του Δ. Γερούκαλη, από το Άρδην τ. 45, Ιανουάριος 2004
ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥ ΔΗΜΟΓΕΡΟΝΤΙΑΣ ΚΑΑΥΜΝΟΥ, 01 ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΛΑΟ ΚΑΙ ΠΑ ΤΟΝ ΛΑΟ
Αποστολή των εκλεγμένων αρχόντων είναι να «υπάρχουν» και να «ενεργούν» για το λαό, ανανεώνοντας το ραντεβού τους για την εντολή κάθε τέσσερα (4) χρόνια. Πολύ συχνά όμως το «πολιτικό σύστημα» αυτονομείται από την κοινωνία. Και έτσι η κοινωνία, οι πολίτες μένουν εκτός, μένουν θεατές των γεγονότων, μακριά από τα κέντρα λήψεως των αποφάσεων. Αν διαθέτουμε ιστορική μνήμη θα γνωρίζουμε ότι το κυρίαρχο ζήτημα της συμμετοχής των πολιτών στις αποφάσεις είχε λυθεί στο ιστορικό παρελθόν (αγορά και εκκλησία του δήμου, εκκλησία). Για να μην ταξιδέψουμε πολύ πίσω στο χρόνο, ας μεταφερθούμε στο 1894, στην Κάλυμνο.
«ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΔΗΜΟΓΕΡΟΝΤΙΑΣ ΤΗΣ ΝΗΣΟΥ ΚΑΛΥΜΝΟΥ -1894 ΓΕΝΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ Αρθρον 2ον
Προκειμένου περί ζητημάτων θιγόντων τα ανέκαθεν καθιερωμένα και ανεγνωρισμένα προνόμια του τόπου, η Δημογεροντία κατά τα ανέκαθεν κεκανονισμένα ουδεμίαν αρμοδιότητα έχει, μόνος δε αρμόδιος είναι ο Λαός της νήσου Καλύμνου, προς ον η Δημογεροντία οφείλει να αναφέρεται εν πάση τοιαύτη περιπτώσει και συμφώνως τη κοινή αυτού εγκρίσει να ενεργή νομίμως. Άλλως πάσα οιαδήποτε μονομερής πράξις της Δημογεροντίας θέλει είσθαι όλως άκυρος, οι δε παραίτιοι αυτής Δημογέροντες είτε και δημοτικοί σύμβουλοι θέλουσιν είσθαι υπεύθυνοι απέναντι του Λαού, θα παύονται αμέσως της θέσεώς των. και θα εκλέγωνται κατά τα κεκανονισμένα υπό του λαού άλλοι αντ’ αυτών εν οιαδήποτε εποχή του έτους.
ΠΕΡΙ ΓΕΝΙΚΩΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΩΝ ΤΟΥ ΛΑΟΥ Άρθρον 29ον
Τας γενικάς συνεδριάσεις συγκαλούσιν οι Δημογέροντες δι’ επισήμων εγγράφων διακηρύξεων αυτών, δημοσιευομένων εις τα κυριότερα μέρη της πόλεως της νήσου και οριζουσών ρητώς το θέμα.
τον τόπον, την ημέραν και την ώραν της συνεδριάσεως. Εξαιρουμένων δε των λίαν κατεπειγουσών περιστάσεων, της γενικής συνεδριάσεως δέον να προηγήται πάντοτε προκαταρκτική τις σύσκεψις του Δημογεροντιακού Σωματείου. Άρθρον30ον
Της γενικής συνεδριάσεως προεδρεύει πάντοτε ως εικός, ο Πρόεδρος της Δημογεροντίας…….Μετά δε την εξάντλησιν του ζητήματος.
θέτει αυτό εις ψηφοφορία διά ζώσης φωνής, υπερισχύει δε η γνώμη της πλειοψηφίας…».
Είναι δείγμα πολιτικής ωριμότητας και δημοκρατικής λειτουργίας να απευθύνεται η εκλεγμένη εξουσία στην κοινωνία ώστε να διασφαλίζεται η αυθεντικότητα της εκφράσεως της βουλήσεως του Λαού. Και επειδή τα ποσοτικά μεγέθη έχουν αλλάξει (τα ποιοτικά τα οποία προσδιορίζουν την ουσία της πολιτικής και κοινωνίας παραμένουν αναλλοίωτα) η διενέργεια δημοψηφισμάτων είναι η απάντηση στην πρόκληση της συμμετοχής του λαού στην πολιτική.
Δρ. Δημήτριος Κ. Γερούκαλης
Κως, Νοέμβριος 2003
