Florence Bergeaud-Blackler από το Άρδην τ. 125
Στο βιβλίο της, «Η Αδελφότητα και τα δίκτυά της, η Έρευνα», από το οποίο δηµοσιεύονται αποσπάσµατα, η ανθρωπολόγος Florence Bergeaud-Blackler αποκαλύπτει πώς οι Αδελφοί Μουσουλµάνοι, η πιο κρυφή ισλαµιστική οργάνωση, έχει καταφέρει να µεταβάλει την Ευρωπαϊκή Ένωση σε προωθηµένη βάση του σχεδίου της για την κατάκτηση του κόσµου.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, η ΜΚΟ του Αμερικανού δισεκατομμυριούχου Τζορτζ Σόρος συνέβαλε καθοριστικά στη διάδοση του όρου ισλαμοφοβία στους ακαδημαϊκούς και εκπαιδευτικούς κύκλους. Το Open Society European Policy Institute (Ινστιτούτο Ευρωπαϊκής Πολιτικής της Ανοιχτής Κοινωνίας), κλάδος του δικτύου Open Society Foundations, το οποίο εδρεύει στις Βρυξέλλες, έχει χρηματοδοτήσει εκτεταμένες μελέτες για το «μουσουλμανικό πρόβλημα», με σκοπό να συμβουλεύει τις ευρωπαϊκές πολιτικές για μια κοινωνία πιο «συμπεριληπτική». […]
Η έκθεση, που υπογράφεται από τον Τυφιάλ Τσουντχάρι (Tufyal Choudhury), σύμβουλο της Open Society UK από το 2006 έως το 2015, συνδέεται με ένα πραγματικό εγχειρίδιο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Αυτός ο ερευνητής σε θέματα εθνικής ασφάλειας ειδικεύεται στην καταπολέμηση της ριζοσπαστικοποίησης των τζιχαντιστών, προτείνοντας προγράμματα για την επανένταξή τους και την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ανήκει σε εκείνους τους ακτιβιστές που κατάφεραν να διαδώσουν, μέσω της Open Society, τη θεωρία ότι το γεγονός ότι οι μουσουλμάνοι δεν συνεργάζονται περισσότερο στην καταπολέμηση του ισλαμισμού οφείλεται στην αναξιοπιστία της αντιτρομοκρατικής αστυνομίας. Έτσι, μπόρεσε να προτείνει τις «δικές του λύσεις», να δοθεί μεγαλύτερη πολιτική αυτονομία στους μουσουλμάνους, δηλαδή αυτό ακριβώς που θέλει η Αδελφότητα. Περιλαμβάνει μια σειρά συστάσεων, όπως η αύξηση της συμμετοχής των μουσουλμάνων, τόσο σε εθνικό όσο και σε τοπικό επίπεδο, σε θέματα εκπαιδευτικής πολιτικής και πρακτικής. Οι τοπικές εκπαιδευτικές αρχές καλούνται να διερευνήσουν τη δυνατότητα να παρέχεται εκπαίδευση σε σχολεία που δεν θα είναι μικτά, ως επιλογή για τους γονείς που ζουν σε περιοχές με μεγάλο μουσουλμανικό πληθυσμό. Προτείνεται η καθιέρωση «διαδικασιών για τη διάδοση αγαθών πρακτικών που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των μουσουλμάνων μαθητών», καθώς και η αντικατάσταση των αγγλικανικών σχολείων από μουσουλμανικά σχολεία όπου υπάρχει μεγάλος αριθμός μουσουλμάνων.
Συνιστάται να διευκολύνονται οι ισλαμικές πρακτικές στον δημόσιο χώρο και ιδιαίτερα στους χώρους εκπαίδευσης: «Η κυβέρνηση θα πρέπει να εισαγάγει ένα σύστημα φοιτητικών δανείων που δεν θα απαιτεί από τους μουσουλμάνους φοιτητές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση να ενεργούν ενάντια στους ισλαμικούς κανόνες για την πληρωμή και την είσπραξη των τόκων». […] «Τα πανεπιστήμια και τα άλλα ιδρύματα κατώτερης και ανώτερης εκπαίδευσης θα πρέπει να διασφαλίζουν ότι θα διατίθενται εγκαταστάσεις προσευχής (συμπεριλαμβανομένων των απαραίτητων χώρων υγιεινής) στους μουσουλμάνους, σε όλες τις πανεπιστημιουπόλεις· ότι στα εστιατόρια των φοιτητικών εστιών θα διατίθενται τρόφιμα σύμφωνα με τις ισλαμικές διατροφικές απαιτήσεις· και ότι κανένας μουσουλμάνος φοιτητής δεν θα υποχρεούται να φοράει ρούχα που αντιβαίνουν στους μουσουλμανικούς κανόνες σεμνότητας και ευπρέπειας. […] Τα πανεπιστήμια και τα άλλα ιδρύματα ανώτερης και κατώτερης εκπαίδευσης θα πρέπει να επεξεργάζονται επίσημες πολιτικές σχετικά με την ισλαμοφοβία, ως μέρος των πολιτικών τους για τις ίσες ευκαιρίες και τις φυλετικές σχέσεις και θα πρέπει να αναπτύξουν ευαίσθητες διαδικασίες ώστε να επισημαίνονται περιστατικά θρησκευτικής παρενόχλησης και διακρίσεων τόσο εντός όσο και εκτός πανεπιστημιούπολης. […]
Τα σχολεία θα πρέπει να λαμβάνουν όλα τα δυνατά μέτρα για να ελέγχουν την ακρίβεια των αναπαραστάσεων του ισλάμ στα σχολικά εγχειρίδια και τα βιβλία της βιβλιοθήκης που χρησιμοποιούν, και να ελέγχουν ότι, στα σχολικά βιβλία για όλα τα μαθήματα, περιλαμβάνουν φωτογραφίες μουσουλμάνων μαθητών χωρίς χαρακτήρα φιλανθρωπικό […] Οι τοπικές εκπαιδευτικές αρχές και τα σχολεία θα πρέπει να διασφαλίζουν ότι, εκεί όπου διδάσκεται η πολιτική αγωγή ως σχολικό μάθημα, θα πρέπει να διδάσκεται με τρόπο που θα λαμβάνει υπόψιν τα ιδιαίτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μουσουλμάνοι ως Βρετανοί πολίτες. Αυτό μπορεί να απαιτήσει την ανάπτυξη ειδικού υλικού σχετικά με τους μουσουλμάνους και την ιδιότητα του πολίτη, το οποίο τα σχολεία θα μπορούν να χρησιμοποιούν τόσο με τους μουσουλμάνους μαθητές όσο και στο πλαίσιο της ανάπτυξης της διαπολιτισμικής κατανόησης και του σεβασμού. […] . «
Σε μια άλλη έκθεση, ο Τσουντχάρι (2017) εξηγεί ότι οι μουσουλμάνοι έχουν υποστεί εξευτελισμούς και κατάκτηση και, ως εκ τούτου, ο ισλαμικός ακτιβισμός είναι ένα βήμα προς την πολιτειακή ενσωμάτωση. Εξηγεί ότι οι μουσουλμάνοι εν μέρει ταυτίζονται με το ισλάμ ως αντίδραση στο περιβάλλον που τους απορρίπτει, ότι οι άνδρες μουσουλμάνοι υπήρξαν κατακτημένοι, γι’ αυτό αντιδρούν κινητοποιώντας μια ισχυρή, ακόμη και ριζοσπαστική, ταυτότητα. Κατ’ αυτόν, η μουσουλμανική ταυτότητα μπορεί να διαδραματίσει ρόλο στον καθορισμό της αίσθησης του ανδρισμού των νεαρών μουσουλμάνων ανδρών, επιτρέποντάς τους να κατασκευάσουν μια «ισχυρή» μουσουλμανική ταυτότητα για να αντισταθούν στα στερεότυπα της αδυναμίας ή της παθητικότητας. Με άλλα λόγια, η βία των ανδρών, αν είναι μουσουλμάνοι, θα πρέπει να γίνει αποδεκτή, αν δεν θέλουμε να αισθάνονται ταπεινωμένοι και να γίνονται βίαιοι: «Ο ακτιβισμός για εθνικούς και ισλαμικούς σκοπούς, ακόμη και όταν ήταν συγκρουσιακός, επιτάχυνε την ενσωμάτωση των μουσουλμάνων».
Μια τέτοια συμμετοχή επιτρέπει την εμπλοκή σε άλλες μορφές πολιτικής και πολιτειακής συμμετοχής. Ενώ η μουσουλμανική ταυτοτική πολιτική μπορεί να αποτελέσει σημαντικό έναυσμα για κινητοποίηση και συμμετοχή, η διαδικασία της συμμετοχής είναι αφ’ εαυτής παράγοντας μετασχηματισμού και έτσι τα άτομα είναι πιο επιδεκτικά να συμμετάσχουν σε ευρύτερες διαδικασίες πολιτειακής εμπλοκής». Καταλήγει έτσι στο συμπέρασμα ότι η σωτηρία του Ηνωμένου Βασιλείου βρίσκεται στη θρησκεία, ότι οι θρησκευτικοί ηγέτες μπορούν να λύσουν το πρόβλημα της ριζοσπαστικοποίησης: «Η ποιότητα και η εμπιστοσύνη της θρησκευτικής ηγεσίας είναι ουσιώδους σημασίας, διότι η επιτυχία της πάλης ενάντια στη ριζοσπαστικοποίηση έγκειται στο να προσφερθούν στους μουσουλμάνους οι απαραίτητες γνώσεις και ιδέες για την αντιμετώπιση των εξτρεμιστικών ομάδων».
Μπορεί έτσι να ανάβει διαρκώς τη φωτιά, προσποιούμενος ότι τη σβήνει.
* Τα αποσπάσματα έχουν επιλεγεί από την Judith Waintraub.
