Κωστή Παπαγιώργη, Τα καπάκια

από το Άρδην τ. 42, Ιούνιος 2003

Εκ­δοσεις Κα­στα­νιωτη

Τα κα­πά­κια, οι μυ­στι­κές συμ­φω­νί­ες των ο­πλαρ­χη­γών της Ρού­με­λης με τους Τούρ­κους, θε­ω­ρού­νταν γε­νι­κά ε­θνω­φε­λή στρα­τη­γή­μα­τα. Ό­ποιος έ­βα­ζε κα­πά­κι ή ψευ­το-κά­πα­κο, ε­πέ­βα­λε α­να­κω­χή, έ­σω­ζε τους πλη­θυ­σμούς α­πό τη σφα­γή και τη λε­η­λα­σί­α και συ­νά­μα κέρ­δι­ζε πο­λύ­τι­μο χρό­νο. Σε πα­ρό­μοιες συμ­φω­νί­ες κα­τέ­φυ­γαν ο Βαρ­να­κιώ­της, ο Ί­σκος, ο Γώ­γος Μπα­κό­λας, ο Ρά­γκος, ο Βαλ­τι­νός, ο Στορ­νά­ρης, ο Σα­φά­κας, ο Κα­ρα­ϊ­σκά­κης και βέ­βαια ο Αν­δρού­τσος. Ή­ταν δη­λα­δή μια χερ­σο­ελ­λα­δί­τι­κη τα­κτι­κή – γνω­στή σε ό­λους και α­πο­δε­κτή. Ω­στό­σο ή έ­λευ­ση του Α­λέ­ξαν­δρου Μαυ­ρο­κορ­δά­του και η δυ­να­μι­κή ε­μπλο­κή του στον ξε­ση­κω­μό της Δυ­τι­κής Ελ­λά­δας κα­τέ­στη­σε τα κα­πά­κια πέ­τρα σκαν­δά­λου και πα­νί­σχυ­ρο πο­λι­τι­κό ε­πι­χεί­ρη­μα· με πρό­σχη­μα τις ε­πα­φές με τον ε­χθρό, ο ε­τε­ρό­χθων φα­να­ριώ­της εί­χε την ευ­χέ­ρεια να δια­χω­ρί­ζει τους κα­πε­τά­νιους σε «πα­τριώ­τες» και «προ­δό­τες» α­νά­λο­γα με την τρο­πή των πραγ­μά­των και τις α­το­μι­κές του ε­πι­διώ­ξεις. Οι α­λη­πα­σα­λή­δες ήρ­θαν σε δει­νή ρή­ξη με τον πο­στέλ­νι­κο. Έ­τσι ο Βαρ­να­κιώ­της ε­ξο­βε­λί­στη­κε, ο Μπα­κό­λας πέ­ρα­σε στο στρα­τό­πε­δο των Τούρ­κων, ο Κα­ρα­ϊ­σκά­κης δι­κά­στη­κε ως προ­δό­της, ε­νώ ο Αν­δρού­τσος εί­χε το οι­κτρό τέ­λος που ξέ­ρου­με. [Για το βι­βλί­ο θα δη­μο­σιευ­τεί ε­κτε­νέ­στε­ρη βι­βλιο­κρι­τι­κή στο ε­πό­με­νο τεύ­χος]