν το Ιράν αρχίσει, όπως και η Τουρκία, διάλογο και μετά διαπραγματεύσεις με τους Κούρδους, θα βγει κερδισμένο. Το ΡΚΚ δεν έχει καταρρεύσει γιατί επιμένει συνεχώς στην ανανέωση και τον αγώνα, γιατί έχει κάποιο σχέδιο και κάποιους στόχους. Εάν δεν είχε στόχους, θα γινόταν μαριονέτα. Στην περιοχή μας, ούτε η Τουρκία ούτε το Ιράν θα μπορέσουν να ηγεμονεύσουν αυξάνοντας την καταπίεση. Θα πρέπει να γίνουν μοντέλα ανοιχτών δημοκρατικών κρατών. Αυτό ισχύει για το Ιράν και νομίζουμε ότι αν αρχίσει το Ιράν μία διαδικασία εκδημοκρατισμού του, από μέσα, θα είναι επωφελές για τους λαούς που ζουν στο Ιράν και θα είναι πλέον και αδύνατη οποιαδήποτε επιβουλή ξένων δυνάμεων. Θα πρέπει όλες αυτές οι χώρες να καταλάβουν ότι η πολιτική των Κούρδων δεν είναι καιροσκοπική.
Ποια η σχέση με τον Λίβανο, την Συρία, την Κύπρο, την Ελλάδα…
Νομίζω ότι απ’ το να ξεχωρίζουμε τις εθνότητες, η καλύτερη εναλλακτική λύση είναι η πρόταση η δική μας. Για παράδειγμα, στη Ροτζάβα. Στο καντόνι της Τζαζίρα, οι Κούρδοι φτάνουν περίπου στο 40%. Εκεί ζουν Άραβες, Τσετσένοι, Αρμένιοι και όλοι μαζί οργανώνουμε την ζωή μας. Όταν τα καντόνια της Ροτζάβα ήταν υπό καθεστώς εμπάργκο, άρχισε μία εσωτερική μετανάστευση. Δεν είχαν ούτε τη δυνατότητα να επιβιώσουν, παρ’ όλα αυτά άνοιξαν τα σπίτια τους στους πρόσφυγες. Επίσης, στην Τουρκία, το σχέδιο του Λαϊκού Δημοκρατικού Κόμματος (σ.σ. HDP είναι το κουρδικό κόμμα), βρίσκεται στην ίδια γραμμή. Μέσα σ’ αυτό το πολιτικό μόρφωμα μπορούν να βρουν τον εαυτό τους όλες οι θρησκευτικές μειονότητες, οι εθνικές οντότητες, τα φεμινιστικά κινήματα και οι προοδευτικές οργανώσεις. Εμείς θέλουμε να συμβιώσουμε και να συνυπάρξουμε σ’ αυτή τη φάση μ’ όλους τους λαούς, που έχουν περιθωριοποιηθεί από το ίδιο το σύστημα. Για παράδειγμα, στην Τουρκία, έχουν ενταχθεί στο κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα Αρμένιοι, Πόντιοι, Άραβες, Αλεβίτες, Ασσύριοι κ.ά., όλοι αυτοί βρήκαν την ταυτότητά τους. Είναι εθνότητες, λαοί απομονωμένοι από το σύστημα. Όταν πρωτοεμφανίστηκε το ΡΚΚ, έλεγαν όλοι ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι τρελοί, η Τουρκία είναι μεγάλη, δεν θα μπορέσουν να κάνουν τίποτα. Όμως, όταν στις προεδρικές εκλογές ο Ντεμιρτάς έφτασε κοντά 10%, αυτό έδωσε ελπίδα στον λαό. Εγώ είμαι σίγουρη ότι σ’ αυτές τις εκλογές, αν περάσουμε το 10%, θα αναπτυχθούν άλλες δυναμικές, γιατί οι φόβοι και οι παρωπίδες που έχουν στα μάτια θα σπάσουν.
Εμείς οι Κούρδοι, από το εκλογικό αποτέλεσμα της Ελλάδας, παίρνουμε ενέργεια ότι θα υπάρξουν καλύτερες εξελίξεις σε όλη την περιοχή. Το Κομπάνι δίνει ενέργεια σ’ άλλους. Αυτό το πείραμα με τη συνεύρεση των περιθωριοποιημένων λαών που διενεργείται στην Μ. Ανατολή είναι κάτι που το χαιρετίζουμε.
Κάλεσμα των Κούρδων για τις επικείμενες τουρκικές εκλογές
Προς τους Έλληνες αδελφούς μας που έχουν τουρκική υπηκοότητα, προς τους Τούρκους υπηκόους που μένουν ή εργάζονται στην Ελλάδα, προς τους μετανάστες και προς τους Θρακιώτες αδελφούς μας.
Στις 7 Ιουνίου 2015 θα πραγματοποιηθούν στην Τουρκία οι εθνικές εκλογές. Αυτές οι εκλογές δεν θα εκλέξουν μόνο νέα κυβέρνηση. Θα είναι μια εκλογική αναμέτρηση ανάμεσα σε αυτούς που θέλουν ειρήνη και αδελφοσύνη και σε εκείνους που θέλουν να κυβερνούν με αιματοχυσίες και τυραννία. Δηλαδή, αυτή τη φορά, θα είναι αντιμέτωποι το μέτωπο της δημοκρατίας και αδελφοσύνης, που απαρτίζεται από Κούρδους, Τούρκους, Έλληνες, Αρμένιους, Άραβες και άλλα έθνη και εργαζόμενους, με το αντιδραστικό ΑΚΡ.
Η κυβέρνηση του ΑΚΡ, εδώ και πολλά χρόνια, κλείνει τα αυτιά της στα αιτήματα του κουρδικού λαού για ειρήνη και δημοκρατία και στα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων, και επιστρατεύει την αστυνομία και το στρατό ενάντια σε κάθε κοινωνική αντιπολίτευση με σκοπό να την καταστείλει. Στο Κουρδιστάν δολοφονούνται οι πατριώτες, στα ορυχεία οι εργάτες, στους δρόμους οι γυναίκες, τα παιδιά στις αγκαλιές των πατεράδων τους, στις διαδηλώσεις οι νέοι.
Όμως, ούτε ο κουρδικός λαός παραιτείται από το αίτημά του για ελευθερία και ισότητα, ούτε ο τουρκικός λαός από τα αιτήματά του για δημοκρατία, ούτε οι εργάτες και οι εργαζόμενοι από τα δίκαια αιτήματά τους. Παντού, στα βουνά, στα σχολεία, στους δρόμους, στα εργοστάσια, ο αγώνας συνεχίζεται.
Οι λαοί μας, οι εργάτες, οι εργαζόμενοι, οι γυναίκες, οι νέοι και οι αδελφοί μας από όλες τις εθνότητες που ενώνονται ενάντια στην τυραννία του ΑΚΡ περιμένουν την αλληλεγγύη σου. Δεν πρέπει να χαθεί καμία ψήφος. Κάθε χαμένη ψήφος είναι ένα χαμένο κομμάτι του αγώνα που δίνουμε. Άπλωσε το χέρι της αλληλεγγύης σου από την Ελλάδα. Αν είσαι Τούρκος υπήκοος, πήγαινε στο τουρκικό προξενείο και δώσε την ψήφο σου στο Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών (HDP).
Μην ξεχνάς, εμείς δεν κάνουμε ψηφοθηρία, ενώνουμε τον αγώνα μας και τις δυνάμεις μας. Γιατί αυτός ο αγώνας είναι αγώνας όλων των λαών. Είναι και δικός σου αγώνας. Μπορείς να ψηφίσεις στις 30-31 Μαΐου στα προξενεία της Τουρκίας στην Αθήνα, στον Πειραιά, στη Θεσσαλονίκη, στη Ρόδο και την Κομοτηνή. Θα πρέπει όμως από πριν να επικοινωνήσεις και να συμπληρώσεις τα απαραίτητα έγγραφα. Για περισσότερες πληροφορίες μπορεί να απευθυνθείτε στο τηλέφωνο 6992278918.
Η Σονγκούλ Καραμπουλούτ είναι μέλος του εκτελεστικού γραφείου του Κουρδικού Εθνικού Κογκρέσου και εκπρόσωπος διεθνών σχέσεων. Η συνέντευξη δόθηκε στις 19 Φεβρουαρίου στον Γιάννη Ξένο. Είχε προηγηθεί ομιλία της Σ. Καραμπουλούτ σε εκδήλωση για το κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα στον χώρο του Άρδην, στην Ξενοφώντος 4.
