Από το Άρδην τ. 94, Αύγουστος-Οκτώβριος 2013
Η Mαύρη Βίβλος του Ομίλου Σβαρτς αποκαλύπτει για πρώτη φορά τι κρύβεται πίσω από το Λιντλ του ομίλου Σβαρτς. Οι συγγραφείς Αντρέας Χάμαν και Γκούντρουν Γκίζε ερεύνησαν τις δραστηριότητες της Λιντλ για πάνω από δύο χρόνια, στη Γερμανία και τις γειτονικές χώρες. Παράλληλα, επιπλέον στοιχεία παρουσιάζει και το Συνδικάτο Εργαζόμενων στις Υπηρεσίες VERDI. Από την ιστοσελίδα του (lidl.verdi.de), μεταφέρρουμε κάποια ενδεικτικά στοιχεία για τα έργα και τις ημέρες της πιο επιτυχημένης αλυσίδας εκπτωτικών σούπερ μάρκετ στην Ευρώπη.
– Ο Όμιλος Σβαρτς είναι παρών με 7.400 καταστήματα Λιντλ και Κάουφλαντ σε είκοσι τρείς ευρωπαϊκές χώρες. Με την εξάπλωσή της, η Λιντλ δεν εξάγει μόνο τη σχεδίαση και το προφίλ των καταστημάτων της, αλλά και την εταιρική της κουλτούρα: Ανηλεής εργασιακή πίεση, μόνιμες ελλείψεις προσωπικού, μικροί μισθοί, γενικότερο κλίμα εντατικοποίησης και άδικοι έλεγχοι, αυτά βιώνουν καθημερινά οι εργαζόμενοι από τη Φινλανδία και την Ιταλία ως την Πολωνία.
– Όλες οι εντολές προέρχονται κατευθείαν από τα κεντρικά, στη Νέκαρσουλμ, παρ’ όλο που το Λιντλ ισχυρίζεται ότι τα ξένα υποκαταστήματα δεν ανήκουν στη γερμανική μητρική εταιρεία. Το διευθυντικό προσωπικό στρατολογείται απευθείας από τα κεντρικά στη Γερμανία. Επιπλέον, πολλοί εργαζόμενοι αναφέρουν στις εκθέσεις τους συχνές «επισκέψεις» από τη Γερμανία, κατά την διάρκεια των οποίων τα καταστήματα έπρεπε να λειτουργούν στην εντέλεια και να λάμπουν.
– Το στυλ της διοίκησης είναι αυταρχικό και στοχεύει στον εκφοβισμό των εργαζόμενων, με σκοπό να τους εξαναγκάσει σε ολοένα και υψηλότερη απόδοση. Ακόμα και στη Σουηδία, οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν «ψυχολογικό εκφοβισμό» στους χώρους δουλειάς.
– Μετά τη συμπερίληψη ορισμένων βιολογικών προϊόντων στους καταλόγους της εταιρείας τον Μάρτιο του 2006, ανακοίνωσε τη συμπερίληψη οκτώ προϊόντων δίκαιου εμπορίου στα ράφια τους. Αμφότερες οι κινήσεις αποτελούν αντιδράσεις σε πρόσφατα σκάνδαλα για δηλητηριασμένα λαχανικά, καθώς και δημόσια κριτική από οργανώσεις και συνδικάτα όπως η Verdi, Αttac, Greenpeace, BanaFair και καταναλωτικές ενώσεις. Η Λιντλ προσπαθεί να ανακτήσει την εμπιστοσύνη των καταναλωτών, χωρίς να προβεί σε αλλαγές σχετικές με τα κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων της. Τα οργανικά προϊόντα και εκείνα του δίκαιου εμπορίου παίζουν το ρόλο του φύλου συκής.
– Εντελώς προβληματική υπήρξε η συμπεριφορά της επιχείρησης στην Ισπανία: Μέχρι πρόσφατα, τα καταστήματα Λιντλ στη Βαλένθια φυλάσσονταν από εταιρεία που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι ενός φασιστικού δικτύου. Σε μια συνέντευξη Τύπου στα κεντρικά της εταιρείας στο Νέκαρσουλμ, ο εκπρόσωπός της Τόμας Όμπερλε εξέφρασε τον αποτροπιασμό του –και προσποιήθηκε ότι η σχέση με την εταιρεία ήταν άγνωστη στη διοίκηση, και ανακοίνωσε άμεσα τη διακοπή του συμβολαίου και την έναρξη της συνεργασίας με μια άλλη εταιρεία φύλαξης. Αυτή η αντίδραση είναι ενδεικτική του ελέγχου που ασκεί η διοίκηση της Λιντλ ακόμα και στους πιο απομακρυσμένους εκπροσώπους της εταιρείας.
– Ο Όμιλος Σβαρτς εξαπλώνεται γρήγορα, ειδικότερα στην Ανατολική Ευρώπη, εκτοπίζοντας μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις και ασκώντας συντριπτική πίεση στους τοπικούς προμηθευτές. Από το 2004, η Διεθνής Επενδυτική Εταιρεία (IFC), μέλος του Ομίλου της Παγκόσμιας Τράπεζας, και η Ευρωπαϊκή Τράπεζα για την Ανοικοδόμηση και την Ανάπτυξη έχουν χρηματοδοτήσει την εξάπλωση του Ομίλου Σβαρτς με εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Τα κριτήρια για τις επιδοτήσεις αφορούν, σύμφωνα με ανακοίνωση του IFC, την υποστήριξη βιώσιμων επενδύσεων στις αναδυόμενες χώρες με σκοπό τη μείωση της φτώχειας και την αναβάθμιση των συνθηκών διαβίωσης…
