Του Αντώνη Βενέτη
Kατά τη διάρκεια του πολέμου της Κορέας στις αρχές της δεκαετίας του 1950, μεταξύ Κομμουνιστών και Δυτικών, η Τουρκία συμμετέσχε, βεβαίως ως σύμμαχος των Δυτικών, με μια ταξιαρχία, η οποία εσυνοδεύετο από τη φήμη ενός, σχεδόν, ακαταμάχητου στρατεύματος. Τι συνέβη όμως, όταν ενεπλάκη στον ορυμαγδό της μάχης; Το περιγράφει στη “Μεταπολεμική Παγκόσμια Ιστορία” του ο σπουδαίος δημοσιογράφος και σημαντικός ιστορικός Ραιημόν Καρτιέ, με μη υποκρυπτόμενη ειρωνεία:
“Για τους Τούρκους είναι η πρώτη εμφάνιση που κάνουν στην Κορέα. Είχε προηγηθεί μια λαμπρή φήμη, για την ανδρεία, ακόμα και την αγριότητά τους. Οι πρώτες ειδήσεις από τις μάχες τους ηλεκτρίζουν τα γραφεία συντάξεως των αμερικανικών εφημερίδων. Οι Τούρκοι εφόρμησαν με τις ξιφολόγχες, έκαναν μακελιό, συνέλαβαν εκατοντάδες αιχμαλώτους… Το μόνο σφάλμα των ανδρείων αυτών στρατιωτών είναι οτι έκαναν λάθος στον εχθρό: πήραν για Κινέζους (εχθρούς) τους Νοτιοκορεάτες (συμμάχους), που τρέπονται σε φυγή. Όταν συναντούν τους πραγματικούς Κινέζους, έρχεται η δική τους σειρά να κατακρεουργηθούν. Τα λείψανα της Ταξιαρχίας καταφεύγουν στις γραμμές του 38ου (αμερικανικού) συντάγματος…
Μια τουρκική εφοδιοπομπή που μπήκε ανυποψίαστα σ’ αυτόν τον τομέα εξοντώθηκε, πέφτοντας σε τρεις ενέδρες, τη μια πίσω από την άλλη”.
Αυτή ήταν η τύχη της τουρκικής στρατιωτικής συμμετοχής στη χώρα της πρωινής γαλήνης…
Αντώνης Ν. Βενέτης, Μοναστηράκι Δωρίδος
7 ΣΧΟΛΙΑ
Πολύ ωραία όλα αυτά τα οποία μας διηγηθήκατε κύριε Βενέτη. Η ερώτησίς μου είναι: Δια ποίον λόγον κάνατε αυτήν την συγκεκριμένην ιστορικήν αναφοράν και κυρίως ποίον το δίδαγμα; Ευχαριστώ!
Για να διασκεδαστούν οι εντυπώσεις περί του “αξιόμαχου” του τουρκικού στρατού. Για ψυχολογική ανάταση εν όψει μιας πιθανής ελληνοτουρκικής σύγκρουσης στο εγγύς μέλλον. Για να αντικρούσουμε την τουρκική προπαγάνδα που έχει βαλθεί να μας παρουσιάσει τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις ως ανίκητες και ακαταμάχητες.
Οι Τούρκοι ίδιοι ήταν και ίδιοι παραμένουν. Καλό να τα σκεφτόμαστε. Άλλωστε αν δεν το έχετε καταλάβει οι δικές μας ένοπλες δυνάμεις εκτελούν κανονικές επιχειρήσεις απέναντι σε αυτόν τον δόλιο προαιώνιο εχθρό. Ας είμαστε κι εμείς ψυχολογικά έτοιμοι.
Διατί τρώγεστε με τα ιμάτια σας αγαπητέ; Επιθυμείτε μασημένην τροφήν ως και εις τα συμπεράσματα που αβιάστως προέρχονται δια απλής και μόνον αναγνώσεως του συνοπτικού και προδήλως κατατοπιστικού κειμένου;
Θα ήθελα να προσθέσω κάτι στην ερώτηση του αγαπητού Δημήτρη. Η Ελλάς και οι Έλληνες στρατιώτες στην Κορέα ήταν παράδειγμα προς μίμηση. Έχουν ειπωθεί και γραφτεί πολλά για την Ελληνική αποστολή και όχι αρνητικά παρά μόνο θετικά και επάνω!!Η διάφορα με τους Τούρκους τεραστία!
Εγώ θα πρότεινα, αν είναι δυνατόν, να αναφέρεται γεγονότα πιο πρόσφατα που να αναδεικνύουν το αξιόμαχο του ΕΣ …πχ μάχες από την Κύπρο….
Μια μονο λεξη,,,,ΕΛΔΥΚ…..300 εναντιον 3.000…
Αν σας ενδιαφέρουν τα γεγονότα της Κύπρου, θα σας πρότεινα ανεπιφύλακτα το βιβλίο με τίτλο «Κύπρος, η μεγάλη προδοσία» του Κωσταντίνου Δημητριάδη, εκδόσεις ΠΕΛΑΣΓΟΣ. Εκεί θα έχετε τη δυνατότητα να διαβάσετε με λεπτομέρειες για τις μάχες που έδωσε ο Ελληνικός στρατός στην Κύπρο. Ένα άλλο εξαιρετικό βιβλίο – λεύκωμα του ίδιου συγγραφέα, αφιερωμένο στους πρωταγωνιστές των μαχών, είναι το «Αυτοί που τίμησαν τη στολή τους».