του Zoran Petrovic Pirocanac, από το Άρδην τ. 1 Μάρτιος 1996
Ο αρθρογράφος είναι µέλος του Κέντρου Γεωπολιτικών Μελετών Southeast του Βελιγραδίου, που δημιουργήθηκε το 1994 ως µία ανεξάρτητη ομάδα αναλυτών. Το Κέντρο φιλοδοξεί να διαδραματίσει στον πολιτικό βίο της Σερβίας τον ρόλο ενός μελετητικού ενημερωτικού κέντρου που δεν ανήκει σε κανένα πολιτικό κόμμα και συμμετέχει στην οµάδα, γνωστή ως Τρίτη Σερβία.
Η µικρή Σερβία και οι αδύναμοι Σέρβοι αποτελούν απλά κομμάτια ενός Βαλκαγικού μωσαϊκού δηµιουργηµένου από τις ΗΠΑ και τους Γερμανούς, καθώς και οι δύο είναι κυρίαρχοι, ενώ όλοι οι άλλοι αποτελούν απλούς παίκτες. Το γεγονός αυτό, τόσο απλὀ, αδιάψευστο και ταυτόχρονα καθοριστικό και αποφασιστικό για οποιαδήποτε έγκυρη διάγνωση για τα πρώην Γιουγκοσλαβικά εδάφη, παραμένει µέχρι αυτή τη στιγµή τρόπον τινά κρυμμένο στο παρασκήνιο, που επιμελώς έχει σχεδιαστεί. Ένα χαρακτηριστικό της ανάλυσης των. περισσοτέρων Σέρβων ειδικών της γεὠστρατηγικής και της γεωπολιτικής είναι η αποφυγή -ακόμη και πριν τον Γιουγκοσλαβικό Πόλεμο- της τοποθέτησης της Αμερικής στο κέντρο των γεγονότων. Το Southeast σίγουρα ανήκει στις ελάχιστες οµάδες αναλυτών που ασχολούνται µε την ανάπτυξη γεωστρατηγικών σεναρίων σχεδιασµένων για τη συγκεχριµένη περιοχή. Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι τόσοι πολλοί Σέρβοι (ειδικοί) αποφεύγουν τα «αξιόπιστα» σενάρια, γεγονός που είναι σίγουρα ενδιαφέρον, καθώς ανήκω σ᾿ εκείνους τους αναλυτές που θεωρούν την παρέμβαση των Αμερικάνικων και των Δυτικών-Συμμαχικών δυνάµεων ως κύριο σηµείο της γενικής στρατηγικής που σχετίζεται µε τους Σέρβους -δηλαδή αυτής της στρατηγικής που έχει ὡς στόχο να νικηθούν οι Σέρβοι, να τους επιβληθούν μικρότερα σύνορα, δίχως να υπάρξει ούτε ένα θύμα από την πλευρά των Συµµαχικών δυνάμεων.
Αλλά ας επιστρέψουµε στην ανάλυση των ξένων εκείνων παραγόντων, που έχουν οδηγήσει τους Σέρβους στο καθεστώς που αποκαλώ πλήρη στρατηγική συνθηκολόγηση, αναφερόµενος φυσικά στο ΝΑΤΟ και την Αμερική. Όλες οι αναλύσεις που αφορούν σε οποιαδήποτε περιοχή του κόσμου, για πολλά χρόνια έχουν ως αφετηρία την πτώση του βερολινέζιχου Τείχους και την κατάρρευση της Σοβιετιπῆς Ένωσης. Το κλισέ αυτό είναι στην πραγµατικότητα ένας δεσμός µε την μεταψυχροπολεµική εποχή, δηλ. την κυρίαρχη µονοκρατορία τῆς Αμερικής στον πλανήτη, καθώς επίσης και την παγκοσμιοποίηση της πλανητικής οικονομίας. Τα διευρυνόµενα επιχειρηματικά ενδιαφέροντα των περισσότερων αμερικάνικων πολυεθνικών, οι δημόσιες, στρατιωτικού τύπου, δοµές στην Ουάσιγκτον, και µια αρκετά προσεκτική αναγέννηση της παραδοσιακής Γερµανικής γεωστρατηγικής, αποτελούν σηµαντικά στοιχεία για την κατανόηση των γεγονότων στην περιοχή τῆς πρώην Γιουγκοσλαβίας.
Μία προσεκτική ανάλυση των αμερικάνικων θεωρητικών εργασιών, των πολυάριθμων διαλέξεων από εξέχουσες πολιτικές προσωπικότητες πάνω στα κυρίαρχα ζητήματα, καθώς και των πρακτικών κινήσεων στο παγκόσμιο πεδίο, ήταν αρκετά για τους προσεκτικούς αναλυτές ώστε να επισηµάνουν ότι διερχόμαστε µια πραγματική αμερικάνικη περεστρόιχα, µετά την επέμβαση στον Παναμά και ιδιαίτερα µετά την εποχή της Καταιγίδας τῆς Ερήμου. Η επιτυχημένη επιχείρηση ειρήνευσης στη Μέση Ανατολή, η εξουδετέρωση του Σαντάμ Χουσέιν για περισσότερα από δύο χρόνια (µέχοι τη στιγµή που θα κριθεί χρήσιµος, όταν δηλ. το Ιράν εμφανιστεί στο προσκήνιο µε δικό του πυρηνικό οπλοστάσιο), ανέδειξε την Αμερική σε στρατηγική δύναμη διείσδυσης στη Μεσόγειο. Μετά απὀ αυτά, πολύ γρήγορα δημιούργησε τον στρατηγικό άξονα Αζορών-Αλβανίας, συνδέοντας τη µεγαλύτερη υπερθαλάσσια στρατιωτική βάση τους µε την πρὀσφατη βάση τῆς κατεστραμμέγης πρώην κομμουνιστικής Αλβανίας. Ξαφνικά, µε τέτοια ταχύτητα, που ξάφνιασε ακόμα και τους ίδιουςσε λιγότερο απὀ δύο χρόνια µετά την επίθεση στο 1ράκ, οι Αµερικάνοι, έχουν θέσει κάτω απὀ τον στρατηγικό τους έλεγχο όλους τους γείτονες της Σερβίας. Φυσικά, η κατάσταση αυτή επιταχύνθηκε πιθανά εξ αιτίας της διάλυσης τῆς Ρωσίας και της αποδιοργάνωσης του κρατικού τῆς µηχανισμού. Έτσι οι Αμερικάνοι είχαν τη δυνατότητα, ωθούµενοι απο την προσωριγή ανακωχή µε τους Ρώσους. να επιδοθούν σ αυτό το στρατηγικό όργιο για την “ομαλοποίηση” των Σέρβικων περιοχών. Οι γείτονες της Σερβίας, ας το υπενθυµίσουµε για µία ακόµη φορά, έχουν αποδεχτεί χωρίς καμία αντίσταση την αμερικάνικη ηγεμονία. Συμβολική επιβεβαίωση τούτου αποτελεί η επίσκεψη του Κλίντον στο κατοχικό αμερικάνικο στράτευμα στην Τούζλα. Στον λόγο που εκφώνησε ο Αµμερικανός πρόεδρος βρισκόμενος στο κέντρο τῆς Βοσνίας, επισήμανε για µια ακόµη φορά ότι η Αμερική παραμένει η μοναδική υπερδύναμη. Αυτό δεν αποτελεί µέρος µόνο µιας προεκλογικής ρητορείας. αλλά µια αληθινή πεποίθηση κάθε μέλους της αμερικάνικης πολιτικής ελίτ και των δύο κυβεονητικών κομμάτων.
Όλοι µας γνωρίζουμε πόσο πολύ µονοµανείς είναι οι Αμερικάνοι µε την ιδέα για παγκόσμια κυριαρχία (ηγεμονία), έστω και αν πρόκειται για µια διεστραµµένη εκδοχή της αντίληψης του Κέννεντυ για την παγκόσμια ηγεμονία, στη δεκαετία του 60.
Ἡ μοναδική εναποµείνασα υπερδύναμη έχει, λοιπόν, επιδείξει εντυπωσιακά αποτελέσµατα στα Βαλκάνιά µας έχοντας επιβάλει πλήρη έλεγχο στις: Αλβανία, Βουλγαρία, Ουγγαρία, “Μακεδονία”. (Σκόπια), Κροατία, ενώ στο παρασκήνιο στέκει ο όλο και περισσότερο επικίνδυνος χωροφύλακας της περιοχής: η Τουρκία.
Η νέα αμερικάνικη στρατηγική και το νέο Δόγμα, που εφαρμόστηκαν στα Βαλκάνια, δεν νανήκουν στα υπερ-μυστικά. Ἐν αντιθέσει µε τους πάντοτε µυστικοπαθείς Γερμανούς, ἡ τους Άγγλους και κάθε άλλο Ευρωπαίο, οἱ Αμερικάνοι επιμένουν σ᾿ ένα τουλάχιστον πράγμα: ποτέ δεν έκρυψαν τους πολιτικούς τους στόχους. Αποτελούν αναμφισβήτητα την πιο διαφανή χώρα, όσον αφορά τις στρατηγιχές προθέσεις τους προς τους άλλους. Το πρόβλημα µε όλους τους υπόλοιπους, και θα έλεγα ιδιαίτερα µε τους Σέρβους, είναι ότι δεν μελετούν προσεκτικά αυτά που ανακοινώνουν οι Αμερικάνοι στα ντοκουμέντα τους
Ενώ ο πόλεμος στη Βοσνία µαινόταν,υπήρξαν πολυάριθμες στρατηγικές προπαρασκευές των Αμερικάνων στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και του περίγυρου, τις οποίες παραγνώρισαν ιδιαίτερα οι Σέρβοι ηγέτες. Το παράδειγµα του ελέγχου του µεγαλύτερου ευρωπαϊκού ποταμού -του Δούναβη- και το σχεδόν ερμητικό κλείσιμό του στις αρχές του 1992 είναι ενδεικτικό στοιχείο. Οι Σέρβοι ηγέτες είχαν µήγες πριν ενημερωθεί για τις αμερικανο-ευρωπαϊκές προετοιμασίες σχετικά µε τον έλεγχο του Δούναβη, αλλά οι σερβικές αρχές δεν έκαναν τίποτα ενάντια στις εμφανείς αυτές εχθρικές εγέργειες. Κατόπιν τούτου, οι Αμερικάνοι προωθήθηκαν στο αλβανικό µέρος των ακτών της Αδριατικής, ενώ οι Σέρβοι πάλι δεν διέκριναν κανένα κίνδυνο σ᾿ αυτό. Παράλληλα, κοντά στο Κίσινεβ, στη Μολδαβία, πολυάριθμες υπηρεσίες πληροφοριών από περισσότερες τῆς µιας χώρες, σχεδίαζαν µια αεροπορική νατοϊκή βάση.
Ἡ ενέργεια αυτή µπορεί µόνο να ερμηνευτεί ως προσπάθεια της Αμερικής να μετατραπεί σε δύναμη της περιοχής της Μαύρης Θάλασσας. Είναι γνωστό ότι οι διπλωματικοί αντιπρόσωποι στο Κίσινεβ είναι εφοδιασµένοι µε ιδιαίτερα ισχυρά επικοινωνιακά συστήµατα, που από πρώτη άποψη υπερβαίνουν τη σημασία του συγκεκριμένου σταθμού, αλλά επιβεβαιώνει το γεγονός ότι αυτός ο εξοπλισμός υπηρετεί αποτελεσματικά τον πλήρη έλεγχο όλης της περιοχῆς της Μαύρης Θάλασσας. Η βάση του Κρίβολακ. την οποία τόσο εύκολα ο Γιουγκοσλαβικός στρατός παρεχώρησε στους «Μακεδόνες», αποτελεί µια από τις μεγαλύτερες βάσεις της πρώην Γιουγκοσλαβίας και θεωρείται, απὀ στρατηγική άποψη, αποφασιστικής σημασίας για τον έλεγχο των Βαλκανίων. Το Κρίβολακ είναι σηµαντικό για την απευθείας σύνδεση της γραμμής Αυλώνας-Σκοπίων, και για τη γραμμή τῆς κοιλάδας Βαρδάρη-Μοράβα, στην οποία αναφέρθηκε ο μεγάλος Σέρβος γεωγράφος και γεωπολιτικός Γιόβαν-Κβίζιτς στις αρχές αυτού του αιώνα. Το Κρίβολαν, είναι σηµαντικό επίσης για τη σύνδεση της γραμμής Bujanovac -Βουλγαρικών συνόρων, µε γεωγραφικό εύρος 50 χιλιομέτρων, η οποία είναι ζωτικής σημασίας για τη Σερβία. Με λίγα λόγια, όποιος ελέγχει αυτήν την περιοχή, απρόσκοπτα τοποθετείται στό σερβικό υπογάστριο (Κόσοβο). έχοντας σε περίπτωση πολέμου ασφαλή και γρήγορη πρόσβαση προς το Βελιγράδι και στον Δούναβη. Γι’ αυτό δεν αποτελεί τυχαίο γεγονός το ότι οἱ Αμερικάνοι βρίσκονται στο Κρίβολακ. Είχαν απερίφραστα προστατεύσει τους “Μακεδόνες” όταν το 1993 κατέλαβαν 100τ.χ. της σερβικής περιοχής στη συνοριακή τοποθεσία της Γκόρα στην οποία κατοικούσαν πληθυσμοί νοµοταγείς προς τη Σερβία. Η UNPROFOR (αναμφίβολα κατευθυνόμενη από την Αμερική) έκανε δυνατή αυτή την, περίτεχνη στον τρόπο εκτέλεσής τῆς, ενέργεια αναγνωρίζοντας τα τιτοϊκά σύγορα των Δημοκρατιών της Γιουγκοσλαβίας, χωρίς όµως να προκαλέσει καμιά ενέργεια διαμαρτυρίας απὀ τη Σερβική Κυβέρνηση. Τουναντίον έγινε το παν να κρατηθεί μυστικό απὀ τον λαό και τα ΜΜΕ. έως ότου το σχέδιο εφαρμοστεί και τα νέα σύνορα σχεδιαστούν εις βάρος της Σερβίας.
Οι Αμερικάνοι έχουν επίσης, απὀ το ξεχίνηµα του πολέμου στη Βοσνία, εκπαιδεύσει Μουσουλμάνους στην Σλοβένικη περιοχή. Αξιωματικοί τους, ενδεδυµένοι τις στολές της UNPROFOR εισήλθαν µε τον Γάλλο στρατηγό Μοριγιόν στον μουσουλμανικό θύλαΚα της Σρεμπρένιτσα και καθοδηγούσαν από εκεί τα αμερικάνικα και τα συμμαχικά αεροπλάνα. Επίσημα, δεν έχουν αναμειχθεί στη διένεξη και παίζουν τον ρόλο ενός αμερόληπτου εξωτερικού παράγοντα, παρ’ όλο που πολυάριθµα παραδείγματα από τα πεδία της μάχης φανερώνουν ότι έχουν απὀ την αρχή του πολέμου, χωρίς καμιά εξαίρεση, υποστηρίξει τους Μουσουλμάνους και τους Κροάτες.
Σε ένα άλλο σημαντικό σηµείο. στο αεροδρόµιο της Τούζλα -πολύ επικίνδυνο για την Γιουγκοσλαβία- τα αεροπλάνα τους καθώς και τούρκίκα (πιθανότατα και άλλων χωρών επίσης) προσγειώνονταν, το 1994 και το 1996 όποτε μπορούσαν. Πολυάριθµα αεροπλάνα τύπου Ηρακλής μετέφεραν όπλα και εξοπλισµό για τον κροατομουσουλµανικό στρατό της Βοσνίας. Ἡ αμερικάνικη κατοχή της Αδριατκής ολοκληρώθηκε πολύ γρήγορα, απὀ την αρχή του πολέμου, και αποδεικτικό στοιχείο της παρουσίας τους είναι η βάση τους στὸ προκεχωρηµένο όριο: το νησί Vis. Απόστρατοι Αμερικάνοι στρατηγοί, καθώς και εν ενεργεία Γερμανοί αξιωματικοί του στρατού, διαδραµάτησαν σηµαντικό ρόλο στην εκπαίδευση στρατιωτών του Ιζερμπέγκοβιτς και ιδιαίτερα στις επιχειρήσεις ανακατάληψης της Κράινα και δεκατριών πόλεων που ήταν υπό σέρβικο έλεγχο στην βοσνιακή Κράινα. Η αποµάκρυνση των Σέρβων από την Κράινα και τη Βοσνία, γεγονός που συνέβη τους τελευταίους δύο µήνες, οφείλεται σε µεγάλο µέρος στις υπηρεσίες των Αμερικανο-Γερμανών στα πεδία των μαχών.
Ακόμη και αυτή τη στιγµή η απομάκρυνση των Σέρβων από τη Βοσνία. συνεχίζεται, πάνω απ᾿ όλα απὀ το σερβικό τµήµα του Σεράγεβο. Έτσι το 1996 θα εἶναι, όπως δείχνουν τα πράγματα, η χρονιά της πλήρους εθνικής εκκαθάρισης των Σέρβων της Βοσνίας. Γι΄αυτό, εξαιτίας της φιλοϊσλαμικῆς πολιτικής της Αμερικής σ᾿ αυτή τη φάση του πολέμου, η συνθηκολόγηση των Σέρβων εκδηλώνεται µε τον πιο ξεκάθαρο τρόπο -με την φυσική εγκατάλειψη των πατρογονικών εδαφών. Το όραμα των Ηνωμένων Σερβικών Εδαφών, το οποίο εμψύχωνε τους Σέρβους απὀ τη Βοσνία και την Κράινα, εξακολουθεί να παραμένει στον πάγο. Οι Αμερικάνοι είναι αρκετά ισχυροί και αποφασιστικοί ώστε να βοηθήσουν αρκετά τους Μουσουλμάνους και τους Κροάτες. Αλλά, µια Βοσνία όπου οι Σέρβοι δεν έχουν το’ δικαίωµα να. δημιουργήσουν το δικό τους κράτος, ενώ την ἴδια ώρα, δίνεται η ευκαιρία το κράτος αυτό να το “φτιάξουν” Κροάτες και Μουσουλμάνοι, δεν µπορεί να διαρκέσει, δεν έχει κανένα µέλλον, διότι αποτελεί µια ιστορική παραχάραξη. Έτσι η συνθηκολόγηση των Σέρβων στη Βοσνία, η οποία επιτεύχθηκε χάρη στην επαίσχυντη συνεργασία του Βελιγραδίου, δηλαδή του προέδρου Μιλόσεβιτς, δεν πρέπει µε κανένα τρόπο να θεωρηθεί ὡς το τελικό στάδιο της διαμόρφωσης των Βαλκανίων.
Βρισκόμαστε λοιπόν στη φάση, που αποκαλώ παραίτηση των βαλκανικών λαών από κάθε κυριαρχία, την οποία επιβάλλει ακριβώς τώρα η Αμερική. Πρόκειται περί µιας αφύσικης κρατικής υπόστασης (διαµόρφωση συνόρῶν µετά την συμφωνία Ντέιτον), φτιαγμένη για βραχύβια και εφήµερη χρήση.
Οι Αμερικάνοι ειδικοί σεναρίων έχουν επισημάνει µια κυρίαρχη τάση στη διεθνή πολιτική σκακιέρα: δεν υπάρχουν μεγάλοι πολιτικοί επἰ σκηνής, η πολιτική είναι δέσµια στοιχείων της Μαφίας, επικρατεί µια ηθική κρίση και βρισκόμαστε στην ιδανική κατάσταση για την επιβολή της περιβόητης Νέας Ευρωπαϊκής Αρχιτεκτονικής. Αυτό σηµαίνει µια καθολική άρνηση αναγνώρισης του δικαιώµατος της αυτοδιάθεσης στους “μικρούς”, βασικό δικαίωµα για κάθε λαό. Στον γεωγραφικό χώρο της πρώην Γιουγκοσλαβίας, το δικαίωµα αυτό έχει στερηθεί µόνο στους Σέρβους. Το γεγονός αυτό συνέβη προ πάντων στη Βοσνία, διότι οι Αμερικάνοι έχουν απολύτως διαγνώσει την ανικανότητα της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας των Γιουγκοσλάβων και γνωρίζουν ότι διαθέτουν ελεύθερο πεδίο ώστε να επιδοθούν ανενόχλητοι στο στρατηγικό “μάδημα” του γεωγραφικού αυτού χώρου Είμαι σίγουρος ότι ο ερχομός του ΝΑΤΟ θα ήταν απρόσµετρα σκληρότερος εάν ο Μιλόσεβιτς είχε τα κότσια να ανακοινώσει ότι η Σερβία θα υπερασπίσει τους Βόσνιους Σέρβους κατά τον ίδιο τρόπο που η Κροατία υπεράσπισε τους Κροάτες τῆς Βοσνίας. Πρέπει να σας υπενθυµίσω ότι από το 1992 ο Τούντζμαν διαρκώς διατηρούσε (και διατηρεί µέχρι τώρα) τουλάχιστον 40.000. στρατιώτες του κροατικού στρατού, στη Βοσνία. Ο γιουγκοσλαβικός στρατός απομακρύνθηκε απ’ εκεί από το 1992. Ο Μιλόσεβιτς, για άγνωστους µέχρι τούδε λόγους, αποδυνάµωσε τη θέση των Σέρβων της Βοσνίας, µε αποτέλεσµα οι συνέπειες να εἶναι καταστροφικές για ολόκληρο τον σερβικό χώρο.
Θα πρέπει να είναι γνωστό ότι οι Σέρβοι ήταν µέχρι πρότινος ο πιο επικίνδυνος στρατιωτικός παράγοντας στην περιοχή αυτή της Ευρώπης και ότι η συνολική συμμετοχή των Σέρβων, σε έναν ενδεχόμενο πόλεμο στην περιοχή, θα έφτανε το ένα εκατομμύριο ἀνδρες.
Αποτελεί δηλαδή, ακόμα και µε την ενδυνάµωση του ΝΑΤΟ από τη συμμαχική υπεροχή στον αέρα, µιά δύναμη αρκετά µεγάλη ακόµα και για τους Αμερικάνους.
Γι’ αυτό χρησιμοποιήθηκαν και άλλες μέθοδοι και οδηγηθήκαµε στη συμφωνία του Dayton που προσυπέγραψε ο Μιλόσεβιτς. Παρεμπιπτόντως όταν υπέγραφε δεν είχε καµία εξουσιοδότηση σύμφωνα µε το διασερβικό σύμφωνο της Batajnica. Σχετικά μ᾿ αυτό, στο μέλλον θα υπάρξουν λεπτομερείς απαντήσεις.
Για µας, τη στιγµή αυτή, η συνείδηση πως εξαιτίας του Μιλόσεβιτς οι Σέρβοι υπέγραψαν στη Βοσνία είναι σηµαντική
Με αυτή τη συμφωνία ο Σέρβος πρόεδρος έχει “ανοίξει” μιά γέα, φάση στο βαλκανικό δράμα, την οποία επισήμανε η Madeleine Albright στη Συνάντηση του Λονδίνου, απειλώντας τους Σέρβους ότι η συμφωνία του Dayton τους υποχρεώνει να επιτρέψουν την παρουσία αποστολών του ΟΟΣΑ στο Κόσοβο. Το πρόβλημα της σερβικής περιοχής της Dayton (γνωστότερης στον κόσμο ως Σαντζάκ) φέρνει επίσης στο προσκήνιο και την Τουρκία που σίγουρα θα είναι µια σπουδαία διεθνής βοήθεια στο αποσχιστικό μουσουλμανικό κίνηµα στο Σαντζάκ. Είναι γνωστό σε όλους ότι οι κύριοι ηγέτες του κινήματος αυτού. βρίσκονταν στην Τουρκία για χρόνια.
Κατόπιν υπάρχει η επανεμφάνιση του Ουγγρικού ζητήματος στην Βοϊβοντίνα. Μόνο στο πρόβλημα της Βοϊβοντίνα θα γίνουν σε όλους ορατές οι προθέσεις των υποκινητών της κατάστασης στο βαλκανικό γιουγκοσλαβικό δράμα. Το σηµείο αιχμής είναι ο ποταμός Δούναβης, ο γεωστρατηγικός παράγοντας της τωρινής αλλά και των μελλοντικών συγκρούσεων. Ἡ Σερβία ελέγχει 588 χιλιόμετρα του Δούναβη και αυτό αποτελεί εξέχουσας σηµασίας γεγονός για τους Γερμανούς. Ο ποταμός αποτελεί έναν απο τους αποφασιστικότερους παράγοντες της ευρωπαϊκής ανάπτυξης και ολοκλήρωσης στον οποίο στρέφεται το µεγαλύτερο ενδιαφέρον των Γερμανών. Για τον Δούναβη ενδιαφέρονται και οι Αμερικανοί γι’ αυτό πρέπει να τελεί υπό τον πλήρη έλεγχό τους εξαιτίας της ενδεχόµενης οικονοµικής συνεργασίας Γερμανίας-Ρωσίας. Στη διάρκεια των περασμένων ετών συνειδητοποιήσαµε ότι στον πλανήτη µας συνέβησαν πολλά απίστευτα πράγματα, ενώ συμμαχίες και ανακατατάξεις είναι πιθανές, για αυτό πρέπει να σηµειωθεί ότι η συμμαχία Γερμανών και Ρώσων ήταν βασικό στοιχείο για τη στρατηγική ανάπτυξης της Γερμανίας του Βίσμαρκ. Οι Γερμανοί σήµερα αναδιατυπώνουν πολλά στοιχεία της στρατηγικής του Βίσμαρκ, αυτή τη φορά χωρίς πόλεμο, γι αυτό και εμείς στο Southeast ενδιαφερόµαστε για τον υδάτινο δρόµο: Βόρεια Θάλασσα – Ρήνος-Μάιν-Δούναβης-Μαύρη Θάλασσα. Οι Γερμανοί ξαναχρησιμοποιούν παλιές γεωπολιτικές ορολογίες: έτσι ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Γκένσερ χρησιµοποιούσε την έκφραση του πολιτικού Γκούσταβ Στρέσεµαν: Νοτιότατη Πύλη της Γερμαγίας εννοώντας την κατεύθυνση προς Σερβία. Ο διεθνώς αναγνωρισμένος σύμμαχος της Γερμανίας, η Κροατία, την οποία η Βόννη εύχεται να μετατρέψει σε σημαντικό παράγοντα στα Βαλκάνια, πολύ δύσχολα µπορεί να τα καταφέρει, αλλά οι Γερμανοί εύχονται µε οποιοδήποτε κόστος να επιβάλουν την παρουσία Κροατών στην περιοχή. Μέσα απὀ αυτό τοπρίσμα πρέπει να αντιμετωπιστεί η επιχείρηση επιστροφής της Baranja στους Κροάτες την οποία κατείχαν την περίοδο του κομµουνιστικού καθεστώτος, χάρις στον Τίτο, τον Τζίλας και την κομμουνιστική κλίκα στην κορυφή του γιουγκοσλαβικού κράτους. Η σημασία του Βούκοβαρ πέρα από όλα είναι σηµαντική διότι εγγράφει την Κροατία στις παραδουνάβιες περιοχές μειώνοντας το υπό σερβικό έλεγχο πομµάτι στην περιοχή του Δούναβη. Ο ίδιος ο πρόεδρος Τούντζμαν, αναφερόμενος στην εισήγησή του στην Κροατία, επεσήµανε τον παραδουνάβειο ρόλο της ως έθνους στα µέσα Γενάρη αυτού του έτους. Το ίδιο παιχνίδι παίζεται για το Brtsko, στο οποίο οι Αμερικάνοι προσπαθούν να επιβάλουν τους Μουσουλµάνους, ώστε να έχουν έξοδο σε ένα άλλο διεθνές ποτάμι, τον Σάβα.
Ανεξάρτητα του πόσο αιµατηρός ήταν ο πόλεμος στη Βοσνία, η ζώνη του Δούναβη είναι σημαντικότερη για το μέλλον της Ευρώπης και του κόσμου. Τα στρατηγικά παιχνίδια γύρω απὀ τη Σερβία χαι τον Δούναβη εἶναι στην πραγματικότητα πολύ περισσότερο σηµαντικά. Ο πόλεμος στη Βοσνία ίσως τελειώσει αυτό τον χρόνο, αλλά πρίν συμβεί αυτό υπάρχουν αλλαγές προς την κατεύθυνση ρήξης ή τουλάχιστον διατάραξης της Κροατο-Μουσουλµανικής Ομοσπονδίας.
Όταν για άλλη µια φορά περάσει το καρναβάλι που λέγεται αμερικάνικες προεδρικές εκλογές, η αναστάτωση στα Βαλκάνια θα επανέλθει στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Το δυναμικό των επεμβάσεων µιας όλο και περισσότερο ισλαμικής Τουρχίας δεν θα πρέπει να λησμονηθεί. Ο εξισλαμισµός της µεγάλης αυτής χώρας είναι γεγονός, άσχετα του πώς οι ἴδιοι οι Τούρκοι και ιδιαίτερα η Ε.Ε. και οι ΗΠΑ προσπαθούν να το καλύψουν κάτω από το χαλί και να το περιορίσουν ως ένα γεγονός µη σηµαντικό. Η σηµαία τους κυµατίζει επαίσχυντα πάνω από την Βοσνία µε την κρυφή ελπίδα της μεγάλης επιστροφής όπως στο παρελθόν. Όσον αφορά τους Σέρβους, αυτό δεν θα περάσει τόσο εὔκολα όσο και άναυτή τη στιγµή εμφανίζονται αδύναμοι και αποπροσανατολισµένοι.
Στην ίδια τη Σερβία, µια περίοδος πλήρους σύγχυσης του πληθυσμού καθώς και η ανικανότητα τῆς ελίτ να διαμορφώσει οποιαδήποτε πολιτική που να νοιάζεται για τα βασικά εθνικά συμφέροντα είναι γεγονός. Ἡ καταστροφική στρατηγική του σερβικού κράτους εκπλήσσει όλους τους σοβαρούς αναλυτές από την αρχή του πολέμου, διότι τα αποτελέσµατα είναι καταστροφικά για τους σέρβικους πληθυσμούς και από τις δύο πλευρές του ποταμού Ντρίνα. Ανεξάρτητα από τα περιοριστικά µέτρα που λήφθηκαν ενάντια στην Γιουγκοσλαβία, είναι φανερό ότι οι Σέρβοι, το επόμενο διάστηµα, είναι το έθνος το οποίο έχει καταδικαστεί σε ένα ρόλο µιας περιοχής απόλυτα άχρηστης από οικονομική άποψη στην Ευρώπη. Είναι ξεκάθαρο ότι σε µας επιβάλλεται όλο και µεγαλύτερη τεχνολογική υποβάθμιση συγκριτικά µετην Ευρώπη και οι επενδύσεις που έχουν ανακοινωθεί δείχνουν ότι τα μόνα χρήματα που θα λάβουμε είναι για βρώμικη τεχνολογία και παραγωγή φθηνών πρώτων υλών. Εξάλλου τί καλύτερο θα μπορούσαν να περιμένουν οι Σέρβοι, όταν η Ἑλλάδα, µέλος της Ε.Ε., για χρόνια διεξάγει µιά αόρατη πολιτική µάχη ενάντια στην υποβάθμισή της στο εσωτερικό της Ἑνωσης, ακόµα-ακόμα και σε τάσεις που θέλουν την Ελλάδα να επιστρέψει στην ομάδα των υπανάπτυκτων ευρωπαῖκών χωρών.
Σε αυτή την εκμετάλλευση που αυτοαποκαλείται Νέα Ευρωπαϊκή Αρχιτεκτονική θα πρέπει να ανταπαντήσουµε. Γι’ αυτό θα πρέπει να γίνουν όλοι οι πιθανοί ελιγμοί ενάντια στη νέα αποικιοκρατία που ξεκάθαρα ανατέλλει στον ορίζοντα του 21ου αιώνα. Είναι µια δύσκολη και επίπονη προσπάθεια αλλά αναπόφευκτη εάν λαοί όπως οι Σέρβοι επιθυμούν οι μελλοντικές γενιές να έχουν κάποιο µέλλον. Όσον αφορά τους Σέρβους, θα έπρεπε να διώξουν όλη την κομμουνιστική νομενκλατούρα η οποία βρίσκεται σε αγαστή συνεργασία µε την τοπική Μαφία. Ένα επιπλέον χαρακτηριστικό της περιοχής µας είναι: οι Αμερικάνοι χρησιμοποιούν για την πειθάρχηση των Σέρβων και την εγκαθίδρυση της αποικιοκρατικής δοµής στο σέρβικο έδαφος την κομμουνιστική νομενκλατούρα. Γιατί κανείς δεν αναρωτιέται, πως ενώ σε όλη την Ανατολική Ευρώπη όλοι οι κομμουνιστές εκδιώχθηκαν από την εξουσία σε χρόνο ρεκόρ, µόνο ο Μιλόσεβιτς παραμένει;
Μετάφραση: Αντώνης Σπυρόπουλος
