του Χρίστου Δάλκου
Σέ συνέντευξή του στόν Ρένο Ἀποστολίδη (Ἐφ. Ἐλευθερία, 15-6-1958, βλ. καί νέος Ἑρμῆς ὁ Λόγιος, τ. 4ο, σ. 25-27), ὁ Ὀδυσσέας Ἐλύτης, προβληματιζόμενος γιά τό «Τί φταίει γιὰ τὴν κακοδαιμονία τῆς νεοελληνικῆς ζωῆς;», θέτει τόν δάκτυλον ἐπὶ τὸν τύπον τῶν ἥλων: «Κι ἐκεῖνο ποὺ ξέρω εἶναι ὅτι μ᾿ αὐτὰ καὶ μ᾿ αὐτὰ ἐφτάσαμε σὲ κάτι ποὺ θὰ μοῦ ἐπιτρέψετε νὰ ὀνομάσω “ψευδοφάνεια”. Ἔχουμε, δηλαδή, τὴν τάση νὰ παρουσιαζόμαστε διαρκῶς διαφορετικοὶ ἀπ᾿ ὅ,τι πραγματικὰ εἴμαστε. Καὶ δὲν ὑπάρχει ἀσφαλέστερος δρόμος πρὸς τὴν ἀποτυχία, εἴτε σὰν ἄτομο σταδιοδρομεῖς εἴτε σὰν σύνολο, ἀπὸ τὴν ἔλλειψη τῆς γνησιότητας.»
Σκέφτομαι πώς, ἄν στήν περίπτωσή μας αὐτή ἡ «ψευδοφάνεια» ἐκφράστηκε μέσα ἀπό τήν σχετικῶς ὑποφερτή σύγκρουση μεταξύ ἀρχαίας Ἑλλάδας καί Βυζαντίου, ἀττικισμοῦ καί δημοτικῆς γλωσσικῆς παράδοσης –πού ἀκόμα, ἐν μέρει, μᾶς κατατρύχει-, στήν περίπτωση τῶν Σλαβομακεδόνων ἔχει πάρει τίς διαστάσεις μιᾶς σχιζοφρενικῆς φαντασίωσης πού ἐπιβάλλει σ᾿ ἕναν ὁλόκληρο λαό νά ἀπαρνῆται τήν αὐθεντική ἐθνική του ταυτότητα καί, τό ἀκόμα χειρότερο, νά ντρέπεται γι᾿ αὐτήν. Πράγματι, δέν ὑπάρχει ἀσφαλέστερος δρόμος πρός τήν ἀποτυχία, εἴτε σάν ἄτομο σταδιοδρομεῖς εἴτε σάν σύνολο, ἀπό τήν ἔλλειψη τῆς γνησιότητας, στήν ὁποία μέ μαθηματική ἀκρίβεια ὁδηγεῖ τούς Σλαβομακεδόνες ἡ περιφρόνηση τῆς, ἀρκούντως παλαιᾶς, ἐθνικῆς τους ὕπαρξης.
Ἀναφέρομαι σέ ἐθνική ὕπαρξη καί ὄχι ἐθνική συνείδηση, διότι αὐτή ἡ τελευταία ἐμφανίζεται μᾶλλον καθυστερημένα, καί ὑπό τήν ἐπίδραση τῶν σχεδιασμῶν καί προτροπῶν τοῦ πανσλαβισμοῦ. Εἶναι χαρακτηριστική ἡ στάση ἑνός ἐκ τῶν πρωτεργατῶν τῆς σλαβομακεδονικῆς ἐθνικῆς ἀφύπνισης, τοῦ Dimitar Miladinov (γενν. στήν Στρούγκα τῆς Ὀχρίδος τό 1810): «Στά 1840 ἦταν δάσκαλος στήν ἰδιαιτέρα του πατρίδα καί δίδασκε στά ἑλληνικά. Τό 1845 ἐπισκέφθηκε τό σχολεῖο του ὁ ρῶσσος λόγιος Grigorόvič ὁ ὁποῖος τόν ρώτησε γιατί δέν δίδασκε στήν μητρική του γλῶσσα καί τόν προέτρεψε νά τό κάνῃ. “Δέν εἴσαστε ἀδέλφια μας;” τοῦ εἶπε. Ἔκτοτε ὁ D. Miladinov στράφηκε ὅλο καί περισσότερο πρός τήν μητρική του σλαβική γλῶσσα καί μεταβλήθηκε σέ ὡρκισμένο ἀντίπαλο τοῦ ἑλληνισμοῦ. Σταδιακά ἀφωσιώθηκε μέ πάθος σ᾿ αὐτήν τήν πολεμική καί ἀνέπτυξε μιά φανατική βουλγαρική ἐθνική συνείδηση (οἱ “Μακεδόνες” δέν θεωροῦσαν ἀκόμα ὅτι εἶναι ἕνα ξεχωριστό ἔθνος).
Μαθητές του ὑπῆρξαν ὡρισμένοι διάσημοι ἄνθρωποι τῶν γραμμάτων, μεταξύ τῶν ὁποίων ὁ μικρότερος ἀδελφός του Konstantin Miladinov (γενν. στήν Στρούγκα, 1830), ὁ Rajko Žinzifov (γενν. στό Veles, 1839), ὁ Grigor Prličev, ὁ Partenij Zografski καί ὁ Kuzman Šapkarev. Τούς ἔστειλε νά συνεχίσουν τίς σπουδές τους στήν Ρωσσία, καί ὁ ἀδελφός του Konstantin, ὁ Žinzifov καί ὁ Zografski εἶχαν τήν δυνατότητα νά σπουδάσουν σλαβονική φιλολογία σέ ρώσσικα πανεπιστήμια, στά τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ 1850.
Ὁ K. Miladinov, ὁ Žinzifov καί ὁ Prličev ἔθεσαν τίς βάσεις τῆς σύγχρονης “μακεδονικῆς” ποίησης…» (R. G. A. de Bray, Guide to the Slavonic languages, London: J. M. Dent & Sons Ltd, 1951, σ. 244).
Ἄν κρίνουμε ἀπό τό γεγονός ὅτι ὁ μεταφραστής τῆς Ἰλιάδος Grigor Prličev «παραπονιόταν στά τέλη τῆς ζωῆς του πώς ποτέ δέν μπόρεσε νά χειρισθῇ μέ ἀπόλυτη εὐχέρεια τήν βουλγαρική» (ὅ.π. σ. 245), θά δώσουμε ἕνα δίκιο στούς Σκοπιανούς πού ἐπιμένουν ὅτι, παρά τήν ἰδιαίτερη συγγένεια, ἡ γλῶσσα τους ἀπέχει πολύ ἀπό τοῦ νά ταυτίζεται μέ τήν βουλγαρική. Στό ἴδιο συμπέρασμα μᾶς ὁδηγεῖ καί ἕνα ἄλλο στοιχεῖο, τοῦ ὁποίου, παραδόξως, ἐλάχιστη χρήση κάνουν οἱ Σκοπιανοί, ἴσως ἐπειδή ὁδηγεῖ πρός συνεπαγωγές μέσα ἀπό τίς ὁποῖες ἐπιβεβαιώνεται ἡ παλαιότητα, ὁ ἱστορικός χαρακτήρας τῆς σλαβικῆς γλώσσας πού χρησιμοποιοῦν: «Τά πρῶτα μνημεῖα τῆς Παλαιᾶς Σλαβονικῆς, ὅπως εἶναι κοινά ἀποδεκτό ἀπό τήν φιλολογική ἐπιστήμη, εἶναι γραμμένα στήν γλῶσσα τῶν Σλάβων τῆς Μακεδονίας τοῦ β΄ ἡμίσεος τοῦ 9ου αἰ. μ. Χ.» (ὅ.π., σ. 1) | «Ἀπό μιά εἰρωνεία τῆς ἱστορίας, ὁ λαός πού οἱ πρόγονοί του ἔδωσαν στούς Σλάβους τά πρῶτα μνημεῖα τῆς γραμματείας τους, ἦταν ὁ τελευταῖος τοῦ ὁποίου ἡ γλῶσσα ἀναγνωρίσθηκε ὡς ξεχωριστή σλαβονική γλῶσσα, διακεκριμένη ἀπό τίς γειτονικές της, σερβική καί βουλγαρική.» (ὅ.π., σ. 243).
Δέν εἶμαι γλωσσολόγος, πολύ περισσότερο σλαβολόγος, γιά νά μπορῶ μέ ἀσφάλεια νά ἀποφανθῶ γιά τά ἰδιαίτερα χαρακτηριστικά τῆς σλαβομακεδονικῆς καί τήν ἀκριβῆ της θέση στό πάνθεο τῶν σλαβικῶν γλωσσῶν. Ἐκεῖνο ὅμως γιά τό ὁποῖο μπορῶ νά διαβεβαιώσω τόν κάθε καλόπιστο ἀναγνώστη –καί τό ὁποῖο ἐν τελευταίᾳ ἀναλύσει τό καταλαβαίνει κι ἀπό μόνος του- εἶναι ὅτι οἱ γείτονές μας, παρασυρμένοι ἀπό τήν γοητεία τῆς «ἀρχαιομακεδονικῆς» τους ψευδοφάνειας, ἔχουν φθάσει σέ σημεῖο νά ἀδιαφοροῦν ἤ καί νά περιφρονοῦν τούς αὐθεντικούς θησαυρούς πού συνιστᾷ γι᾿ αὐτούς καί τούς ἄλλους Σλάβους ἡ παλαιά γλωσσική τους παράδοση.
Τηρουμένων τῶν ἀναλογιῶν, κάτι παρόμοιο συνέβη ἐν μέρει καί σ’ ἐμᾶς, κι εἶναι καιρός νά πάψουμε νά βλέπουμε τήν πολύτιμη, ἀχανῆ καί οἰκειότερη γλωσσική μας παράδοση, ἀποκλειστικά μέ τά μέτρα ἑνός κοντόθωρου καί στενόμυαλου ἀττικισμοῦ. Ἄς εὐχηθοῦμε νά γίνῃ συνείδηση, τόσο στούς Σλαβομακεδόνες ὅσο καί σ’ ἐμᾶς, ἡ προειδοποίηση τοῦ Ἐλύτη: «δὲν ὑπάρχει ἀσφαλέστερος δρόμος πρὸς τὴν ἀποτυχία, εἴτε σὰν ἄτομο σταδιοδρομεῖς εἴτε σὰν σύνολο, ἀπὸ τὴν ἔλλειψη τῆς γνησιότητας.»
4 ΣΧΟΛΙΑ
Αγαπητε κε Δαλκο
Δεν μας τα λετε και πολυ καλα, ιδου οι αντιρησσεις μου στο κειμενο σας.
1.Λογω του γεγονοτος οτι οτιδηποτε “σλαυικο ” αναφερεται σε γλωσσικο συσχετισμο, ο ορος –Σλαυομακεδονες– χαρακτηριζει εθνικους Μακεδονες ομιλουντων μια των σλαυικων διαλεκτων. Το θεμα ειναι εαν δεχεσθαι τοιουτου ειδους Σλαυο-Μακεδονες.
2.Ο Miladinov υπηρξε σε ολη του την ζωη φανατικος Βουλγαρος εξυμνωντας την Βουλγαρικη καταγωγη ολων των Μακεδονων της Μακεδονιας οπως αυτη διεμορφωθη απο τις αρχες του 1870. Παρ ολα αυτα, βασικα υπηρξε υπηρετης των Σερβικων συμφεροντων και των βλεψεων των προς την Μακεδονιαν. Για να το θεσω απλα, το “Μακεδονικο” το δημιουργησαν και το τρεφουν ακομα την σημερον οι Σερβοι.
3. Δεν ξερω απο που σκαλισατε τα περι του Ρωσσου Grigorovic αλλα ο Πανσλαυισμος το 1845 ηταν εξαιρετικα αντι-Ρωσσικος ,αλλα και το πρωτο Παν-σλαυικο συνεδριο δεν ειχε λαβει χωραν , ωστε να μιλαμε για ενεργον Ρωσσικον Πανσλαυισμο. Ας μην ξεχναμε βεβαια και το γεγονος οτι οι Ρωσσοι δεν ησαν Σλαυοι, ενω η αρχικη κινητηριος δυναμη του Πανσλαυισμου υπηρξαν οι Καθολικοι με δευτερους τους κουμμουνιστες, χαρακτηριστικη παραμενει ακομα και σημερα η ανταλλαγη των επιστολων μεταξυ Ενγκελς και Μπακουνιν.Μαλιστα οταν εριφθη η προτασις περι Σλαυικης Ομοσπονδιας, ο μοναδικος ορος ηταν ο αποκλεισμος των Ρωσσων.
4. Η παρεα που αναφερατε οτι εθεσαν τις βασεις της “μακεδονικης ποιησης ” ειναι βασικα σημερινη Σκοπιανη προπαγανδα και το Διαδυκτιο ειναι γεματο απο αντιπαραθεσεις σχετικα με αυτην την παρεα.
5. Το κλειδι της δηθεν αποστασεως-διαχωρισμου μεταξυ Βουλγαρικης και Σκοπιανης ειναι ο ορος —της σημερον ημερας— . Βλεπετε η εντοπια γλωσσα-ιδιωματα της Μακεδονιας του 19ου αιωνος τα λεγομενα Ναση-ι- ηταν βασικα σλαυοφανης και οχι σλαυικη, με ελληνικες καταβολες και προελευση, πλειστες οσες αναφορες απο Τσιουλκα,Δραγουμη,Μελα,Τσαμη,Πυρζα, κ.τ.λ. Αυτα τα τοπικα ιδιωματα προσπαθησαν να χρησιμοποιησουν και ιδιοποιηθουν οι Βουλγαροι δια μεσου της εκκλησιας, των σχολειων , και της βιας, αλλα και της πληρους αδιαφοριας των Αθηνων. Μετα την καταληψη της Πελαγονιας το 1912 με την προδοσια του Βενιζελου και τα του Πρωτοκολλου διανομης Κορομηλα–Μποσκοβιτς της 5ης Μαιου 1914 τα ιδιωματα ελαβαν Σερβικην χρειαν για να καταληξουν σε ‘Μακεδονικα’ με την δημιουργιαν της Βαρνταρσκας Περιφερειας και την προσπαθειαν αποβουλγαροποιησεως αλλα και αφελληνισμου. Για αυτην την γλωσσα-ιδιωματα εχει γραψει την μελετη του ο Ανδριωτης στην οποιαν αναφερει οτι ενω κυριον χαρακτηριστικου ορισμου γλωσσας ειναι η γραμματικη και το συντακτικο της, τα μακεδονικα ιδιωματα πασχουν μιας και της αυτης γραμματικης και συντακτικου.
6.Και τωρα κατι το σοβαρωτερον.Γνωστοποιηστε στους συγγραφεις του βιβλιου στο οποιον αναφερεσθαι οτι ‘Τα πρωτα μνημεια της Παλαιας Σλαβονικης’ ΔΕΝ ειναι γραμμενα στην γλωσσα των Σλαυων της Μακεδονιας. Αντιθετως, εις την διηγηση του μοναχου Χραμπρ στο σχετικο κεφαλαιο υπαρχει μια λιαν ενδιαφερουσα φρασις —οι Σλαβοι μετεχειριζοντο τα ελληνικα και λατινικα γραμματα επι πολλα ετη — I TAKO BESE MNOGA LETA— ( ΣΕΛΙς 10 EMIL GEORGIEV— KIRIL I METODIJ ………) οχι μονο αυτο, αλλα ακομα και η αποκαλουμενη ” κυριλλιτσα” αποτελει εκσλαβισθεισαν ελληνικη γραφη.
7. Και τωρα το μεγαλυτερο και πλεον σοβαρο ερωτημα, ΕΦ ΟΣΟΝ ΟΙ ΣΛΑΥΟΙ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΣΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΛΑΤΙΝΙΚΗΝ, ΠΟΙΟΣ Ο ΛΟΓΟΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΟΘΕΙ ΝΕΑ ΓΡΑΦΗ Η ΟΠΟΙΑ ΚΑΤΕΛΕΙΞΕ ΓΝΩΣΤΗ ΣΑΝ ΣΛΑΥΙΚΗ? Το γεγονος βεβαια οτι ο Πατριαρχης Φωτιος ηταν φανατικος αντι-Παπιστης και αντι-Λατινιστης θα δικαιολογουσε τον αποκλεισμο της Λατινικης σαν γλωσσας εκχριστιανισμου των βορειων του Βυζαντιου λαων οι οποιοι ΑΡΓΟΤΕΡΑ εγιναν γνωστοι με το ονομα ”Σλαυοι” , συμπεριλαμβανομενων των Βουλγαρων φανατικων οπαδων της Ρωμης παρα της Κωνσταντινουπολεως γενικωτερα. Αλλα ΓΙΑΤΙ ο αποκλεισμος της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ απο τον εκχριστιανισμο των Βουλγαρων και των βαρβαρικων φυλλων βορειως των συνορων,αποκλεισμος για τον οποιον βασικα ειναι υπευθυνος ο Φωτιος ?
Μηπως το γεγονος οτι με το τελος των Επτα Οικουμενικων Συνοδων το σχισμα ελαβε την καθοριστικη του μορφη, με τους Βουλγαρους να επιστρεφουν στο Βυζαντιο ( αλλα και στον εκσλαυισμο των αντι για τον εκλατινισμο των η τον εξελληνισμο των), και τον Πατριαρχη Φωτιο νικητη ακομα και στην διαμαχη του με τον φιλο-Παπιστη Βασιλειο τον Μακεδονα?
Η μηπως μιας και ο Μιχαηλ ο Τριτος τον απεκαλεσε “Χαζαρου προσωπο ” ηταν ενδεικτικο της εθνικης του καταγωγης απο το Βασιλειο των Χαζαρων. Αλλα οι Χαζαροι της εποχης του οπως και το βασιλειο των ηταν ΕΒΡΑΙ-Ι-ΚΟ. Διαφορετικος βεβαια ο τοτε Εβραισμος, αλλα κατι τετοιο θα δικαιολογουσε τον εντονο Ανθελληνισμο του και την μανια του να μορφωσει τους βαρβαρους οχι με την ελληνικην ουτε με την λατινικην, οπως θα δικαιολογουσε και την δημιουργια της “Gklakolitsas” υπευθυνης για τον Σλαυικο κολοσσο και τα επακολουθα των βλεψεων του ενατια του ελληνισμου.Μηπως το σχισμα δεν ειναι τιποτα αλλο παρα η εισοδος του Εβραισμου και των συμφεροντων του στην μεχρις τοτε αμειγως ελληνικην Ορθοδοξιαν ?
8. Οι γειτονες αγαπητε Κε Δαλκο εχουν αλλον εναν λογο για την αρχαιομανια τους και την γοητεια της αρχαιομακεδονικης, και ο λογος αυτος ειναι οτι τουλαχιστον 400,000 απο δαυτους ειναι απο ΕΛΛΗΝΙΚΟ αιμα. Ειναι αυτοι τους οποιους προδωσε η Αθηνα ξανα και ξανα στο διαβα των αιωνων. Ειναι αυτοι οι ιδιοι οι οποιοι πολεμησαν επι χιλιετηριδες στα βορεια συνορα ωστε η Αθηνα να παραμεινει Ελληνικη. Ειναι οι απογονοι του Δευκαλιωνα, του Ελληνα , των Μακεδονων , της Πρωτης Ιουστινιανης , του Ιλλυρικου, της Πελαγονιας, του Δεσποτατου της Ηπειρου, οι Μοσχοπολιτες αναγεννητες του Ελληνισμου οι επαναστατες των Ορλοφικων ,του Μακεδονικου αγωνα και του επους του ’40. Ειναι αυτοι τους οποιους παρατησε ο Βενιζελος και ο Κορομηλας, οι ιδιοι που τους βαπτισαν σαν Σλαυο-μακεδονες και Ρουμανοβλαχους. Ετσι ειναι η Αθηνα αγαπητε Κε Δαλκο, της αρεσε ανεκαθεν να τρωει τα παιδια της, αλλα…………..ΣΛΑΥΟΜΑΚΕΔΟΝΕΣ δεν υπηρχαν και δεν υπαρχουν.
Γιωργος Τσαπανος
Καλιφορνια
Ἀγαπητέ κ. Τσάπανε ἤ Τσαπάνε ἤ Τσαπανέ (ὅπως βλέπετε, χρειάζεται νά βάζουμε τούς τόνους, γιατί δημιουργοῦνται πάμπολλες παρεξηγήσεις) ξεκινᾶτε τήν ἐπιστολή σας μέ ἕνα ἀξίωμα: «Λογω του γεγονοτος οτι οτιδηποτε «σλαυικο » αναφερεται σε γλωσσικο συσχετισμο». Ὁ,τιδήποτε «σλαυικό» δέν ἀναφέρεται μόνο σέ γλωσσικό συσχετισμό ἀλλά καί σέ ἐθνικό συσχετισμό.
Λέτε: «ο ορος –Σλαυομακεδονες– χαρακτηριζει εθνικους Μακεδονες ομιλουντων μια των σλαυικων διαλεκτων» (κανονικά: ὁμιλοῦντες μία τῶν σλαυικῶν γλωσσῶν). Ναί, οἱ Σλαβομακεδόνες μιλοῦν μιά ξεχωριστή σλαβική γλῶσσα πού διακρίνεται, παρά τίς ὁμοιότητες, τόσο ἀπό τήν σερβική ὅσο καί ἀπό τήν βουλγαρική. Ἐγώ δεν κάνω τίποτ’ ἄλλο ἀπό τό νά χρησιμοποιῶ ἕναν ὅρο ὁμόλογο τοῦ «Σερβομακεδών» πού χρησιμοποιεῖ ὁ Παπαδιαμάντης στό διήγημά του «Ὁ Ἀμερικάνος» (Ἅπαντα, Κριτική Ἔκδοση Ν.Δ. Τριανταφυλλόπουλος, τ. 2, σ. 257-273). Γραμμένο τό 1891, καί ἀναφερόμενο σέ γεγονότα πού διαδραματίζονται τήν δεκαετία 1870-1880 (: «Ἦτο τῇ 24 Δεκεμβρίου 187…»), ἀποτελεῖ μιά σοβαρή ἔνδειξη ὅτι οἱ σύνθετοι ὅροι, μέ δεύτερο συνθετικό τήν λέξη «μακεδών» χρησιμοποιοῦνταν πολύ πιό πρίν ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Τίτο, προκειμένου νά ἐκφράσουν τήν ὄντως ἰδιότυπη σλαβομακεδονική ἐθνική καταγωγή: «Ἐν ὀρχηστικῷ θορύβῳ, ἐν φωναῖς καὶ ἀλαλαγμῷ, εἰσήλασεν εἰς τὸ καπηλεῖον ἡ εὔθυμος συντεχνία τῶν τριῶν ἀχθοφόρων τῆς πόλεως, μετὰ τὴν ἐκ τοῦ καφενείου τοῦ μπάρμπ’ Ἀναγνώστη ἀποπομπήν της. Ὁ εἷς τῶν τριῶν, ὁ Στογιάννης ὁ Ντόμπρος, σερβομακεδὼν τὴν καταγωγήν, ὑπεκρίνετο τὴν ἀρκούδαν, κ’ ἐχόρευεν, ὁ δεύτερος ἐκεῖνος ὅστις πρὶν ἔλεγε τὰ τραγούδια, ὁ Παῦλος ὁ Χαλκιᾶς, εἶχε μουντζουρωθῆ κ’ ἔκαμνε τὸν ἀρκουδιάρην…» (ὅ.π. σ. 269).
Λέτε: «Δεν ξερω απο που σκαλισατε τα περι του Ρωσσου Grigorovic αλλα ο Πανσλαυισμος το 1845 ηταν εξαιρετικα αντι-Ρωσσικος, αλλα και το πρωτο Παν-σλαυικο συνεδριο δεν ειχε λαβει χωραν…» Ὠφείλατε νά ξέρατε ἀπό ποῦ τά σκάλισα, διότι τό ἀναφέρω: «R. G. A. de Bray, Guide to the Slavonic languages, London: J. M. Dent & Sons Ltd, 1951, σ. 244». Γιά τά περί πρώτου πανσλαβικοῦ συνεδρίου ἔχετε δίκιο, ἀλλά ὅπως πολύ καλά γνωρίζετε οἱ ἀπαρχές τῶν ἰδεολογικῶν ρευμάτων τοποθετοῦνται πολύ πρό τῆς ἐπισημοποιήσεώς τους.
Λέτε: «η εντοπια γλωσσα-ιδιωματα της Μακεδονιας του 19ου αιωνος τα λεγομενα Ναση-ι- ηταν βασικα σλαυοφανης και οχι σλαυικη, με ελληνικες καταβολες και προελευση, πλειστες οσες αναφορες απο Τσιουλκα,Δραγουμη,Μελα,Τσαμη,Πυρζα, κ.τ.λ.»
Θά μποροῦσα νά συμφωνήσω στό ὅτι τό ἰδίωμα αὐτό εἶναι ὑβριδικοῦ χαρακτῆρα, μέ πολλές ἑλληνικές προσμείξεις. Βέβαια, ὅποιος ἀνατρέξῃ στό πολύτιμο ἔργο τοῦ Τσιούλκα ὀφείλει νά ἀναγνωρίσῃ ὅτι, πέραν τῶν πραγματικά ἐντυπωσιακῶν διασταυρώσεων ἑλληνικῆς ~ σλαβικῆς, ὑπάρχουν καί στοιχεῖα πού παρατραβηγμένα ἀνάγονται στήν ἀρχαία ἑλληνική γλωσσική παράδοση. Ὅσο γιά τόν Ἀνδριώτη (βλ. «Τό ὁμόσπονδο κράτος τῶν Σκοπίων καί ἡ γλώσσα του», στό Η γλώσσα της Μακεδονίας, σ. 213-214), παρ’ ὅλο πού ἐπισημαίνει ὅτι «Οἱ Σέρβοι γλωσσολόγοι δίνουν μεγαλύτερη βαρύτητα στά κοινά του γνωρίσματα μέ τήν Σερβική, καί οἱ Βούλγαροι, στά κοινά μέ τή Βουλγαρική, γιά νά ὑποστηρίξουν οἱ πρῶτοι ὅτι τό ἰδίωμα αὐτό εἶναι προέκταση τῆς Σερβικῆς καί οἱ δεύτεροι ὅτι εἶναι προέκταση τῆς Βουλγαρικῆς», δέχεται ὅτι «τό γλωσσικό ἰδίωμα τοῦ κράτους τῶν Σκοπίων, παρουσιάζει περισσότερα καί σημαντικώτερα κοινά γνωρίσματα μέ τή Βουλγαρική, τά ὁποῖα στή Σερβική εἶναι ἄγνωστα.». Γιά νά καταλήξῃ: «Ποῦ ἀνήκει λοιπόν; Φυσικά ὄχι στή Σερβική. Ἀλλά οὔτε μέ τή Βουλγαρική μπορεῖ νά ταυτιστῇ ἐντελῶς. Εἶναι, ὅπως ὁρίζει ὁ A. Vaillant, ἕνα ἰδίωμα πού γενεαλογικά ἀνήκει μᾶλλον σέ μιά βουλγαρομακεδονική ἑνότητα, ἡ ὁποία ἀντιτίθεται σέ μίαν ἄλλη γλωσσική ἑνότητα, τή σεβοκροατική. Κατάγεται κατ’ εὐθείαν ἀπό ἕνα σλαβικό ἰδίωμα πού μιλοῦνταν κατά τόν 9ο – 10ο αἰώνα μ. Χ. στή βόρεια Μακεδονία, καί στό ὁποῖο μετάφρασαν τήν Ἁγία Γραφή ὁ Κύριλλος καί ὁ Μεθόδιος.» (ὅ.π., σ. 216).
Θά συμφωνήσετε, πιστεύω, πώς καί ἐγώ δέν λέω τίποτε διαφορετικό ἀπό τόν Ἀνδριώτη. Ὅσο γιά τό κατά τήν γνώμη σας «σοβαρωτερον» ἐπιχείρημα, ὅτι δηλαδή «οι Σλαβοι μετεχειριζοντο τα ελληνικα και λατινικα γραμματα επι πολλα ετη», χωλαίνει κατά τό ὅτι ταυτίζει γλῶσσα καί γραφή. Ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει κι ἐγώ θά μποροῦσα νά πιαστῶ ἀπό τό γεγονός ὅτι χρησιμοποιεῖτε τό ξενικό ἐρωτηματικό (π.χ. «ειναι υπευθυνος ο Φωτιος?) γιά νά ἰσχυρισθῶ ὅτι δέν γράφετε ἑλληνικά ἤ ὅτι δέν ἀγαπᾶτε τήν ἑλληνική. Φυσικά δέν τό λέω, καί μάλιστα διαβλέπω πίσω ἀπό τήν παρέμβασή σας –παρ’ ὅλο πού διαφωνῶ μέ τήν ἀπόρριψη τοῦ ὅρου «Σλαβομακεδόνες»- μιά εἰλικρινῆ ἀγάπη καί καημό γιά τόν τόπο μας. Νά ‘στε καλά,
Χρῖστος Δάλκος
Αγαπητε Κε Δαλκο
Διαισθανομαι μιαν αμυδρα αρνητικη θεληση εκ μερους σας για συνεχεια της αντιπαραστασεως, αλλα τα πραγματα μας τα μπερδεψατε ακομα περισσοτερο, οποτε ορισμενες διευκρινησεις ειναι απαραιτητες.
Βλεπετε ποσο ευκολα απο κατηγορος του Πανσλαυισμου γινεσθε υποστηρικτης των ιδεων του περι ΕΘΝΙΚΟΥ Σλαυικου συσχετισμου? Ποτε δεν υπηρξε Σλαυικη Εθνικοτητα-Εθνοτητα παρα μονο μια πανσπερμια νομαδικων βαρβαρικων φυλων, ουτε καν ομιλουντων αρχικως μιαν και την αυτην γλωσσαν η εστω συγγενη με αυτην των ελων του Πριπετ –απ οπου και ξεκινησαν οι μεταμορφωθεντες σε σλαυικες γλωσσες–,η εχοντων την αυτην Θρησκειαν, το αυτο αλφαβητο, το ιδιο εθνονυμο, πολιτισμο, γενετικα χαρακτηριστικα, καλες σχεσεις γειτονιας, κ.τ.λ., κ.τ.λ.
Βεβαια εχουν ενα κοινο χαρακτηριστικο, τον ΠΑΝΣΛΑΥΙΣΜΟ, ιδεα η οποια προσπαθει να πεισει σχεδον μισο δις ανθρωπων οτι ανηκουν και ΕΘΝΙΚΩΣ σε μια και την αυτη φυλη, και ας μην αποδεχονται γεννητικα τεστ.
Και μιας ο Παπαδιαμαντης χρησιμοποιησε τον ορο “Σερβομακεδων ” προσπαθειτε να δικαιολογησετε τον παραφρασμενο “Σλαυομακεδων “! Αλλα, ο Παπαδιαμαντης ξεκαθαρα, αναφερεται στην καταγωγη του Στογιαννη, και οχι σε ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟΥΣ χαρακτηρισμους.Ο Στογιαννης ειναι Σερβος εκ Μακεδονιας, τελεια και παυλα, σε πληρη αντιθεση με τους Σκοπιανους, οι οποιοι επιθυμουν να ειναι ΕΘΝΙΚΟΙ Μακεδονες,ωμιλουντες σλαυικην διαλεκτον οπως αυτη διεμορφωθη μετα τον αποβουλγαρισμο και αφελληνισμο της γειτονος.
Το απο που τα σκαλισατε, σας το ερωτησα, μηπως και ξαναδιαβαζατε το βιβλιο του De Bray ψαχνοντας πρωτογενεις βιβλιογραφιες. Ο Τσιουλκας αναφερεται στην γλωσσα του Μοναστηριου εν ετι 1907, στην ιδια γλωσσα της αυτης εποχης που οι Δραγουμης,Πυρζας.Τσαμης και αλλοι την θελουν ελληνικην. Ο Ανδριωτης εν αντιθεσει αναφερεται στο ιδιωμα των Σκοπιων του 1966, τεραστια η διαφορα.Το ασχημο ειναι, οτι κανενας γλωσσολογος μεχρις σημερα δεν εχει κανει αντικειμενικη εργασια σχετικα με τον συσχετισμο της βουλγαρικης και της σερβικης με την ελληνικη. Εδωσαν οι Σερβοι και οι Βουλγαροι γλωσσολογικα στοιχεια στην ελληνικη, η ελαβαν, και ποσα?
Τα περι σλαυικου ιδιωματος του 9ου-10ου αιωνα μ.Χ. στην Μακεδονια ειναι αλλο ενα παραμυθι του Πανσλαυισμου. Δεν υπαρχει καμμια πρωτογενης αναφορα σε οτιδηποτε σλαυικο. Εχωμε βεβαια σκλαβηνους, σλοβενους,σθλαβηνους,σκλαβους,κ.τ.λ., αλλα ΣΛΑΥΟΥΣ δεν εχωμε. Μονο κατα τον 17ον αιωνα και εντευθεν με τις πρωτες κινησεις του Πανσλαυισμου η πανσπερμια των διαφορων βαρβαρικων ομαδων βορειως του Δουναβεως αρχισαν να γινονται γνωστοι σαν Σλαυοι. Και ας μην ξεχναμε βεβαια οτι μεχρις τον 6ον μ.Χ. αιωνα (εποχη Ιουστινιανου.Λυδου ) επισημη γλωσσα στον ελληνικο χωρο ηταν η λατινικη, ενω περιπου εναν αιωνα αργοτερα, 30,000 Τουρκοταταρομογγολοι μετωνομασθεντες σε ” Βουλγαρους” δεν θα μπορουσαν να μεταδωσουν βαρβαρικην γλωσσαν και να δημιουργησουν Βουλγαρικην Αυτοκρατοριαν μεσα σε λιγωτερο απο 200 χρονια εν τω μεσω εκατομμυριων Ελληνων των Βαλκανιων. Αλλα ειναι λοιπον τα αιτια του δηθεν γλωσσικου εκσλαυισμου, πολυ περισσοτερον μαλιστα οταν οι μεταλαχθεντες σε “Βουλγαρους” πληθυσμοι δεν καν ωμιλουν την εποχην εκεινη οιαδηποτε των σλαυικων διαλεκτων, οπως βεβαια αλλα ειναι και τα αιτια των παροντων δημογραφικων πραγματικοτητων των Βαλκανιων.Διωξαμε το ΕΛΛΗΝΙΚΟ αιμα εν ονοματι γλωσσικων και θρησκευτικων ραφιναρισματων, και σημερα αλληλοψαχνομαστε για την ταυτοτητα μας!
Ο Κυριλλος-Κωνσταντινος και ο Μεθοδιος, δεν εμορφωσαν Βαλκανικους Ελληνες στην Σλαυικη, δεν υπηρχε λογος, οι δικοι μας ωμιλουν καλλιστα περιπλοκωτερες και ανωτερες γλωσσες απο τις βαρβαρικες των βορειων ορδων και των περα του Δουναβεως τοπικων πληθυσμων –οι οποιοι και κατεληξαν απο τον 19ον αιωνα να δεχθουν την λατινικην—, ανεβηκαν στην Μοραβια και ενω η εντολη σε αυτους ηταν η καταστροφη του Καθολικισμου, τελικα και οι δυο εγινα Αποστολοι του Καθολικισμου! Οσο δε για τον μαθητη των Κλημη, ειναι αξιον αποριας που βρηκε ανω των 3,500 ιεραποστολων οι οποιοι ειχαν εκπαιδευθει στην νεωτατη Σλαυικη γλωσσα, ωστε να μορφωσει τους Αχριδικους πληθυσμους στην Σλαυικη, πληθυσμους οι οποιοι ωμιλουν την Βλαχικην-Λατινικην και την Ελληνικην, επισημον γλωσσαν του ημι-Πατριαρχειου της Αχριδας. Βλεπετε, η μονη εξηγηση ειναι οτι επροκειτο περι Εβραιων ιεραποστολων αποσταλεντων απο την Κωνσταντινουπολη,να αποτρεψει τους εντοπιους πληθυσμους απο οποιανδηποτε συνεργασια και οιουσδηποτε συνδεσμους με την Ρωμη. Το γεγονος οτι η Ελληνικη αναγεννησις ξεκινησε απο την Μοσχοπολη και το τυπογραφειο της το οποιον ετυπωνε σε απταιστον ελληνικην, καταμαρτυρει οτι οι εντοπιοι πληθυσμοι ουδεποτε εχασαν την πατρογονικην των γλωσσαν.
Και μιας και ωμιλειτε περι ταυτισμου μου “σλαυικης ” γραφης και γλωσσας, μηπως θα μπορουσατε να αναφερετε τυχον δειγματα της πρωτης στον Μακεδονικο χωρο, και την εποχη των ευρηματων ? Διοτι το να λεμε οτι καποιοι ωμιλουν —σλαυικην— πριν απο 10-15 αιωνες, θα πρεπει να εχωμε και καποιοιυ ειδους στοιχεια για την αναγνωρηση τυχον “σλαυικης ” γλωσσας. Μηπως προκειται περι διαιωνισμου λανθασμενων παραδοχων εκ μερους ανιστορητων ?
Γιωργος Τσαπανος
Καλιφορνια
Υ.Γ.
Το γεγονος οτι δεν γνωριζετε που τοποθετειται ο τονος στο ονομα μου, ειναι αποδειξη Παπανουτσιακης μαθησης, αλλα και στο οτι δεν θα εχετε διαβασει ουτε το βιβλιο της Ναταλιας Μελα, αλλα ουτε και αυτο που αναφερεται στην “Εθνικη Εταιρεια ” .
Να και μερικοι συνδεσμοι που θα μπορουσατε να χρησιμοποιησετε μιας και διδασκετε ( αυτο απο κοινο μας φιλο).
http://books.google.com/books?id=vvg9FyTe_OgC&dq=SIMOCATES&q=SCLALINI#v=onepage&q=SCLALINI&f=false
http://books.google.com/books?id=8qo-AAAAcAAJ&dq=SIMOCATES&q=%CE%94%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%82#v=onepage&q=%CE%A9%CE%BA%CE%B5%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%82&f=false
http://books.google.com/books?id=RogMAQAAMAAJ&printsec=frontcover&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false
http://books.google.com/books?id=KVQMAAAAYAAJ&dq=Lydus&q=italians#v=onepage&q=italians&f=false
http://groznijat.tripod.com/bulgar/wolff.html
Ἀγαπητέ κύριε Τσάπανε ἤ Τσαπάνε ἤ Τσαπανέ,
Θά ἐκπλήττεσθε, βέβαια, πού ἐξακολουθῶ νά διερωτῶμαι ποῦ τονίζεται τό ὄνομά σας. Δέν τό κάνω ἀπό ἐγωισμό, ἀλλά ἐπειδή δέν θέλω καί νά ὑποκύψω στίς ἀπαιτήσεις τοῦ δικοῦ σας ἐγωισμοῦ, πού ἀντί νά βάλετε τό ἁπλό σημαδάκι πού σᾶς ζήτησα πάνω στό ὄνομά σας (τό λέμε ὀξεῖα), ἀραδιάζετε ἕνα μακρυνάρι ἀπό αἰτιάσεις καί βιβλιοηλεκτρονικές παραπομπές, λές καί τό πρόβλημα ἦταν ποῦ τονίζεται τό ὄνομά σας κι ὄχι ποῦ τονίζονται ὅλες οἱ λέξεις. Ἐλπίζω νά μή σᾶς διαφεύγῃ τό γεγονός ὅτι ἕνας λόγος πού οἱ πηγές στίς ὁποῖες μέ παραπέμπετε μποροῦν νά μέ διαφωτίσουν, εἶναι ὅτι δέν ἀκολουθοῦν τό ἀτονικό σύστημα τό ὁποῖο ἐσεῖς χρησιμοποιεῖτε.
Φτάνετε μάλιστα νά μέ ἐγκαλῆτε γιά παπανούτσειες ἀπόψεις, τήν στιγμή πού εἶναι γνωστό ὅτι ἡ ἐπιβολή τοῦ μονοτονικοῦ ὑπῆρξε ἡ ἔκφραση στήν ἐκπαίδευση τοῦ παπανούτσειου πνεύματος, τό δέ ἀτονικό τό δικό σας, ἡ πιό ἀκραία ἐκδοχή τοῦ μονοτονικοῦ.
Ἀλλά ἐκεῖ πού ἀποδεικνύεται ὅτι δέν ἐνδιαφέρεσθε γιά τόν ἑλληνισμό καί ἄλλα ἠχηρά παρόμοια ἀλλά γιά τόν πληγωμένο σας ἐγωισμό, εἶναι ὅταν χρησιμοποιῆτε καί πάλι τό ξενικό ἐρωτηματικό, χωρίς, ἐννοεῖται, νά προσπαθῆτε νά δικαιολογήσετε τήν στάση σας – τί θά μπορούσατε, ἄλλωστε, νά πῆτε;
Γιά νά ἔρθω ὅμως καί στήν ἐπιχειρηματολογία σας, ἀλήθεια πιστεύετε ὅτι εἶναι δυνατόν νά πεισθῇ ἡ διεθνής πολιτική καί ἐπιστημονική κοινότητα γιά τά δίκαια τοῦ ἑλληνισμοῦ μέ τό «ἐπιχείρημα» ὅτι δέν ὑπάρχουν Σλάβοι;
Μιά ματιά νά ρίξῃ κανείς στά κριτήρια, πού κατά τήν γνώμη σας οἱ Σλάβοι δέν πληροῦν, ἀρκεῖ γιά νά ἀποδειχθῇ ὅτι, σύμφωνα πάντα μέ τά δικά σας κριτήρια, δέν ὑπάρχει κανένα ἔθνος ἐπί τῆς γῆς. Λέτε:
“μια πανσπερμια νομαδικων βαρβαρικων φυλων, ουτε καν ομιλουντων αρχικως μιαν και την αυτην γλωσσαν η εστω συγγενη με αυτην των ελων του Πριπετ –απ οπου και ξεκινησαν οι μεταμορφωθεντες (κανονικά: οι μεταμορφωθείσες) σε σλαυικες γλωσσες–,η εχοντων την αυτην Θρησκειαν, το αυτο αλφαβητο, το ιδιο εθνονυμο, πολιτισμο, γενετικα χαρακτηριστικα, καλες σχεσεις γειτονιας, κ.τ.λ., κ.τ.λ.”
Σᾶς διαφεύγει ὅτι οἱ Ἀθηναῖοι καί οἱ Λακεδαιμόνιοι, οἱ Ἀθηναῖοι καί οἱ Μακεδόνες κ.λπ. δέν εἶχαν σχέσεις καλῆς γειτονίας, κι ὅμως ἦταν Ἕλληνες; Σᾶς διαφεύγει ὅτι ἐμεῖς δέν ἔχουμε τήν ἴδια θρησκεία μέ τούς ἀρχαίους κι ὅμως εἴμαστε Ἕλληνες; Σᾶς διαφεύγει ὅτι οἱ Μυκηναῖοι δέν εἶχαν τό ἴδιο ἀλφάβητο μέ τούς Ἕλληνες τῆς ἀρχαϊκῆς ἐποχῆς κι ὅμως ἦταν Ἕλληνες; Σᾶς διαφεύγει ὅτι οἱ Ἀχαιοί ἤ Δαναοί τοῦ Ὁμήρου δέν εἶχαν τό “ἴδιο ἐθνώνυμο” μέ τούς κατοπινούς Ἕλληνες κι ὅμως ἦταν Ἕλληνες; Σᾶς διαφεύγει ὅτι διαφόρων εἰδῶν καί ποιοτήτων ἀνθρωπότυποι, ξανθοί, μελαχροινοί, γαλανομάτηδες, μαυρομάτηδες, κ.λπ. εἶναι διάσπαρτοι στίς διάφορες περιοχές τῆς ἑλληνικῆς ἐπικράτειας, κι ὅμως εἶναι ὅλοι Ἕλληνες;
Καί ἐπειδή μιλᾶτε γιά μιά πανσπερμία φυλῶν ἤ φύλων (μέ τό ἀτονικό σας δέν μπορεῖ νά ξέρῃ κανείς), θά σᾶς συνιστοῦσα νά πᾶτε καί νά πῆτε στούς οἰκοδεσπότες σας τούς Ἀμερικανούς ὅτι κακῶς θεωροῦν ὅτι ἀνήκουν στό Ἀμερικάνικο ἔθνος, γιατί αὐτοί κι ἄν εἶναι πανσπερμία ἀπό κάθε καρυδιᾶς καρύδι.
Ἄν καί δέν συμφωνῶ μέ τήν ἄποψή σας ὅτι ὁ «Σερβομακεδών» τοῦ Παπαδιαμάντη εἶναι Σέρβος ἐκ Μακεδονίας, ἐν τούτοις εἶναι φανερό ὅτι κι ἐγώ στό β΄ συνθετικό τοῦ «Σλαβομακεδόνας» δέν δίνω ἐθνική ἀλλά γεωγραφική διάσταση, ὅπως τό κάνει καί ὁ Ἀνδριώτης ὅταν μιλάῃ γιά «βουλγαρομακεδονική ἑνότητα».
Ἄλλωστε ὁ Ἀνδριώτης –γιά νά ἀπαντήσω καί στήν ἄποψή σας ὅτι ” Τα περι σλαυικου ιδιωματος του 9ου-10ου αιωνα μ.Χ. στην Μακεδονια ειναι αλλο ενα παραμυθι του Πανσλαυισμου”-, εἶναι σαφής ὅταν ἀναφέρεται στό γλωσσικό ἰδίωμα τοῦ κράτους τῶν Σκοπίων: «Ὅτι ἡ μεσαιωνική μορφή τοῦ σλαβικοῦ γλωσσικοῦ ἰδιώματος τοῦ κράτους τῶν Σκοπίων συγγένευε πολύ μέ ἐκείνη στήν ὁποία κατά τόν 9ον αἰώνα μ.Χ. μετέφρασαν μέρη τῆς Ἁγίας Γραφῆς οἱ Θεσσαλονικεῖς Ἕλληνες ἱεραπόστολοι Κύριλλος καί Μεθόδιος πρέπει νά θεωρηθῆ ως βέβαιο, γιατί καί λογικά εἶναι τό πιθανότερο καί ἱστορικά φαίνεται ἀναντίρρητο» (στό Η γλώσσα της Μακεδονίας, σ. 227). Καί παρακάτω, σ. 228: «Σήμερα σώζονται περί τά 80 χειρόγραφα πού περιέχουν ἐκκλησιαστικά κείμενα τοῦ 12ου-14ου αἰώνα, γραμμένα στή γλωσσική ἐκείνη μορφή τῆς Σλαβικῆς, ἡ ὁποία θεωρεῖται μητέρα τῶν σημερινῶν σλαβικῶν ἰδιωμάτων τῆς Β. Μακεδονίας, καί ἑπομένως καί τῆς νέας φιλολογικῆς «γλώσσας» πού καλλιεργεῖται στά Σκόπια.»
Ἂλλά καί ὁ Γ. Μπαμπινιώτης: «Χωρίς να έχει για τους Έλληνες το θέμα καθεαυτό ιδιαίτερο ενδιαφέρον, η κρατούσα θεωρία για την προέλευση του σλαβικού ιδιώματος των Σκοπίων είναι ότι συνεχίζει, σε γενικές γραμμές, την αρχαία σλαβική…» («Ψευδώνυμη γλώσσα ψευδεπίγραφου κράτους», στό Η γλώσσα της Μακεδονίας, σ. 262).
Θά σᾶς συνιστοῦσα πάντως νά μήν γενικεύετε καί νά μήν βγάζετε εὔκολα συμπεράσματα. Διότι κάποιος ὁ ὁποῖος ἀποδέχεται τήν ὕπαρξη σλαβικῆς ἐθνότητας δέν εἶναι κατ’ ἀνάγκην καί ὑπηρέτης τοῦ πανσλαβισμοῦ. Χρῖστος Δάλκος