από το Άρδην τ. 61, Σεπτέμβριος – Οκτώβριος 2006
Η ήττα του Ισραήλ στον Λίβανο υπήρξε ένα γεγονός ευρύτερων διαστάσεων απ’ όσο μπορεί κανείς να υποθέσει επί τη βάσει των απωλειών του ισραηλινού στρατού.
Κατ’ αρχάς, συνέτριψε τον ίδιο το μύθο του αήττητου που συντηρούσε η Τσαχάλ (ο ισραηλινός στρατός), τουλάχιστον από το 1973 και μετά. Ο ισραηλινός στρατός όχι μόνο μπορεί να ηττηθεί, αλλά έδειξε και σημεία κόπωσης του ηθικού του, ενώ πανικός κατέλαβε το σύνολο της ισραηλινής κοινωνίας.
Κατά δεύτερο λόγο, η φασιστικού τύπου συμπεριφορά των Ισραηλινών στο Λίβανο, κατέστρεψε εν πολλοίς, ό,τι, με μεγάλη προσπάθεια, χτίζει τόσα χρόνια η σιωνιστική προπαγάνδα και τα πολυάριθμα λόμπυ στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, για τους δήθεν διωκόμενους, από τον «αραβικό αντισημιτισμό» «Εβραίους». Αυτή η προπαγάνδα στηρίζεται στην εξίσωση των «ανυπεράσπιστων Εβραίων» με το πάνοπλο Ισραήλ, και χρησιμοποιεί με δόλιο τρόπο τα πάθη του εβραϊκού λαού στο παρελθόν και κυρίως το Ολοκαύτωμα και τις ενοχές της Δύσης, για να δικαιολογήσει την ατιμωρησία για την επεκτατική και ρατσιστική συμπεριφορά του Ισραήλ σήμερα. Η ήττα της φασιστικού τύπου επιχείρησης στο Λίβανο σηματοδότησε και ήττα του σιωνισμού στις ΗΠΑ, όπου πληθαίνουν οι φωνές που επικρίνουν την ταύτιση των αμερικανικών συμφερόντων με το Ισραήλ και τη γενίκευση της σύγκρουσης με τον ισλαμικό κόσμο, στο εσωτερικό του ίδιου του Αμερικανικού κατεστημένου, αλλά και στην Ευρώπη.
Ακόμα και στην ίδια την Ελλάδα, δυσχέρανε το εγχείρημα της ανάπτυξης της σιωνιστικής επιρροής, που εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια, χρησιμοποιώντας και πάλι το Ολοκαύτωμα ως ιδεολογική βάση, και βεβαίως εκείνους τους πρόθυμους «αριστερούς» και «προοδευτικούς», που κατακεραυνώνουν τον ελληνικό «αντισημιτισμό», συνδεδεμένοι ποικιλότροπα με το σιωνιστικό εγχείρημα.
Τρίτον, και ίσως πολύ σημαντικότερο στη σημερινή συγκυρία, έκανε πολύ δυσκολότερη τη σχεδιαζόμενη –ακόμα και σήμερα– επιχείρηση των ΗΠΑ εναντίον του Ιράν. Αν το Ισραήλ δεν μπόρεσε να νικήσει τη Χεζμπολλά ξεσηκώνοντας τέτοιες αντιδράσεις παγκοσμίως, τι άραγε θα συμβεί εάν οι ΗΠΑ επιτεθούν στο Ιράν; Όχι μόνο δεν διαθέτουν εξασφαλισμένη επιτυχία, αλλά θα εμπλακούν σε έναν «εκατονταετή πόλεμο» με το Ισλάμ και θα πετύχουν αυτό που δεν πέτυχαν οι ίδιοι οι μουσουλμάνοι επί αιώνες, να ενοποιήσουν σιΐτες και σουνίτες εναντίον της Δύσης στο σύνολό της.
Τέταρτον, η νίκη της Χεζμπολά, όταν όλα τα Αραβικά έθνη και οι κυβερνήσεις τους έχουν αποδειχθεί ανίκανα να αντιμετωπίσουν τον σιωνιστικό επεκτατισμό, για πάνω από ογδόντα χρόνια, επισφραγίζει τη στροφή των Αράβων προς τον ισλαμισμό ως της μοναδικής διεξόδου για την αντιμετώπιση των προκλήσεων της Δύσης και του Ισραήλ. Πλέον, το Ισλάμ, προβάλλει ως η μοναδική διέξοδος για την αυτοσυνειδησία και την αξιοπρέπεια των Αράβων και των λοιπών μουσουλμανικών λαών. Και οι συνέπειες αυτής της συνεχιζόμενης στροφής είναι ανυπολόγιστες για όλο τον κόσμο και την Ελλάδα. Κατ’ αρχάς επιβεβαιώνουν αυτό που υποστηρίζαμε ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, όταν η Ιρανική επανάσταση εγκαινίασε το κύμα της επανισλαμοποίησης των μουσουλμανικών χωρών, ότι δηλαδή, στο εξής, όλα τα πολιτικά κινήματα θα είναι υποχρεωμένα να περάσουν μέσα από το Ισλάμ για να έχουν μαζική απήχηση. Και σταδιακώς τόσο οι συντηρητικές απόψεις, αυτό που έχει χαρακτηριστεί ως ισλαμοφασισμός της Σαουδικής Αραβίας ή ο τουρκο-τουρανικός ισλαμισμός, που έδρασαν στη Βοσνία, όσο και οι προοδευτικές, όπως της Χαμάς ή ακόμα περισσότερο της Χεζμπολλά, περνούν αναπόφευκτα μέσα από το Ισλάμ. Κατά συνέπεια, αποκτά τεράστια σημασία η ενίσχυση των προοδευτικών ισλαμικών οργανώσεων, που δεν βλέπουν από μια σκοταδιστική οπτική γωνία τον υπόλοιπο κόσμο, αλλά είναι διατεθειμένες να συμμαχήσουν με άλλες προοδευτικές αντιλήψεις. Έτσι το γεγονός πως η Χεζμπολλά γέμισε τον Λίβανο με αφίσες του Τσε Γκεβάρα και του πρόεδρου Τσάβες, και πως συνεργάζεται και με χριστιανικά κόμματα και οργανώσεις, είναι μια θετική εξέλιξη, που δείχνει πως, αν και δύσκολη, είναι εφικτή μια συμμαχία μεταξύ του ριζοσπαστικού Ισλάμ και άλλων αντιπαγκοσμιοποιητικών δυνάμεων στον κόσμο.
Σε ότι αφορά την Ελλάδα, η άνοδος του ριζοσπαστικού Ισλάμ αποτελεί έναν παράγοντα επιτάχυνσης των γεωπολιτικών εξελίξεων σε όλη την περιοχή και ιδιαίτερα στην Τουρκία.
Όπως επισημαίνουμε και στο εισαγωγικό σημείωμα του τρέχοντος τεύχους, «Ο εκσυγχρονισμός σε αμυντική διάταξη», το τουρκικό κατεστημένο προσπαθεί να χρησιμοποιήσει την άνοδο του ισλαμισμού και στην Τουρκία ως όπλο για την επέκταση της επιρροής του στις μουσουλμανικές χώρες και τους Κούρδους. Πρόκειται όμως για ένα Ισλάμ συντηρητικό, το οποίο δεν υπερβαίνει τη στρατηγική των αρχουσών ελίτ. Κατά συνέπεια είναι προς το συμφέρον του ελληνικού λαού, όπως και του συνόλου των ευρωπαϊκών λαών, να διαχωριστούν οι συντηρητικές ισλαμικές δυνάμεις, και μάλιστα του τουρκικού-σουνιτικού Ισλάμ, από τον ριζικό ισλαμισμό. Και επειδή η ισλαμική συνιστώσα μάλλον θα ενισχυθεί και στην Τουρκία τα επόμενα χρόνια, ενώ η αμερικανική επιρροή θα συρρικνώνεται, θα γίνεται όλο και πιο ισχυρός, σε ορισμένους κύκλους, ο πειρασμός της χρησιμοποίησής του για τη μεταβολή της Τουρκίας σε ηγέτιδα δύναμη του μουσουλμανικού κόσμου.
Ο ελληνικός λαός που υπέφερε, όπως και οι Άραβες την τουρκική κατοχή, είναι κατά συνέπεια υποχρεωμένος να αναπτύξει τις σχέσεις του με το προοδευτικό αραβικό και ιρανικό Ισλάμ, σε αντίθεση με τις τουρκικές επιδιώξεις και την συντηρητική ή και ισλαμοφασιστική πτέρυγα, που με τον ένα ή άλλο τρόπο υπηρετούν σήμερα τα αμερικανικά συμφέροντα. Η Ελλάδα, που βρίσκεται στα σύνορα των δύο κόσμων, θα πρέπει, με κάθε μέσο, να αποφύγει την μεταβολή της σε στόχο ενός ενιαίου Ισλάμ.
Γι’ αυτό οι αστείες «πρωτοβουλίες» της Υπουργού Εξωτερικών στις ΗΠΑ, που τόσο διατυμπανίστηκαν από τα ελληνικά ΜΜΕ –σε υποτιθέμενη συνάντηση υπουργών Εξωτερικών για το Μεσανατολικό, ήταν η μόνη… υπουργός Εξωτερικών που μετείχε(!) – καλό θα ήταν να αντικατασταθούν από μέτρα που θα διαφυλάσσουν τουλάχιστον το καλό όνομα της Ελλάδας στον αραβικό λαό. Η ανάγνωση των σχετικών αφιερωμάτων του Άρδην θα ήταν, επιτέλους, μια καλή αρχή για την αγράμματη και φιλοτομαρική ελίτ της πλατείας Κολωνακίου. κάτι θα μπορούσε να κερδίσει, ώστε τουλάχιστον να μειωθεί η ζημιά που επιφέρει!
