από το Άρδην τ. 45, Ιανουάριος 2004
Με κείμενο, το οποίο παραθέτουμε στην συνέχεια, η εκδοτική ομάδα του περιοδικού «Ελλοπία» ανήγγειλε την απόφαση της να διακόψει την έκδοση του περιοδικού. Ενός περιοδικού που υπήρξε πρωτοπόρο στον χώρο της προώθησης των εθνικών θεμάτων και του προβληματισμού εθνικής αυτογνωσίας. Ενα περιοδικό στο οποίο συμμετείχαν κατά καιρούς πολλοί από τους συνεργάτες του «Άρδην».
Η διακοπή της έκδοσης του περιοδικού είναι μία αρνητική εξέλιξη και συρρικνώνει ακόμα περισσότερο έναν χώρο που θέλησε, στις δεκαετίες του 1990 και του 2000, να προτείνει μια επανασύνδεση της σημερινής πραγματικότητας με την παράδοση μας. Κάθε έντυπο που διακόπτει την έκδοσή του αποτελεί και μία φωνή λιγότερη για όσους αντιστέκονται σε εποχές παρακμής και δυσχεραίνει το έργο εκείνων που -όπως το Αρδην- επιχειρούν να συναρθρώσουν την εδαφικοποίηση με την κοινωνική διεκδίκηση και την οικολογική ευαισθησία. Για έναν επιπλέον «ιδιοτελή» λόγο: Γιατί λιγοστεύουν οι συνομιλητές, άσχετα με επί μέρους διαφορές και διαφοροποιήσεις, και γίνονται πιο επαχθή αυτά που επωμίζονται τα περιοδικά και οι ομάδες που συνεχίζουν.
Λς ελπίσουμε πως οι φίλοι της «Ελλοπίας» θα μπορέσουν να συνεχίσουν, έστω και από άλλες θέσεις τη δράση τους.
Συντακτική Επιτροπή Άρδην
Προς τους συνεργάτες, συνδρομητές, αναγνώστες και φίλους της «ΕΛΛΟΠΙΑΣ» Αθήνα, Νοέμβριος 2003 Με την ευκαιρία της έκδοσης του ανατύπου από τα τεύχη 38ο και 39ο της «ΕΛΛΟΠΙΑΣ», ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΥΚΙΔΗΣ – Ο πρώτος αντιστασιακός – του Δημήτρη Λαζογιώργου-Έλληνικού και την συμπλήρωση οκτώ (8) χρόνων από την έναρξη της Β’ εκδοτικής περιόδου του περιοδικού, επικοινωνούμε άλλη μια φορά μαζί σας.
Η κατ’ αρχήν έκδοση της «ΕΛΛΟΠΙΑΣ» υπήρξε το αποτέλεσμα της γόνιμης δραστηριότητας μιας ομάδας πατριωτών την άνοιξη του ’90. Συνειδητοποιημένοι ενεργοί πολίτες, προερχόμενοι από τα σπλάχνα του ελληνικού λαού, ενώσανε τις ανησυχίες τους στην έκδοση του περιοδικού για τα Εθνικά θέματα. Ορα-ματιζόντουσαν την «ΕΛΛΟΠΙΑ» ως μια φωνή για το πώς θα μπορούσε να βελτιωθεί το σημερινό χάος, η πολιτική του γραικυλισμού και της εξάρτησης. Ως μέτωπο ενάντια στην ψεύτικη εσωτερική ευδαιμονία και την πολιτισμική αλλοτρίωση. Ήθελαν το Έθνος μας μια ζωντανή πραγματικότητα, ένα χώρο ανάπτυξης ιδιαιτεροτήτων και όχι μια τεχνητή κατασκευή.
Η προσπάθεια αυτή, που αργότερα την ονομάσαμε Α’ Περίοδο, έληξε το φθινόπωρο του ’94 εκδίδοντας 23 πρωτοποριακά σε περιεχόμενο τεύχη.
Ακολούθησε περίπου ένας ολόκληρος χρόνος με σταδιακές συζητήσεις, αρκετές παλινδρομήσεις, δισταγμούς, ώσπου τελικά ο υποφαινόμενος ανέλαβε τη συνέχιση της έκδοσης του περιοδικού σε συνεργασία με την πλειοψηφία των μελών της Συντακτικής Επιτροπής. Στόχος παρέμεινε ο αρχικός: η ανάπτυξη της μελέτης, η καλλιέργεια εθνικής συνειδήσεως, η προώθηση και προβολή των εθνικών θεμάτων και η ενημέρωση των ευαίσθητων Ελλήνων σ’ αυτά από ειδήμονες κάθε θεματογραφίας. Όλα αυτά με πνεύμα συμφιλιωτικό, θεωρώντας ότι εμείς οι Έλληνες αντιμετωπίζουμε τόσους εθνικούς κινδύνους και είμαστε τόσο λίγοι, ώστε διχασμοί και διχόνοιες κάθε είδους θα οδηγήσουν σε νέες συμφορές.
Η Β’ Περίοδος της «ΕΛΛΟΠΙΑΣ» διήρκεσε οκτώ χρόνια, λειτούργησε συλλογικά, δημοκρατικά, με πνεύμα συνεργασίας εξαιρετικό, εκδόθηκαν δε 43 τεύχη, συνεχώς βελτιούμενα σε θεματογραφία και αισθητική.
Όπλο μας όλο αυτό το διάστημα υπήρξε ή φιλοπατρία και η αγωνία «ποια» Ελλάδα θα παραδώσουμε στους απογόνους μας.
Συλλογιστική μας πάντα ήτανε να μην υπαχθούμε στη νοοτροπία της ομαδούλας, του προσωπικού συμφέροντος, της αυτοπροβολής αλλά σεμνά, διακριτικά, με μετριοπάθεια, ν’ ανταποκρινόμαστε με τον καλύτερο τρόπο στην εθελοντική προσπάθειά μας.
Αυτήν την μικρή αναδρομή δεχθείτε την ως υπομνηστική και όχι ως απολογιστική για την προσφορά της «ΕΛΛΟΠΙΑΣ» στα 66 τεύχη που συνολικά εξέδωσε από το 1990.
Στην κάθε ιδεολογική εθελοντική προσπάθεια όμως τη διάρκεια υπάρξεως και αναπτύξεώς της την καθορίζουν διάφοροι παράγοντες, μεταξύ των οποίων σημαντικότατος είναι η διαδοχή του «μπροστάρη» και το μέγεθος της διάθεσης για προσφορά των υπολοίπων συνεργατών. Η δική μας απόπειρα κράτησε 12 ενεργά χρόνια, στα οποία ο υποφαινόμενος συμμετέσχε κατά το 1/3 ως μέλος της Συντακτικής Επιτροπής, τα δε υπόλοιπα 2/3 διαχειριστής (εκδότης), αλλά εξαντλήθηκε πλέον ψυχικά και «στέγνωσε» οικονομικά.
Έτσι η παρούσα εξαμελής εκδοτική ομάδα, μετά από αδιέξοδες συζητήσεις, οδηγήθηκε στην δυσάρεστη απόφαση της διακοπής έκδοσης της «ΕΛΛΟΠΙΑΣ». Από τη θέση αυτή, τελευταίος της παλιάς εκδοτικής ομάδας, είμαι υποχρεωμένος να ευχαριστήσω όσους συνέβαλαν στην ύπαρξη, προβολή, διάδοση και διάθεση του περιοδικού. Όλους που συμμετείχαν στις κατά καιρούς εκδοτικές ομάδες, τους καταξιωμένους εκλεκτούς συνεργάτες, αυτούς που μόχθησαν στην εγγραφή συνδρομητών, εξασφάλιση κειμένων και τους ελάχιστους, που πολλές φορές από το υστέρημά τους μας ενίσχυσαν οικονομικά.
Όσο και αν προσπαθώ ν’ αποφύγω ν’ αναφερθώ σε ονόματα, μου είναι αδύνατον ν’ αντισταθώ στη μνήμη του Νίκου Ψυρούκη, για τους νέους ορίζοντες που άνοιξε στη συλλογιστική μου. Να ευχαριστήσω τον αγαπητό Θωμά Καλογρίτσα, χωρίς τη συνεισφορά του οποίου η προσπάθειά μας δεν θα μακροημέρευε, τον Πάγκο Σιβιτανίδη για την πλέον των δύο χρόνων φιλοξενία των συσκέψεων της συντακτικής επιτροπής στο γραφείο του, ομοίως για τρία και πλέον χρόνια τον σεβαστό μας καθηγητή και πρόεδρο της Επιτροπής Ενημέρωσης επί των Εθνικών θεμάτων κ. Αχιλλέα Λαζάρου, τον φίλο μου Κυριάκο Πόθο για τη βοήθειά του από τη θέση που κατείχε. Κανονικά οφείλω ν’ αναφερθώ ονομαστικά και σε άλλους άξιους Έλληνες και καλούς φίλους, αλλά ας μου το συγχωρήσουν, όπως ζητούμε συγγνώμη σε όσους λυπήσαμε κρίνοντας υποκειμενικά ως εκδοτική ομάδα και μη δημοσιεύοντας εργασίες τους.
Όσοι εκ των συνδρομητών επιθυμούν επιστροφή χρημάτων για τεύχη που δεν θα εκδοθούν, παρακαλώ να τηλεφωνήσουν ή να γράψουν για τον τρόπο αποστολής της διαφοράς (κατάθεση σε λογαριασμό, ταχυδρομική επιταγή ή το αντίτιμο σε γραμματόσημα).
Ένας άλλος τρόπος διάθεσης αυτών των χρημάτων είναι, επ’ ονόματι κάθε ενδιαφερομένου, η ενίσχυση των φροντιστηρίων Ελληνικής Γλώσσας στη Β. Ήπειρο ή για την αποπεράτωση του ναού του Αγίου Ευγενίου στα Πετρωτά του Νομού Ροδόπης στην υπό δημιουργία πόλη Ρωμανία.
Υπάρχει η εκκρεμότητα του Γ’ και τελευταίου μέρους του κειμένου «Το λάθος του Έρασμου και οι μη ελληνικές προφορές της ελληνικής» του κ. Χρυσ. Καραγκούνη. Δυνάμεθα να το στείλουμε ταχυδρομικά σε όποιον το ζητήσει.
Για την εκδοτική Ομάδα Θεόδωρος Μπινιχάκης
