Συνέντευξη με τον Ιμπραήμ Μουσλέμ, υπεύθυνο των Κούρδων της Συρίας για την Ευρώπη
Από την Ρήξη φ. 109
– Πως εξελίσσεται η κατάσταση στο Κόμπανι μετά την άφιξη της φάλαγγας των Πεσμεργκά από το Ιράκ; Πώς σχολιάζετε τη μετακίνηση 200 ανδρών του Ελεύθερου Συριακού Στρατού στο Κόμπανι έπειτα από την άδεια και την ενθάρρυνση του τουρκικού κράτους;
Η ομάδα των Πεσμεργκά που ήρθε αποτελείται από εκατόν πενήντα άτομα. Είναι ικανοί στρατιώτες και εξειδικευμένοι στη χρήση βαρέων όπλων, τα οποία και έφεραν μαζί τους. Δεν συμμετέχουν στην πρώτη γραμμή, αλλά στηρίζουν την άμυνα στα μετόπισθεν. Ωστόσο, η παρουσία τους αποτελεί ένα δείγμα ενότητας του κουρδικού λαού.
Όσον αφορά τους άντρες του Ελεύθερου Συριακού Στρατού, πρέπει να διευκρινίσω ότι ομάδες του υπάρχουν ήδη εδώ και καιρό στο Κόμπανι και συμμετέχουν στην αντίσταση. Η ομάδα που ήρθε τώρα, μετά την άδεια της Τουρκίας, είναι μικρή και με ελαφρύ οπλισμό και ουσιαστικά δεν μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο. Τις προθέσεις και τις κινήσεις του τουρκικού κράτους εξακολουθούμε να τις αντιμετωπίζουμε με σκεπτικισμό. Η Τουρκία, που με ντοκουμέντα πλέον έχει αποδειχτεί ότι στηρίζει την ISIS, παίζει ένα επικίνδυνο παιχνίδι στην περιοχή. Ο χρόνος θα δείξει ποιες είναι οι τελικές της επιδιώξεις. Θα πρέπει, όμως, το τουρκικό κράτος -αλλά και οποιοσδήποτε άλλος- να ξέρει ότι, όποιος θελήσει να ανατρέψει το σύστημα της Ροζάβα και τη δημοκρατία που έχουμε κατακτήσει, θα μας βρει απέναντί του. Οι κατακτήσεις των λαών της περιοχής μας δεν θα ανατραπούν τόσο εύκολα, όσο ίσως φαντάζονται και ελπίζουν κάποιοι.
– Μια νέα ποιοτική διάσταση στον αγώνα των Κούρδων για την αυτοδιάθεσή τους είναι η ανάδειξη ενός νέου μοντέλου συνύπαρξης των λαών της Μέσης Ανατολής, που προωθεί θεσμούς ουσιαστικής δημοκρατίας. Μιλήστε μας λίγο γι’ αυτό το μοντέλο.
Οι Κούρδοι της Συρίας έχουν ανακηρύξει μονομερώς μια αυτόνομη δομή, χωρισμένη σε τρία καντόνια, που περιλαμβάνει τα κουρδικά εδάφη (Ροζάβα), εντός του συριακού κράτους. Στο μοντέλο αυτό συμμετέχουν όλες οι πληθυσμιακές ομάδες που ζουν στην περιοχή, άσχετα με την εθνική τους προέλευση ή τη θρησκεία τους. Προβλέπεται, μάλιστα, ένα μίνιμουμ συμμετοχής στα διάφορα όργανα της διοίκησης για κάθε εθνική ομάδα. Από τα τρία καντόνια, το ένα έχει πρόεδρο Άραβα και το άλλο Γιέζιντι. Και ακριβώς όπως συμβαίνει και στον τομέα της άμυνας, η γυναίκα έχει ισότιμη θέση με τον άντρα και στην πολιτική. Η συμμετοχή της στα κοινά ενθαρρύνεται και διασφαλίζεται. Υπάρχει μεγάλη ποσόστωση, βάσει του φύλου, όσον αφορά τις διοικητικές θέσεις. Κάθε φύλο πρέπει να έχει αντιπροσώπευση τουλάχιστον κατά 40%. Η ισοτιμία μεταξύ γυναικών και αντρών αντικατοπτρίζεται και στο ίδιο το Κόμμα Δημοκρατικής Ενότητας (PYD), το οποίο διαθέτει ένα σύστημα δύο προέδρων, μιας γυναίκας, της Άσια Αμπτουλάχ και ενός άντρα, του Σαλίμ Μουσλίμ.
Το συγκεκριμένο μοντέλο που εφαρμόζεται στη Ροζάβα δεν στοχεύει επ’ουδενί στην απόσχιση από τη Συρία. Απώτερος στόχος μας και πρότασή μας είναι η δημιουργία, για όλη τη χώρα, ενός συστήματος καντονιών. Η ειρηνική συνύπαρξη με τις γειτονικές εθνότητες, με αμοιβαία αναγνώριση και αλληλοσεβασμό, είναι το ζητούμενο. Και αυτό έχει επιτευχθεί στις περιοχές μας. Βάσει αυτού, λοιπόν, ελπίζουμε σε μία ενωμένη, πλουραλιστική και δημοκρατική Συρία.
– Τις τελευταίες εβδομάδες έχει αρχίζει να αναβιώνει ένα κίνημα αλληλεγγύης υπέρ του αγώνα των Κούρδων στην Ελλάδα, ενώ η υποστήριξη της κοινής γνώμης στην αντίσταση του Κόμπανι είναι καθολική. Ποια βήματα θεωρείτε ότι θα μπορούσαν να ληφθούν ώστε αυτό το κίνημα να γιγαντωθεί και να εκφράσει τα θερμά αισθήματα του ελληνικού λαού απέναντι στον αγώνα των Κούρδων;
Είναι γεγονός ότι, τον τελευταίο καιρό, η μικρή πόλη του Κόμπανι ήρθε στο παγκόσμιο προσκήνιο. Καταφτάνουν μηνύματα στήριξης στον αγώνα μας από όλες τις μεριές της γης και η Ελλάδα, φυσικά, δεν αποτελεί εξαίρεση. Σε διάφορες πόλεις συγκεντρώνεται ανθρωπιστική βοήθεια για το Κόμπανι και άνθρωποι μας ρωτάνε μόνοι τους πώς μπορούν να βοηθήσουν. Η εξέλιξη αυτή είναι πολύ ευχάριστη, συγκινητική θα’λεγα, και αρχίζει να θυμίζει τις εποχές πριν το 1999, όταν η στήριξη του ελληνικού λαού στον κουρδικό αγώνα ήταν σαφώς εντονότερη. Ωστόσο, θα ήθελα σε αυτό το σημείο να επισημάνω την απουσία, από αυτό το κίνημα αλληλεγγύης, ενός κομματιού της ελληνικής Αριστεράς. Κόμματα και οργανώσεις που έχουν να επιδείξουν, στο παρελθόν, στήριξη σε αγωνιζόμενους λαούς, τώρα, για το Κόμπανι, σιωπούν περίεργα. Αυτό μας λυπεί, αλλά και μας εκπλήσσει, σε ένα βαθμό. Στο Κόμπανι δεν αντιμετωπίζουμε μόνο μια ανθρωπιστική κρίση. Πέραν αυτού, πρόκειται και για έναν πολιτικό αγώνα. Έναν αγώνα ανάμεσα σε ένα δημοκρατικό σύστημα, που προωθεί την ισότητα ανάμεσα στους λαούς, από τη μία, και το σκοτάδι του θρησκευτικού φανατισμού από την άλλη. Ανάμεσα σε ένα σύστημα που πρεσβεύει υψηλές, δημοκρατικές αξίες και τις σκοτεινές δυνάμεις που αποσκοπούν στην καταπίεση και την καταπάτηση κάθε ανθρώπινου δικαιώματος. Θα όφειλε, πιστεύουμε, το κομμάτι αυτό της ελληνικής Αριστεράς που είναι ως τώρα απόν, να μελετήσει καλύτερα και με ανοιχτό μυαλό το μοντέλο διοίκησης της Ροζάβα και να δει τι πραγματικά διακυβεύεται στο Κόμπανι. Θεωρούμε ότι είναι υποχρέωσή τους.
– Το τελευταίο δεκαήμερο, το τουρκικό κράτος κλιμακώνει επικίνδυνα την ένταση στην Κύπρο και αμφισβητεί έμπρακτα την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κυπριακής Δημοκρατίας, με το Μπαρμπαρός να παραβιάζει τα θαλάσσιά της οικόπεδα. Τι έχετε να σχολιάσετε για τη στάση του τουρκικού κράτους έναντι της Κύπρου;
Η Τουρκία αντιμετωπίζει μια δύσκολη κατάσταση στη Μέση Ανατολή. Ο Ερντογάν ουσιαστικά πάσχει από ένα είδος «συνδρόμου του Κόμπανι» και κάθε λεπτό αλλάζει στάση. Οπότε, προσπαθεί τώρα να τραβήξει την προσοχή της τουρκικής κοινής γνώμης στην Κύπρο. Εμείς υποστηρίζουμε τα δικαιώματα του κυπριακού λαού πάνω στην ΑΟΖ του. Και θεωρούμε ότι είναι υποχρέωση της διεθνούς κοινότητας να σταθεί δίπλα στην Κύπρο, αυτή τη στιγμή, και να προστατεύσει τα εθνικά της συμφέροντα.
