από το Άρδην, τ. 36, Μάιος-Ιούνιος 2002
Η Δημοκρατική Ένωση του Κέντρου (UDC) πήρε το 1971 τη σκυτάλη από το πρώην Αγροτικό Κόμμα, το οποίο είχε ιδρυθεί το 1917 στη Ζυρίχη και συγκέντρωνε στους κόλπους του όχι μόνο αγρότες αλλά τεχνίτες και μικρέμπορους. Όπως σημειώνει ο Ελβετός κοινωνιολόγος Έριχ Γκρούνερ, στην εφημερίδα της Ζυρίχης Βελτβόχε, “η διαφορά από όλα τα συντηρητικά, φιλελεύθερα και σοσιαλιστικά κόμματα είναι ότι, ενώ αυτά έχουν τις ρίζες τους στα ιδεολογικά ρεύματα του 19ου αιώνα, η Δημοκρατική Ένωση εκφράζει απλώς οικονομικά συμφέροντα. Είναι κόμμα μοντέρνο που διευρύνει ολοένα την κομματική του βάση”. Υπολογίζεται ότι, σήμερα, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, διαθέτει 70.000 ενεργά μέλη και συγκεντρώνει το 23% των ψήφων στις εκλογές.
Η Δημοκρατική Ένωση θέλει λιγότερους φόρους, λιγότερη Ευρώπη, λιγότερους ξένους. Το κόμμα αυτό υποστηρίζει μια μείωση των άμεσων ομοσπονδιακών φόρων της τάξεως του 10%. Μετά την άρνηση των Ελβετών να εισέλθουν στον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο το 1992, για την οποία η Δ. Ε. έπαιξε σημαντικό ρόλο, το κόμματου Κριστόφ Μπλόχερ διεξήγαγε εκστρατεία ενάντια στην προσχώρηση της Ελβετίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση -στο όνομα, μεταξύ άλλων, της διατήρησης της εθνικής ανεξαρτησίας- ευνοώντας όμως όλες τις διμερείς συμφωνίες με κράτη από κάθε γωνιά του πλανήτη. Τέλος, αφού κατήγγειλε εκτενώς στην τελευταία του εκλογική εκστρατεία τις “παράνομες αξιώσεις” πολιτικού ασύλου που έχουν οι μετανάστες, η Δημοκρατική Ένωση εγκαινίασε μια νέα λαϊκή εκστρατεία ενάντια στην είσοδο παράνομων, υποστηρίζοντας την αυστηρή φύλαξη των συνόρων και την αντίθεση στις πολιτογραφήσεις. Όλα αυτά σε μια χώρα στην οποία ισχύει ακόμα το δίκαιο του αίματος προκειμένου να ανήκει κάποιος στην εθνότητα.
Κατά το παράδειγματου Αυστριακού Γιοργκ Χάιντερ, ο Κριστόφ Μπλόχερ γνωρίζει να χρησιμοποιεί τα Μέσα Ενημέρωσης προς όφελος του και να κερδίζει σιγά σιγά τον σεβασμό. Ούτε ο Χάιντερ, ούτε ο Μπλοχ υπερασπίζονται αξίες, σημειώνει η Ντι Βέλτβος. Ελπίζουν σε μια κοινωνική τάξη που θα τους εξασφαλίσει την εξουσία τους, θα προστατέψει τους κατέχοντες και θα διατηρήσει τους πολίτες υπό έλεγχο -με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Έχοντας υπόψη τους Μπερλουσκόνι και Φίνι στην Ιταλία, τον Μεγκρέ στην Γαλλία, το Συντηρητικό Κόμμα της Ισπανίας που βρίσκεται στην εξουσία, τους Βαυαρούς του Στόιμπερ και τον Φλαμανδό Φρανκ Βανχέκε στο Βέλγιο, ο Χάιντερ και ο Μπλόχερ μπορούν να χαρακτηριστούν ως οι εκπρόσωποι της “τρίτης δεξιάς”: υπερ-φιλελεύθεροι στον οικονομικό τομέα, συντηρητικοί στο ιδεολογικό και ηθικό πλαίσιο και οπαδοί ενός μοντέλου αυταρχικής κοινωνίας.
