του Γ. Εμμανουηλίδης, από το Άρδην τεύχος 60, Ιούλιος – Αύγουστος 2006
Στο τέλος Απριλίου 2006, οι ΗΠΑ άρχισαν να απειλούν την Τεχεράνη για το πυρηνικό της πρόγραμμα, ενώ άφηναν να διαρρεύσουν πληροφορίες για πιθανή εισβολή τους στο Ιράν, ως την άνοιξη του 2007, με σκοπό την εγκαθίδρυση μιας φιλοαμερικάνικης κυβέρνησης – κουΐσλιγκ στην Τεχεράνη.
Τον Μάιο – Ιούνιο του 2006 είχαμε και νέα όξυνση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η προκλητικότητα της τουρκικής ηγεσίας αυξάνεται συνεχώς και απροσχημάτιστα.
Τέλος, το Μαυροβούνιο αποσχίστηκε από τη Σερβία και βιάζεται να εισέλθει στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. με την στήριξη των ΗΠΑ.
Από την άλλη, η Ρωσία και η Κίνα ενισχύουν τους δεσμούς τους και προωθούν τις θέσεις τους. Όπως σωστά ανέφερε η Καθημερινή, βρισκόμαστε μπροστά σε ένα νέο ψυχρό πόλεμο, την αιτία του οποίου μπορεί κανείς να αναζητήσει στο γεγονός ότι «οι ΗΠΑ φοβούνται το πυρηνικό οπλοστάσιο της Ρωσίας»1.
α. Οι ΗΠΑ φοβούνται την πιθανή Ρωσοκινεζική συμμαχία
Στην πραγματικότητα βέβαια ο Ψυχρός Πόλεμος ποτέ δεν τελείωσε. Απλώς, μετά το 1989-91 άλλαξε μορφή. Η Λ.Δ. Κίνας τα τελευταία 17 χρόνια (1989-2006) έχει μέσο ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης 9,5% και βιομηχανικής αύξησης 15-16%! Ο κινέζικος στρατός πολλαπλασίασε την ισχύ του την τελευταία 15ετία.
Το καλοκαίρι του 2001 υπογράφηκε στη Μόσχα το Σύμφωνο φιλίας και συνεργασίας Ρωσίας – Κίνας κατά τη συνάντηση Πούτιν – Ζιαν Ζεμίν. Εκείνη την ημέρα, 16 Ιουλίου 2001, ο Πούτιν δήλωσε ότι «το ΝΑΤΟ πρέπει να καταργηθεί»2.
Στην πενταετία που πέρασε από τότε, το ρωσοκινεζικό εμπόριο τριπλασιάστηκε, και το 2005 έγιναν κοινά στρατιωτικά γυμνάσια Ρωσίας – Κίνας, με συμμετοχή και των έξι χωρών του Συμφώνου της Σαγκάης.
Στην πρόσφατη σύνοδο του Συμφώνου (οργανισμού) της Σαγκάης στην Κίνα, παραβρέθηκαν σαν παρατηρητές το Ιράν και η Ινδία. Λίγες ημέρες πριν, ο Πούτιν δήλωνε από τη Μόσχα ότι Ρωσία και Κίνα συζητούν πιθανή ένταξη του Ιράν ως 7ου μέλους στο Σύμφωνο της Σαγκάης3.
Αλλά και η Ινδία των 1.100 εκατομμυρίων ανθρώπων ενδιαφέρεται για ένταξη στον ίδιο οργανισμό4.
Η Ρωσία και η Κίνα βρίσκονται μπροστά σε μία ιδιαίτερα ευνοϊκή προοπτική για την τριετία 2007-2009: Θα διπλασιάσουν και πάλι το μεταξύ τους εμπόριο και πιθανόν θα δεχτούν την ένταξη Ινδίας και Ιράν, ίσως δε και της Μογγολίας, στο Σύμφωνο της Σαγκάης. Σε αυτή την περίπτωση, τα κράτη που απαρτίζουν το Σύμφωνο θα έχουν πληθυσμό 2,7 δισεκατομμύρια ανθρώπους, δηλαδή υπερτριπλάσιο από αυτό των 26 κρατών μελών του ΝΑΤΟ. Μια τέτοια εξέλιξη θα είχε πολύ άσχημες συνέπειες για την ήδη κρίσιμη θέση των ΗΠΑ και της Αγγλίας σε Λατινική Αμερική και Αφρική* αλλά και στα Βαλκάνια, και κυρίως στην Σερβία και στην Ελλάδα, όπου οι πληθυσμοί αισθάνονται πιεσμένοι και αδικημένοι από τους Αγγλοαμερικάνους.
Γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους, οι Αμερικάνοι σκέφτονται να καταφέρουν ένα νέο στρατιωτικό πλήγμα σύντομα.
β. Πολύ ριψοκίνδυνη ενέργεια μία πιθανή εισβολή στο Ιράν
Στην περίπτωση, όμως, μιας εισβολής, οι ΗΠΑ θα αντιμετωπίσουν την σκληρή αντίσταση εκατομμυρίων Ιρανών, πολλοί από τους οποίους πιστεύουν στο ισλαμικό καθεστώς.
Δεκάδες χιλιάδες θα είναι έτοιμοι να θυσιαστούν σε επιθέσεις αυτοκτονίας. Ακόμα και αν καταληφθούν οι βασικές πόλεις, μυριάδες αξιωματικοί και στρατιώτες θα καταφύγουν στις ορεινές περιοχές, όπου ζουν εκατομμύρια άνθρωποι, και από εκεί θα πλήττουν τον κατακτητή.
Οι ΗΠΑ θα αναγκαστούν να συντηρούν 300-400 χιλιάδες άνδρες στον στρατό κατοχής, ίσως και παραπάνω, και πολλές επίλεκτες μεραρχίες τους θα εγκαταλείψουν τις διάφορες βάσεις των ΗΠΑ για να δοκιμασθούν στα όρη της Περσίας.
Αλλά οι διεθνείς συνέπειες θα είναι οι σοβαρότερες: κατ’ αρχάς, η Ρωσία και η Κίνα θα καταδικάσουν απολύτως την εισβολή και θα πάρουν αντίμετρα. Π.χ. η Ρωσία μπορεί να δώσει περισσότερα όπλα στην Κίνα και υψηλότερη διαστημική τεχνολογία. Πιθανόν να υπάρξει στρατιωτική προσέγγιση Ρωσίας – Κίνας – Ινδίας ενάντια στην επιθετική δράση των Αγγλοσαξώνων. Να θυμηθούμε ότι ο Πούτιν, στην επίσκεψή του πριν 11/2 χρόνο στο Νέο Δελχί, είχε καταγγείλει «την δικτατορία της μίας Δύναμης» υπονοώντας τις ΗΠΑ, ενώ, πρόσφατα, σε δημόσια ομιλία του, χαρακτήρισε τις ΗΠΑ «άγριο λύκο»6.
Οι ηγέτες των ΗΠΑ υπολογίζουν και την πιθανή αντίσταση του ιρανικού λαού αλλά και τις ενδεχόμενες «κινήσεις αντιμέτρων» Ρωσίας και Κίνας. Όμως, τα πετρέλαια του Ιράν τους τραβούν σαν μαγνήτης. Η ανατροπή του Σάχη τον Φεβρουάριο του 1979 ήταν ένα βαρύ πλήγμα για τους Αμερικάνους και πολλοί νεοσυντηρητικοί με φασιστικές αντιλήψεις (όπως ο Ράμσφελντ) θεωρούν ότι με τα βομβαρδιστικά αεροπλάνα και τους πυραύλους Κρουζ μπορούν να πάρουν τη ρεβάνς.
Βέβαια και ο Χίτλερ έτσι σκεφτόταν…
γ. Βαλκάνια: Το ηφαίστειο παραμένει ενεργό
Μετά το δημοψήφισμα της 21ης Μαΐου 2006 ο, οπαδός της Δύσης, Τζουγκάνοβιτς ανακήρυξε ανεξάρτητο το Μαυροβούνιο. Το 45% όμως του λαού τάχθηκε υπέρ της ένωσης με την Σερβία, και το Μαυροβούνιο παραμένει διχασμένο.
Στην ίδια τη Σερβία, ενισχύεται η επιρροή των εχθρών του ΝΑΤΟ. Στα τελευταία γκάλοπ, τα 2 αντινατοϊκά κόμματα (εθνικιστικό και σοσιαλιστικό) φαίνεται να παίρνουν πάνω από το 45% των ψήφων και την πλειοψηφία της βουλής7. Οι οπαδοί του Κοστούνιτσα διαρρέουν προς το σερβικό ριζοσπαστικό Κόμμα του Νίκολιτς. Ταυτόχρονα, «στην Μπάνια Λούκα και στο Βελιγράδι πληθαίνουν οι ανεπίσημες, για την ώρα, φωνές περί απόσχισης της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας και προσάρτησής της στο μητροπολιτικό κέντρο, έναντι των παραχωρήσεων της Σερβίας στο Κόσσοβο»8.
Γενικά το σερβικό έθνος αποδεικνύεται «σκληρό καρύδι» για τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Αυτό μπορεί να βοηθήσει και τα πατριωτικά στοιχεία της Ελλάδας να δυναμώσουν τον αγώνα τους.
δ. Αποθρασύνθηκε η τουρκική ηγεσία
Πριν ακόμη το αεροπορικό επεισόδιο της 23ης Μαΐου υπήρχαν σκοτεινά σημάδια: ο Ερντογάν και ο Γκιουλ είχαν εκφράσει την δυσφορία τους γιατί στην Θεσσαλονίκη στήθηκε μνημείο που θυμίζει την εξόντωση μυριάδων Ποντίων από τους Τούρκους εθνικιστές. Ακολούθησε διάβημα του τουρκικού ΥΠΕΞ στην Αθήνα γιατί η Ελλάδα έδωσε άδεια σε γερμανικό πλοίο για σεισμογραφικές έρευνες βορείως της Κρήτης!
Επίσης, μετά την ενίσχυση του Προέδρου Τάσσου Παπαδόπουλου στις βουλευτικές εκλογές της Κύπρου (21 Μαΐου 2006), οι Τούρκοι δυνάμωσαν τις επιθέσεις εναντίον του. Μάλιστα ο Ταλαάτ, που στηρίζεται στα 600 τουρκικά τανκς που πατούν την βόρεια Κύπρο, είχε το θράσος να κατηγορήσει ως «παρανοϊκή» την πολιτική του Προέδρου Παπαδόπουλου!
Είναι αλήθεια ότι ο κατευθυνόμενος τουρκικός τύπος μιλάει μερικές φορές με «καλά λόγια» για την αμερικανόφιλη ΥΠΕΞ της Ελλάδας, Ντόρα Μπακογιάννη, και την παρακινεί να απομονώσει τον «αναιδή» Πρόεδρο της Κύπρου. Αλλά η κ. Μπακογιάννη δεν μπορεί να εκφραστεί δημόσια όπως θα ήθελε γιατί φοβάται «μήπως ο Καραμανλής τής επιφυλάξει την ίδια τύχη που επεφύλαξε ο πατέρας της στον Αντώνη Σαμαρά το 1992!»
Οι αντιστάσεις του Καραμανλή στις τουρκικές προκλήσεις είναι πολύ αδύναμες αλλά πάντως υπαρκτές. Όμως και ο Καραμανλής κάνει σοβαρό σφάλμα όταν θεωρεί θετική για την Ελλάδα την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. Οι Τούρκοι στρατοκράτες θα χρησιμοποιούν και τις θέσεις που θα κατέχουν στην Ε.Ε. για να «καταγγέλλουν τις προκλήσεις του ελληνικού εθνικισμού» κ.ο.κ. Π.χ. στο Ευρωκοινοβούλιο θα υπάρχουν τουλάχιστον 100 Τούρκοι ευρωβουλευτές που θα υπερασπίζονται μαχητικά την τουρκική εξωτερική πολιτική με την βοήθεια Βρετανών και άλλων. Βέβαια ο Καραμανλής εκφράζει την θέληση της ελληνικής αστικής τάξης. Και αυτή –δεμένη στην πλειοψηφία της με τις ΗΠΑ και την Αγγλία– δέχεται με μικρές διαμαρτυρίες τις προκλήσεις της ημιφασιστικής Τουρκίας, γιατί θεωρεί ότι η Τουρκία είναι «ο μεγάλος φίλος» των ΗΠΑ στην περιοχή και έχει συμβιβαστεί με την θέληση των μεγάλων αφεντικών της Ουάσιγκτον και του Λονδίνου. Ούτε μπορεί να σκεφτεί για άλλες κατευθύνσεις στην εξωτερική πολιτική! Φοβάται ότι αυτό θα δημιουργούσε κίνδυνο «για τα κέρδη και την εξουσία της».
ε. Η πολιτική-οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα
Έχουν κλείσει 27 μήνες κυβέρνησης Καραμανλή. Η νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική συνεχίζεται χωρίς τις ακρότητες «τύπου Μητσοτάκη». Το αδιέξοδο παραμένει και φως δεν φαίνεται από πουθενά. Ο νεοφιλελεύθερος υπουργός Γιώργος Αλογοσκούφης λέει τα ίδια ψέματα που έλεγαν οι προκάτοχοί του Παπαντωνίου και Χριστοδουλάκης: «Η ελληνική οικονομία ανεβαίνει γοργά, τα ελλείμματα μειώνονται, τα εισοδήματα ανεβαίνουν κ.λπ.» Ποια είναι η αλήθεια; Μόνο το α’ 4μηνο του 2006, τα χρέη των νοικοκυριών αυξήθηκαν κατά 1.650 δισεκατ. δραχμές. Δηλαδή, σε 4 μήνες, σε 1.600.000 νοικοκυριά (το 50% του συνόλου), προστέθηκε χρέος 1.000.000 δρχ. (3.000€) στο καθένα, παρά τις δόσεις που εξοφλήθηκαν στο μεταξύ.
Για κάθε 1€ που αυξήθηκε το ΑΕΠ, αυξήθηκαν 2€ τα χρέη των ιδιωτών (νοικοκυριών και επιχειρήσεων) στο ίδιο διάστημα.
Με τα χρέη «κινείται» η ελληνική οικονομία. Ως πότε όμως; Τα ίδια χάλια υπάρχουν και σε πολλές άλλες χώρες της Ε.Ε. Μάλιστα, στην Πορτογαλία, η χρέωση των νοικοκυριών αυξήθηκε ακόμη περισσότερο τα τελευταία χρόνια. ενώ και στην Βρετανία του Μπλερ έχει επιδεινωθεί πολύ η κατάσταση.
Πάντως, η κυβέρνηση Καραμανλή διατηρεί την πολιτική της θέση έστω και χωρίς τον ενθουσιασμό του λαού. Αν δεν συμβεί κάτι σοβαρό, σε πιθανές νέες εκλογές το 2007, το ΠΑΣΟΚ θα χάσει πάλι και ο Γιώργος Παπανδρέου θα βρεθεί σε ακόμη πιο δύσκολη θέση. Ο αμερικάνικου τύπου φιλελευθερισμός του απωθεί πλατιά στρώματα των ψηφοφόρων και πολλά πατριωτικά στοιχεία φοβούνται τα φιλοτουρκικά του ξεσπάσματα.
Το ΚΚΕ εμφανίζει μία ορισμένη άνοδο αλλά η αδυναμία του να αδράξει την ευκαιρία και να δημιουργήσει ένα νέο πατριωτικό-αντιιμπεριαλιστικό ΕΑΜ είναι εμφανής. Τέλος, υπολογίσιμη άνοδο εμφανίζει και το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη που προβάλλεται πολύ και από τα τηλεοπτικά κανάλια!
Τελειώνοντας, να μιλήσουμε λίγο για την απειλή που χρησιμοποιούν φανατικά οι αμερικανόφρονες εκσυγχρονιστές κάθε φορά που μπαίνει ζήτημα αντίστασης στον τουρκικό επεκτατισμό: «Τι, θέλετε πόλεμο; Αν δεν υποχωρήσουμε, η Τουρκία θα μας επιτεθεί! Πρέπει να φανούμε ρεαλιστές. Ας δώσουμε κάποια πράγματα για να σώσουμε την ειρήνη!» Να θυμηθούμε το Μόναχο, το Σεπτέμβρη του 1938: Τότε ο ανεκδιήγητος Τσάμπερλαιν, πρωθυπουργός της Αγγλίας, παρέδωσε ουσιαστικά την Τσεχοσλοβακία στον Χίτλερ γιατί δεν ήθελε να πολεμήσει με την Γερμανία (και μάλιστα με μία συμμαχία Αγγλίας – Γαλλίας – ΕΣΣΔ).
Η πλειοψηφία του αγγλικού συντηρητικού κόμματος και πολλοί Άγγλοι μεγαλοαστοί στήριζαν τη συνθηκολόγο γραμμή Τσάμπερλαιν. άλλωστε πολλοί Άγγλοι λόρδοι θαύμαζαν τον Χίτλερ κατά βάθος.
Τότε ο Τσώρτσιλ (που ήταν βέβαια βαθειά συντηρητικός και αντίπαλος του σοσιαλισμού) είδε πολύ σωστά τον μεγάλο κίνδυνο της ναζιστικής Γερμανίας και διαφώνησε ανοιχτά με τον Τσάμπερλαιν.
Απέρριψε τη συμφωνία του Μονάχου και είπε: «Η Αγγλία είχε να διαλέξει ανάμεσα στον Πόλεμο και την Ατίμωση. Εδιάλεξε την Ατίμωση. Θα έχει Πόλεμο!»9
Ένα χρόνο αργότερα, με την εισβολή του Χίτλερ στην Πολωνία, άρχιζε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος…
*ήδη Κούβα, Βενεζουέλα, Βολιβία, Ζιμπάμπουε, Νιγηρία κ.ά. καταγγέλλουν ανοιχτά τις ΗΠΑ
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
- Καθημερινή, Κυριακή 7 Μαΐου 2006.
- Ριζοσπάστης, Τρίτη 17 Ιουλίου 2001.
- Καθημερινή, Τετάρτη 31 Μαΐου 2006.
- Εξπρές, Σάββατο 17 Ιουνίου 2006.
- Ριζοσπάστης, Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2004.
- Καθημερινή, Πέμπτη 11 Μαΐου 2006.
- Αυριανή, Κυριακή 18 Ιουνίου 2006.
- Καθημερινή, Κυριακή 30 Απριλίου 2006.
- Ιστορία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, έκδοση Δαρέμα 1954, σελ. 19.
20 Ιουνίου 2006
